All the letters I can write [Emily Dickinson]

Απ’ όσα γράμματα θα μπορούσα να γράψω

Κανένα δεν είναι τόσο δίκαιο όσο αυτό –

Βελούδινες συλλαβές –

Πολυτελείς προτάσεις,

Βάθη ρουμπινένια, αστράγγιστα,

Χείλη, Γοφοί, για Σένα –

Παίξε το όπως το Κολιμπρί –

Και μόνο ρούφηξε – εμένα –

All the letters I can write

Are not fair as this –

Syllables of Velvet –

Sentences of Plush,

Depths of Ruby, undrained,

Hid, Lip, for Thee –

Play it were a Hummingbird –

And just sipped – me –

334

      

Το ποίημα αυτό, ένα διαφορετικό για το ύφος γραφής τής Emily Dickinson, περιλαμβανότανε στο γράμμα που είχε στείλε στην ξαδέλφη της Eudokia Flynt, μετά την επίσκεψη, της Flynt, το 1862 (όπως αναφέρεται εδώ). 

To ποίημα βεβαίως αναφέρεται στη δύναμη τής γραφής και στα μονοπάτια τής φαντασίας που μπορεί να ανοίξει αλλά με τρόπο που ξεχειλίζει από ερωτισμό. Το Κολιμπρί, στο ποίημα, είναι η ξαδέλφη της και της ζητά να ρουφήξει το γράμμα της, όπως το κολιμπρί ρουφά τούς χυμούς βαθιά από ένα άνθος, αλλά τελικά και αυτήν (το «– εμένα –» στην κατακλείδα). Βέβαια η Dickinson πέρασε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τής ζωής της σε ένα σπίτι, ταυτισμένη με τη γραφή της, οπότε κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι αυτό το «– εμένα –» δεν σημαίνει παρά πως επεσήμαινε εμφατικά στην ξαδέλφη της ότι αυτό το γράμμα που της έστειλε, το τόσο δίκαιο όσο κανένα, δεν είναι ένα γράμμα τής Emily αλλά η ίδια η ποιήτρια Emily. Κατά την άποψή μου όμως αν θέλεις να συμπιέσεις ή βγάλεις τον ερωτισμό από το ποίημα αυτό, το ακρωτηριάζεις θανάσιμα.