Προτού τις εικόνες από τη σύντομη διαδρομή, στον ορεινό όγκο Ολίγυρτο, που βρίσκεται νότια τού χωριού Λαύκα, δυτικά τού χωριού Σκοτεινή και βόρεια τού χωριού Κανδήλα Αρκαδίας, στα σύνορα Κορινθίας και Αρκαδίας, προηγείται μια μικρή αναφορά στο ανάγλυφο τής Πελοποννήσου για τις περιοχές μεταξύ των νομών: Αχαΐας-Κορινθίας, Αρκαδίας-Κορινθίας, Αργολίδας-Κορινθίας και Αρκαδίας-Αργολίδας. Ανάγλυφο, δυναμικό και όχι στατικό, σε γεωλογικές χρονικές κλίμακες, το οποίο έχει προκύψει από την πίεση που δέχεται ο ελλαδικός χώρος από τις κινήσεις των τεκτονικών πλακών, κυρίως: την προς τα βόρεια κίνηση τής αφρικανικής και την προς τα δυτικά τής μικρασιατικής. Αποτέλεσμα αυτών των κινήσεων, σε συνδυασμό με την «ακινησία» τής ευρωπαϊκής, είναι αφενός η άνοδος τού ελλαδικού χώρου αφετέρου το «τσαλάκωμα» τού εδάφους και η δημιουργία οροσειρών όπως η Πίνδος και ψηλών βουνών. Ειδικότερα στην Πελοπόννησο εκτός από τους «διάσπαρτους» ορεινούς όγκους, πάνω από τα 1.900 μ. υψόμετρο: Ταΰγετος (2.405 μ.), Ερύμανθος (2.224 μ.), Μαίναλο (1.981 μ.), Πάρνωνας (1.934 μ.) και Παναχαϊκό (1.924 μ.), ανάμεσα στα παράλια τού κορινθιακού κόλπου, μεταξύ Δερβενίου και Ακράτας, και των Μύλων Λέρνης, στον αργολικό κόλπο, βρίσκονται έντεκα τουλάχιστον ορεινοί όγκοι, όλοι πάνω από τα 1.600 μ., σε μια ζώνη με τρόπο που δημιουργείται ένα τείχος, το οποίο μέχρι πριν λίγες δεκαετίες ήταν αξεπέραστο εμπόδιο για τη συστηματική-τακτική επικοινωνία μεταξύ των περιοχών βορειοανατολικά του (Αργολίδας και Κορινθίας) με τις υπόλοιπες τής Πελοποννήσου, ενώ έπαιξε και ρόλο σε κρίσιμα ιστορικά γεγονότα. Για παράδειγμα, όταν ο Ιμπραήμ Πασάς, πριν την καταστροφή του στο Ναβαρίνο, είχε επιχειρήσει να ανέβει προς Κορινθία και Αργολίδα, γνώρισε τη μόνη του ήττα από τους επαναστατημένους Έλληνες, στους Μύλους Λέρνης και δεν συνέχισε βορειότερα. Από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, υπήρχανε δύο κύριοι δρόμοι, που συνδέανε τις περιοχές εκατέρωθεν τού ορεινού αυτού τείχους: αφενός στα βόρεια, προς και από Αχαΐα και Ηλεία, από το παραθαλάσσιο στενό στο Δερβένι Κορινθίας, αφετέρου στα νότια, προς και από Αρκαδία, Λακωνία και Μεσσηνία, από τους Μύλους Λέρνης και τον Αχλαδόκαμπο προς Τρίπολη κ.λπ. Μόλις τα τελευταία χρόνια άνοιξε ο διαγώνιος δρόμος που περνά από τη σήραγγα Αρτεμισίου, διαπερνώντας κάθετα το ορεινό τείχος και συντομεύοντας πολύ τις χρονικές και οδικές αποστάσεις προς και από τη νότια Πελοπόννησο.
Οι υπόψη ορεινοί όγκοι, έχουνε σημειωθεί στο χάρτη από το google earth…
…και κατά υψομετρική σειρά είναι:
Κυλλήνη (ή Ζήρεια, σλάβικο: βελανίδι) 2.375 μ
Αροάνια (ή Χελμός, σλάβικο: χιονισμένο βουνό) 2.355 μ
Πεντέλεια (ή Ντουρντουβάνα, σλάβικο: τριανταφυλλιά) 2.109 μ
Ολίγυρτος 1.935 μ
Σαϊτάς 1.812 μ
Τραχύ 1.808 μ
Σκιάθις 1.778 μ
Αρτεμίσιο 1.772 μ
Μαύρο 1.758 μ
Λύρκειο 1.647 μ και
Κτενιάς 1.634 μ.
Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από τη διαδρομή, την οποία ακολούθησα, το πρωινό τής 9ης Σεπτέμβρη 2024, στις ανατολικές παρυφές τού Ολίγυρτου, από το εκκλησάκι Πρ. Ηλία, στο πέρασμα προς την Κανδήλα Αρκαδίας, μέχρι το εκκλησάκι Αγ. Ιωάννη Προδρόμου και την κορυφή, στα 1.526 μ, νότια του. Η αρχική μου πρόθεση ήταν να κινηθώ μέχρι το εξωκκλήσι Σωτήρας, νότια και πάνω από το χωριό Λαύκα, αλλά μια ευχάριστη έκπληξη, στην ανωτέρω κορυφή, με «υποχρέωσε» να αναλώσω αρκετό χρόνο εκεί και να επιστρέψω κατόπιν στο Βραχάτι (ελέω άλλων υποχρεώσεων). Ευελπιστώ να έρθω και άλλες φορές στον Ολίγυρτο και σε κατάλληλη εποχή να ανέβω και στην κορυφή της.
Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ξεκίνησα από το εκκλησάκι Πρ. Ηλία:
-στην επόμενη, μεταξύ άλλων, στο βάθος, η αποξηραμένη λίμνη Κανδήλας σκεπασμένη με χαμηλή νέφωση/ομίχλη
-στην επόμενη, το όρος Σκιάθις, από βορειοδυτικά
-στην επόμενη, αριστερά το όρος Απέλαυρο, στο βάθος το όρος Φαρμακάς και κάτω το χωριό Σκοτεινή
-η κορυφογραμμή τού Ολίγυρτου από νοτιοανατολικά
-το όρος Απέλαυρο από δυτικά:
-στο βάθος, το όρος Σκιάθις από βόρεια:
-στις επόμενες το εκκλησάκι Αγ. Ιωάννη Προδρόμου και η κορυφή, στα 1.526 μ, νότιά του
-στην επόμενη, ο ορεινός όγκος Μαυροβούνι και αριστερά του τα βορειοδυτικά όρια τού Ολίγυρτου
Από εκεί, συνέχισα σε ένα αχνό μονοπάτι βόρεια και αφού πέρασα ένα όμορφο λιβάδι στο μικρό διάσελο…
…ανέβηκα ...
...στην κορυφή, στα 1.526 μ, όπου υπάρχουν εκτεταμένα ερείπια αρχαίου ή μεσαιωνικού οχυρού ή αρχαίου που χρησιμοποιήθηκε και στα μεσαιωνικά χρόνια, διασκορπισμένα σε έκταση πάνω από τρία στρέμματα. Για την ύπαρξη του, που αγνοούσα τελείως, και το πότε χρησιμοποιήθηκε το οχυρό δεν βρήκα κανένα στοιχείο στο διαδίκτυο αν και υπάρχουν ίχνη επίσκεψης (π.χ. ασαφές μεν αλλά μονοπάτι) από περιπατητές και κοπάδια με τους κτηνοτρόφους.
Ακολουθούν εικόνες από την κορυφή και τα ερείπια τού οχυρού, το οποίο έχει υπέροχη θέα προς τα βόρεια. Στο video, αριστερά ο ορεινός όγκος Μαυροβούνι και το χωριό Λαύκα, το Γερόντιο όρος, ο ορεινός όγκο τής Ζήρειας, η κοιλάδα τής Στυμφαλίας από νοτιοδυτικά κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου