Η Takeshita Shizunojo (竹下 しづの女), 19.03.1887 – 03.08.1951, ήτανε γιαπωνέζα ποιήτρια haiku. Γεννήθηκε στο χωριό Hieda και ήταν η πρώτη κόρη τού Hōkichi (竹下 宝吉), ο οποίος χρημάτισε δήμαρχος τής πόλης Takeshita τής επαρχίας Fukuoka, και της Fuji (フジ). Έλαβε καλή εκπαίδευση. Το 1903, παρακολούθησε το γυναικείο εκπαιδευτικό ίδρυμα στη Fukuoka, όπου διδάχθηκε πεζογραφία, την τέχνη τής ολιγόλεξης ιαπωνικής ποίησης (waka: haiku, tanka κ.λπ.) και κινέζικη ποίηση από τον Suematsu Boyasu (末松 房泰). Μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε σε Δημοτικά Σχολεία και κατόπιν έγινε βοηθός δασκάλου στο Παιδαγωγικό Σχολείο Kokura.
Το 1912 παντρεύτηκε τον Mizuguchi Hanzō (水口 伴蔵), ο οποίος μετακόμισε στη Fukuoka και εργάστηκε ως δάσκαλος στο γεωργικό κολέγιο. Γέννησε δύο γιους και τρεις κόρες.
Το 1919, στα 32 της χρόνια, άρχισε να γράφει haiku με δάσκαλο τον Yoshioka Zenjidō (吉岡 禅寺洞), ο οποίος ήταν εκδότης τού περιοδικού Amanogawa (天の川. Αργότερα, έγινε μαθήτρια τού Takahama Kyoshi και εντάχθηκε στον κύκλο τού περιοδικού haiku τού Hototogisu (Κούκος).
Το 1933, ο Hanzō πέθανε ξαφνικά από εγκεφαλική αιμορραγία. Και η Takeshita Shizunojo αφενός εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη νομαρχιακή βιβλιοθήκη αφετέρου αφοσιώθηκε ακόμη περισσότερο στην ποίηση haiku. Το 1937, έγινε συντάκτρια τού λογοτεχνικού περιοδικού Seisōken (成層圏, "Στρατόσφαιρα"), το οποίο εξέδιδε ο μεγαλύτερος γιος της Yoshinobu (吉信) ενώ ήταν ακόμη μαθητής στο σχολείο. Αργότερα, στη σύνταξη τού περιοδικού εντάχθηκε και ο Nakamura Kusatao. Μέσα από το εν λόγω περιοδικό βγήκανε αρκετά μεγάλα ταλέντα τού haiku.
Στις 14 Αυγούστου 1945, ο μεγαλύτερος γιος της πέθανε, σε ηλικία 31 χρόνων, από φυματίωση. Ταυτόχρονα έχασε τα περισσότερα από τα χωράφια τα οποία είχε κληρονομήσει από τον παππού της, λόγω των αγροτικών μεταρρυθμίσεων, και για να διατηρήσει αυτά που της μείνανε, περί τα πέντε εκτάρια, έχτισε μια μικρή καλύβα κοντά τους και αφοσιώθηκε στην καλλιέργεια ρυζιού. Ταυτόχρονα πρόσεχε την ηλικιωμένη μητέρα της.
Από το 1949 μέχρι το θάνατό της, από χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, ηγήθηκε τής λογοτεχνικής εταιρείας haiku τού Πανεπιστημίου Kyushu.
Θάφτηκε στο τάφο που βρισκόταν ο σύζυγός της και ο μεγαλύτερος γιο της. Οι λέξεις 緑陰や, που σημαίνουν: «Ω, η απόχρωση του πράσινου» έχουνε σκαλιστεί στην ταφόπλακά της.
Πιο γνωστό της ποίημα haiku (έχει δημοσιευτεί σε διάφορες ιστοσελίδες), με το οποίο εξέφρασε το άγχος των παντρεμένων γυναικών, στην Ιαπωνία, στις αρχές τού 20ου μ.Χ. αι. και πίσω, για τις πολλές ευθύνες τις οποίες είχαν, είναι το:
short summer night —
shall I throw away a baby
crying for my milk
μικρή θερινή νύχτα –
μήπως να πετάξω μακριά ένα μωρό
που κλαίει για το γάλα μου;
και μια απόδοση προσαρμοσμένη στον κανόνα των 17συλλαβών:
θερινή νύχτα –
να πετάξω το μωρό;
κλαίει για γάλα
Η ποίηση τής Takeshita Shizunojo, ήταν κυρίως εστιασμένη στη θέση τής γυναίκας στη γιαπωνέζικη κοινωνία αναδεικνύοντας την καταπίεση που δεχόταν από τα κοινωνικά στερεότυπα, όπως στο:
the more callouses
the more brightly
my ring sparkles
Πηγή: haikuworld.org/books.
όσο περισσότεροι κάλοι
τόσο πιο λαμπερά
το δακτυλίδι μου αστράφτει
και μια απόδοση προσαρμοσμένη στον κανόνα των 17συλλαβών:
οι πολλοί κάλοι
κάνουν το δακτυλίδι
να λαμποκοπά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου