Her – “last Poems” [Emily Dickinson]

Τα – «τελευταία Ποιήματα» – της

Η τελευταία Ποιητική Φωνή –

    Ασημένιοι – κατεστραμμένοι – από τη Γλώσσα της –

    Αδιάφοροι για την ιστορία – προσωρινοί,

Αυλός – ή Γυναίκα –

Τόσο θεία –

Ούτε μέχρι το Καλοκαιρινό του Πρωινό –

O Κοκκινολαίμης – να πει κατάφερε τη Μισή Μελωδία –*

Αναβλύζει πλήρης Λατρείας –

Από την Αγγλο-φλωρεντιανή** 

Ο Έπαινος – αργοπορημένος –

Τόσο αδιάφορη – η απονομή

Στο Κεφάλι τόσο Ψηλά να Στεφτεί –

Διάδημα – ή Δουκική Παρουσίαση –

Ας είναι ο Τάφος του – επαρκές σημάδι –

Τίποτα – ότι Εμείς – όχι της Ποιήτριας Συγγενείς –

Ασφυκτιούμε – μ’ έναν εύκολο αναστεναγμό –

Τι, και αν, Είμαστε εμείς ο Γαμπρός –

Που θα Τη θάψει – στην Ιταλία;   

Her – “last Poems” –

Poets – ended –

Silver – perished – with her Tongue –

Not on Record – bubbled other,

Flute – or Woman – 

So divine –

Not unto its Summer – Morning –

Robin – uttered Half the Tune –

Gushed too full for the Adoring –

From the Anglo-Florentine –

Late – the Praise – 

'Tis dull – conferring

On the Head too High to Crown –

Diadem – or Ducal Showing –

Be its Grave – sufficient sign –

Nought – that We – No Poet's Kinsman –

Suffocate – with easy woe –

What, and if, Ourself a Bridegroom –

Put Her down – in Italy?

312

*Το ποίημα γράφτηκε δύο περίπου χρόνια μετά το θάνατο τής ποιήτριας Elizabeth Barrett Browning (σ.σ. από τον εκδοτικό οίκο «24Γράμματα» κυκλοφορεί, σε ebook αλλά και έντυπο, η ποιητική συλλογή «The Cry of the Children» σε μετάφραση Γιάννας Πρίμπα) και είναι αφιερωμένο σε αυτήν. Η Dickinson ξεκινά θεωρώντας ότι κανείς δεν θα μπορέσει μετά την Browning να γράψει ποίηση τόσο σπουδαία όσο είχε γράψει αυτή. Στο συγκεκριμένο στίχο, η Emily Dickinson, κάνει αναφορά το ποίημά της «The Robin's my Criterion for Tune», εκφράζοντας την ποιητική ανωτερότητα τής Browning αφού ο Κοκκινολαίμης της ούτε τη μισή μελωδία δεν κατάφερε να πει. 

 

**Η Elizabeth Barrett Browning, το 1845, γνώρισε το μελλοντικό σύζυγό της Robert Browing, τον οποίο παντρεύτηκε κρυφά – λόγω της κακής κατάστασης τής υγείας της ο πατέρας της έφερνε αντιρρήσεις αφού πρόθεση τού Robert Browning ήτανε να μετακομίσουνε στην Ιταλία. Μετά το γάμο πήγανε στη Φλωρεντία. Στην Ιταλία έμεινε σχεδόν μέχρι το θάνατό της, το 1861. Στη Φλωρεντία, μεταξύ άλλων, το 1851, έγραψε το κορυφαίο της έργο «Casa Guidi Windows», εμπνευσμένο από τον απελευθερωτικό αγώνα τής Τοσκάνης.