Πέρα από επιμέρους εντυπωσιακούς, για την ιστορική τους σημασία, αρχαιολογικούς χώρους, διάσπαρτους σε όλο τον ελλαδικό χώρο (όπως τα Μινωικά Ανάκτορα στην Κρήτη, η αρχαία πόλη στο Ακρωτήρι στα Φηρά που καταστράφηκε από την έκρηξη ηφαιστείου στη Σαντορίνη, η Δήλος, η Αρχαία Ολυμπία κ.λπ.) οι περιοχές των: Αργολίδας, Κορινθίας, Αττικής και Βοιωτίας, έχουνε τη μεγαλύτερη πυκνότητα αρχαιολογικού ενδιαφέροντος ευρημάτων, που εκτείνονται αδιάλειπτα σε ολόκληρη την προϊστορική και ιστορική περίοδο τού ανθρώπου στον ελλαδικό χώρο. Αυτό, αν λάβουμε υπόψη μας τη θέση, στο χάρτη, του Ισθμού τής Κορίνθου, του στενού δηλαδή χερσαίου περάσματος προς την Πελοπόννησο από τη σήμερα λεγόμενη Στερεά Ελλάδα, μόνο τυχαίο δεν είναι αφού τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά ενός τόπου είναι βασικός παράγοντας τής ιστορικής του εξέλιξης.
Όταν ακούμε για την Αργολίδα το πρώτο πράγμα που κατά πάσα πιθανότητα πάει στο μυαλό μας είναι οι Μυκήνες. Η σημαντικότερη πόλη των τελευταίων αιώνων των προϊστορικών χρόνων με τους μύθους τής καταραμένης γενιάς, του Ατρέα, να έχουν αποτελέσει, αποτελούν και να αποτελούν αξεπέραστο ποιητικό αίτιο.
Η αρχαιολογική σκαπάνη, τελικά, αποκάλυψε την αρχαία πόλη των Μυκηνών, στα ανατολικά τού αργολικού κάμπου, στους βορειοδυτικούς πρόποδες τού λόφου Σάρα, του μεσαίου, και χαμηλότερου υψομετρικά (660 μ.) από τους τρεις απόκρημνους λόφους που δεσπόζουν εντυπωσιακά από ανατολικά τού αργολικού κάμπου στην ευρύτερη περιοχή δυτικά των Μυκηνών. Βορειότερα βρίσκεται ο Αγιολιάς (804 μ. υψ.), στην κορυφή τού οποίου υπάρχει εκκλησάκι Πρ. Ηλία και μυκηναϊκή οχύρωση, και νοτιότερα ο λόφος Εύβοια (702 μ. υψ.), στην κορυφή τού οποίου επίσης υπάρχει εκκλησάκι Πρ. Ηλία. Βορειοδυτικά τού λόφου Εύβοια βρίσκεται ο διακριτός λόφος Αετόβουνο (526 μ. υψ.) που θα μπορούσε να θεωρηθεί μέρος του.
Οι κορυφές τους είναι προσβάσιμες πεζή, αλλά επειδή οι χωματόδρομοι / μονοπάτια, που τους ανεβαίνουν, είναι εκτεθειμένοι/α στον ήλιο λόγω κυρίως χαμηλής βλάστησης, τους καλοκαιρινούς μήνες θα πρότεινα μόνον το λόφο Εύβοια (στον οποίο ανέβηκα το πρωινό τής 9ης Αυγούστου 2024) διότι, λόγω του προσανατολισμού του και της διαδρομής των μονοπατιών, τις πρωινές ώρες, μέχρι τις 09.30, ο πεζοπόρος, μέχρι την κορυφή του, βαδίζει υπό σκιά, πλην των τελευταίων μέτρων στην κορυφή.
Η διαδρομή την οποία ακολούθησα έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia. Θα μπορούσα να έχω ξεκινήσει πεζή από το τέλος τού ασφαλτόδρομου, στο εξωκλήσι Παναγία, αλλά συντόμευσα λίγο τη διαδρομή για να μην προχωρήσει η μέρα (σ.σ. η απόσταση που διένυσα ήτανε περί τα 7,4 χλμ. με την επιστροφή ενώ η υψομετρική διαφορά ήτανε 353 μ. Χρειάστηκα περί τη μία ώρα και κάτι για την άνοδο):
Ακολουθούν εικόνες:
Από τη διαδρομή ανεβαίνοντας (η πρώτη, στην οποία διακρίνεται ο λόφος Εύβοια από τον ασφαλτόδρομο ανατολικά του):
-στην επόμενη αριστερά ο λόφος Εύβοια από βόρεια και δεξιά του ο λόφος Αετόβουνο:
---
-στην επόμενη αριστερά το Αετόβουνο, τα σημερινά χωριά Μυκήνες και Φίχθι, και οι λόφοι Σάρα και Αγιολιάς:
---
-τα σκαλοπάτια που κατασκευαστήκανε πρόσφατα στο πολύ επικλινές πάνω μέρος τού μονοπατιού βοηθάνε πολύ στο ανέβασμα και κυρίως το κατέβασμα:
Από την κορυφή, με το εξωκλήσι Πρ. Ηλία, με την υπέροχη θέα!:
-το Ναύπλιο με το Παλαμήδι, την Ακροναυπλία, το Μπούρτζι κ.λπ.:
-οι Μύλοι Λέρνης με το κάστρο στην κορυφή τού λόφου:
-στις επόμενες, το Άργος, το κάστρο Λάρισα και στο βάθος ο ορεινός όγκος Κτενιάς:
-στις επόμενες, στο βάθος, ο ορεινός όγκος Λύρκειο (και ίσως αριστερά του το Αρτεμίσιο):
-στις επόμενες, στο βάθος, ο ορεινός Ζήρεια:
-στην επόμενη η κορυφή τού Αγιολιά:
---
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου