[στην κορυφή Λουκίσθι, στον Κιθαιρώνα, 25.05.2025]

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από την κορυφή Λουκίσθι, που βρίσκεται στον Κιθαιρώνα, ανατολικά τής κορυφογραμμής του (1), βόρεια – βορειοδυτικά από τον ορεινό όγκο Λεστόρι (2) και δεσπόζει τής πεδιάδας βόρεια των Ερυθρών και νότια τής Θήβας.

Η διαδρομή την οποία ακολούθησα, το μουντό πρωινό τής Κυριακής 25.05.2025, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Αφετηρία και κατάληξη ήταν η δεξαμενή νερού – βρύση Τσίας (3).

Ακολούθησα το μονοπάτι και κατόπιν, μετά τη δεξαμενή στα 780 περίπου μ. υψ., χωματόδρομο (3) μέχρι την Κιάφα Φίχθι.

Από εκεί συνέχισα στο χωματόδρομο μέχρι την κορυφή Λουκίσθι (όπου υπάρχει κολονάκι ΓΥΣ και κεραία κινητής τηλεφωνίας):

Στο βάθος το όρος Πατέρας και αριστερά το Λεστόρι.

Εξαιρετική θέα προς το Λεστόρι. Οριακά,
διακρίνεται και η ψηλότερη κορυφή του.

Το Λουκίσθι από δυτικά.

Συγκριτικά με την προηγούμενη, που λήφθηκε λίγο
μετά, η κορυφογραμμή τού Κιθαιρώνα καλύπτεται
από σύννεφα.

Στο βάθος η Πάστρα. Στο κέντρο τής εικόνας οι
ορεινοί όγκοι: Καρούμπαλο (4) αριστερά και δεξιά
το Βορδοσίτι.

Στην επιστροφή πήρα αρχικά τον οφιοειδή χωματόδρομο, του οποίου μεγάλο μέρος υποστηρίζεται με στιβαρές ξερολιθιές, που κινείται στην πλαγιά, δυτικά τής ρηχής και βατής ρεματιάς, η οποία βγάζει στη δεξαμενή νερού – βρύση Τσίας:

Στις ρεματιές, που κατεβαίνουνε νότια από τα 
διάσελα τού Κιθαιρώνα, τα 9 και τα 10 μποφόρ
δεν είναι κάτι σπάνιο.

Στις επόμενες δυο εικόνες η δολίνη: Λάκκα Ελ Μπούκουρ.

---

Φτάνοντας στην τελευταία μεγάλη του στροφή προς τα δυτικά, τον άφησα για ένα παλιό μονοπάτι – κατσικόδρομο, που περνά από μια παλιά στρούγκα...

...και βγάζει στο μονοπάτι, στην κοίτη τού ρέματος, λίγα μέτρα προτού αυτό συναντήσει το μονοπάτι που ανεβαίνει προς τη δεξαμενή και την Κιάφα Φίχθι (το οποίο είχα πάρει ανεβαίνοντας):   

 

(1) ανάρτηση - 14.10.2023

(2) ανάρτηση - 16.03.2025

(3) ανάρτηση - 10.03.2024

(4) ανάρτηση - 23.03.2025. 

Για τους «Ημερήσιους Χάρτες Πρόβλεψης Κινδύνου Πυρκαγιάς» - 3

Σε συνέχεια των παλαιότερων αναρτήσεων: 29.09.2024  και 02.10.2024, σε συνδυασμό με τους χάρτες που κυκλοφόρησαν (το μεσημέρι τής Παρασκευής 23.05.2025) για το Σάββατο 24.05.2025, από τη Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας και την ομάδα Flame τού Meteo…

…εκτιμώ ότι οι διαφορές επιπέδου κινδύνου, κυρίως σε όλη τη βόρεια Κρήτη, αλλά και στη βόρεια Χίο, την ανατολική Αττική, τη νότια Εύβοια και τη βόρεια Άνδρο, είναι από σημαντικές έως χαοτικές.
Δεν έχω ούτε τα εργαλεία ούτε τα στοιχεία ούτε την εξειδικευμένη γνώση να εκφράσω γνώμη για το ποιος είναι ορθότερος αν και από εμπειρία, εκ των υστέρων όμως, έχω παρατηρήσει, για τις περιοχές τής Αττικής και της Κορινθίας, ότι τής ομάδας Flame τού Meteo αποδειχτήκανε πιο αξιόπιστοι. Αυτοί πάντως που σχετίζονται με τις αποφάσεις, των περιφερειών, περιορισμού τής κυκλοφορίας είναι τής Πολιτικής Προστασίας.
Όπως και να έχει οι ακραίες διαφορές πρόβλεψης (όπου εμφανίζονται), για ένα τόσο σοβαρό θέμα, είναι απαράδεκτες και τα μοντέλα που χρησιμοποιούνται πρέπει να επανεξεταστούν.

Palestine [Navakanta Barua]

Παλαιστίνη

Τους στεγάσαμε σε φυλακές

Γιατί ζητούσαν ένα σπίτι,

Τους σκοτώσαμε γιατί ζητούσανε, στα χώματά τους, να ζήσουνε για πάντα 

Μετά, τις φυλακές τους ισοπεδώσαμε σε καλαμποχώραφα.

  

Τι είναι ‘κείνο το χέρι που προεξέχει απ’ τη γη;

Κι άλλα χέρια βλασταίνουν απ’ αυτήν 

Και κινούνται να μας σκοτώσουν.

Palestine

We housed them in prisons

For they wanted a home,

We killed them for they wanted eternal life

Then bulldozed their prisons into fields of corn.

What's that hand sticking out from the earth?

Other hands will sprout from it –

And tickle us to death.

Πηγή: poetryfoundation.org. 

Ο Ασαμέζος Nabakanta Barua, γεννήθηκε στις 29.12.1926 στην πρωτεύουσα τής ινδικής επαρχίας Assam, Guwahati, και πέθανε στις 14.07.2002. Ήτανε κορυφαίος μυθιστοριογράφος και ποιητής και τιμήθηκε με αρκετά βραβεία για το έργο του. Έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο Ekhud Kokaideu ενώ στα νιάτα του με το ψευδώνυμο Sima Dutta είχε γράψει πολλά ποιήματα. Μεταξύ άλλων μετέφρασε στη γλώσσα του την τραγωδία «Άλκηστις» τού Ευριπίδη και ποιήματα των Alexander Sergeyevich Pushkin και Walt Whitman.

Περισσότερα: wikipedia.org. 

[στην Πάρνηθα, 22.05.2025]

Βόρεια τού Μαυροβουνίου στην Πάρνηθα (είναι ο ορεινός όγκος στον οποίο βρίσκονται οι εγκαταστάσεις τού Casino) και της περιοχής «Αγριοκερασούλες» και νότια τής περιοχής «Γούρνα», υπάρχει μια ομαλή κορυφή στα 1.074 μ. (εφεξής «κορυφή1.074», ο ορίζοντας τής οποίας περιορίζεται από ψηλότερες κορυφές (εκτός από ένα μικρό άνοιγμα προς τα νότια, ανατολικά τού Μαυροβουνίου, πρακτικά πάνω από τη ρεματιά Χούνη), αλλά η θέα προς αυτές είναι εξαιρετική. Η πρόσβαση στην κορυφή1.074 είναι πολύ εύκολη από δυτικά της, από το μονοπάτι που ξεκινά από τη λεωφόρο Πάρνηθας, λίγο μετά τη διακλάδωσή της στο δρόμο που πάει στο Casino και αυτόν που συνεχίζει προς Μπάφι κ.λπ., για όποιον θα ήθελε να πάει για βόλτα από το Casino. 

Το πρωινό τής 22ας Μάη 2025, ανέβηκα στην κορυφή1.074 ξεκινώντας από το χώρο τού πάρκινγκ τού τελεφερίκ ανεβαίνοντας τη Χούνη*.

Η διαδρομή που ακολούθησα έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ξεκίνησα από το  χώρο τού πάρκινγκ τού Τελεφερίκ ακολουθώντας αρχικά το χωματόδρομο (κατά τόπους καλυμμένο με τσιμέντο) και λίγο μετά μονοπάτι,  προς την είσοδο τής ρεματιάς Χούνη:

Ακολουθούν εικόνες από τη ρεματιά τής Χούνης (έχουνε παρουσιαστεί και παλιότερα*):

Στα 788 περίπου μ. υψ. υπάρχει μια βραχώδης προεξοχή κάθετα προς τη ρεματιά, με όμορφη θέα (η 4η από τις εικόνες λήφθηκε από τα χείλη τού γκρεμού στο τέλος τής βραχώδους περιοχής:

Συνεχίζοντας…

Μια οχιά. Όπως φαίνεται από την ουρά τής
σαύρας που βγαίνει από το στόμα της,
γευμάτιζε. Η οχιά θα σου επιτεθεί μόνο αν
νιώσει κίνδυνο, συνήθως γιατί δεν την
πρόσεξες. Προσπέρασα από δίπλα.

…έφτασα στο σημείο, στο μονοπάτι, πάνω δυτικά από το οποίο βρίσκεται η κορυφή1.074:

Από εκεί ανέβηκα εύκολα την πλαγιά (σ.σ. είναι λίγο πιο επικλινής από τη δυτικά πλαγιά) μέχρι την κορυφή1.074:

H εικόνα αυτή λόγω μεγάλου ζουμ ήτανε λίγο θαμπή
και καθάρισε με τη βοήθεια τού ChatGPT. Στο
βάθος ξεχωρίζει η Πεντέλη, αριστερά της οριακά
η Εύβοια και δεξιά της η νοτιοανατολική αττική.

Στο video διακρίνονται: Πεντέλη – Casino – Μαυροβούνι – κορυφή Αέρας (οριακά) – κορυφή Κυρά – κορυφή Κακής Ράχης – κορυφή Καραβόλα – κορυφή Όρνιο – κορυφή Αβγό – κορυφή Φλαμπούρι – κορυφή Φλαμπουράκι κ.λπ.

Τέλος λίγες εικόνες από τη διαδρομή προς το Casino, από όπου κατέβηκα με το τελεφερίκ. Στις δύο πρώτες η κορυφή1.074 από δυτικά και νότια:   

*Παλιότερες αναρτήσεις για τη Χούνη:

ανάρτηση - 25.05.2019

ανάρτηση - 10.12.2023.

Format μνήμης

Οι Παλαιστίνιοι, σε μεγάλο βαθμό απόγονοι των Φιλισταίων (πανάρχαιο μεσογειακό φύλο συγγενές με τους αρχαίους Μινωίτες) υφίστανται γενοκτονία και εξαναγκάζονται να φύγουν από τα πατρογονικά τους εδάφη, στα οποία κατοικούνε για πάνω από 4.000 χρόνια, για να χτίσει, το καθεστώς Τραμπ, υπερπολυτελή ξενοδοχεία. Η ελληνική (;) κυβέρνηση ακολουθώντας μια μειοψηφία ακροδεξιών ηγετών τής Ε.Ε., αρνήθηκε να προσυπογράψει την κοινή δήλωση κατά του Ισραήλ, για την απαγόρευση παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα.

Έτσι απλά λοιπόν νομιμοποίησε ΚΑΙ ηθικά

-τον ξεριζωμό των χριστιανικών πληθυσμών, με τις σφαγές που συνοδεύτηκε, από τη Μικρά Ασία, στις αρχές τού 20ου αι.,

-ένα μελλοντικό οριστικό διαχωρισμό τής Κύπρου (η οποία επίσης δεν υπέγραψε την κοινή δήλωση) σε δύο ανεξάρτητες κρατικές οντότητες και 

-όλα όσα δεινά θα μπορούσανε να προκύψουνε μελλοντικά στη χώρα αν κάποιο καθεστώς τής Τουρκίας εξασφάλιζε την ανοχή των «δυτικών» στη δημιουργία τής Μεγάλης Γαλάζιας Πατρίδας. 

A Visitor in Marl [Emily Dickinson]

Ένας Επισκέπτης στα Λιπασμένα Χώματα* –

Που στα Λουλούδια επιδρά –

Μέχρι να συμμαζευτούνε σαν Προτομές –

Και Κομψά – σα Γυάλινα –

Της Νύχτας επισκέπτης –

Μέχρι το λιόβγαλμα –

Τη λαμπυρίζουσα συνέντευξή του ολοκληρώνει –

Χαϊδεύει – και χάνεται –

Αλλά εκεί που τα δάκτυλά του άγγιξαν –

Και τα βήματά του πέρασαν –

Και το όποιο στόμα φιλήθηκε –

Είναι πια όπως δεν ήταν –

A Visitor in Marl –

Who influences Flowers –

Till they are orderly as Busts –

And Elegant – as Glass –

Who visits in the Night –

And just before the Sun –

Concludes his glistening interview – 

Caresses – and is gone –

But whom his fingers touched –

And where his feet have run –

And whatsoever Mouth be kissed –

Is as it had not been –

391

Σχόλιο: στο ποίημα ως επισκέπτης υπονοείται ο νυχτερινός παγετός που μετατρέπει τα λουλούδια σε παγοκρύσταλλα, αλλά οι ερμηνείες τού ποιήματος δεν περιορίζονται σε αυτήν.

   

*Για το Marl: Μάργα ή λιπαντικό χώμα:

Η μάργα είναι ιζηματογενής σχηματισμός, που χημικά και ορυκτολογικά κυμαίνεται μεταξύ ασβεστόλιθου και αργίλου. Η τυπική μάργα περιέχει 35-65% άργιλο. Μπορούν να βρεθούν όλες οι ενδιάμεσες συστάσεις μεταξύ ασβεστόλιθου και μάργας.

geonet.geo.auth.gr. 

Είναι ένα πέτρωμα που περιέχει άργιλο και ανθρακικό ασβέστιο. Σχηματίζεται από τη διάβρωση άλλων πετρωμάτων σε περιβάλλοντα μη αλμυρού νερού. Καθώς τα πετρώματα διαβρώνονται, μικρά ιζηματογενή σωματίδια – άμμος, λάσπη και άργιλος – συσσωρεύονται το ένα πάνω στο άλλο. Τελικά, αυτά τα ιζηματογενή σωματίδια συμπιέζονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν ένα νέο βράχο. Ο τύπος τού νέου βράχου που σχηματίζεται εξαρτάται από τον αρχικό βράχο που διαβρώθηκε και από τη φύση τής διάβρωσης. Εάν το νέο πέτρωμα περιέχει κυρίως άργιλο και ανθρακικό ασβέστιο, ονομάζεται μάργα.

Η πιο κοινή χρήση της μάργας είναι ως λίπασμα για εδάφη που έχουν έλλειψη ανθρακικού ασβεστίου (άσβεστος).

Η μάργα ως λιμναίο ίζημα είναι κοινό σε ιζήματα μετά τον παγετώνα στις κοίτες των λιμνών, που συχνά βρίσκονται κάτω από τύρφη. Έχει χρησιμοποιηθεί ως εδαφοβελτιωτικό και όξινο εξουδετερωτικό εδάφους.

el.geologyscience.com. 

[στην κορυφή και το βάραθρο Κεραμίδι, στην Πάρνηθα, 20.05.2025]

Εικόνες από την κορυφή Κεραμίδι είχανε παρουσιαστεί, το Δεκέμβρη τού 2022, στο παρόν ιστολόγιο, μόνο που το τότε μονοπάτι, που ανέβαινε από νότια, ανάμεσα στους ορεινούς  όγκους Κεραμίδι και Κορομηλιά, έχει σκεπαστεί από καμένους κορμούς, πέτρες και χώματα, από τη φωτιά τού 2023, που κατάκαψε όλες τις πλαγιές και ορεινούς όγκους στη νότια Πάρνηθα.

Το ίδιο εκτιμώ και για το μονοπάτι που ερχόταν από βόρεια, από το Διάσελο Κυράς και περνούσε νότια από τη ράχη Κούμπουλα, το οποίο είχα ακολουθήσει ανεβαίνοντας προς την κορυφή Κορομηλιά, το Νοέμβρη τού 2022.

Αυτή τη φορά ανέβηκα κατά μέτωπο από τη βόρεια ομαλή και βατή πλαγιά τής κορυφής Κεραμίδι.

Η όλη διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή, από σημεία που δεν έχουνε παρουσιαστεί παλαιότερα πλην τής κορυφής Κεραμίδι και του (πρώην) μονοπατιού Αγ. Γεωργίου, από τα οποία είχανε παρουσιαστεί πριν την ανωτέρω φωτιά.

-προς και την κορυφή Κεραμίδι:

Μεταξύ άλλων, στο βάθος, διακρίνονται η Εύβοια,
πίσω της το Αιγαίο, ο κόλπος των Πεταλιών στο
νότιο Ευβοϊκό και δεξιά η Πεντέλη.

Στο βάθος, από αριστερά προς τα δεξιά, διακρίνονται
η κορυφή Κυρά και πίσω της οριακά η κορυφή Καραβόλα,
η κορυφή Όρνιο με τον πύργο ΟΤΕ και η κορυφή Αέρας.

Μαγική εικόνα! Αριστερά ο ένας και μοναδικός έλατος στην
κορυφή Κεραμίδι και δίπλα του ένας μισοκαμένος, αλλά
ζωντανός, πεύκος. Προφανώς την ώρα που άρπαζε φωτιά
ο πεύκος γύρισε ο αέρας ή μάλλον έριξε νερό κανένα
πυροσβεστικό ιπτάμενο μέσο σβήνοντας τη στο σημείο.

-από την είσοδο τού βαράθρου, στη θέση 38°07’32’’N 23°41’19’’E, σε υψ. 960 μ. και υπέροχη θέα (προς το Ποικίλο όρος, το χωριό Φυλή από κάτω, το Θριάσιο πεδίο, τη νήσο Σαλαμίνα, την Πελοπόννησο στο βάθος, τους ορεινούς όγκους Πατέρα, Γερανείων ορέων, Κιθαιρώνα, Ελικώνα, Παρνασσού κ.λπ.), το οποίο έχει βάθος 27 μ. και εξερευνήθηκε στις 21-02-1937 και 10-10-1943. Στην ιστοσελίδα parnitha.net αναφέρει ότι πιθανώς έχει κλείσει η είσοδός του κάτι που δεν προκύπτει από τις εικόνες που ακολουθούν.

Επιστρέφοντας και έχοντας δει ότι τα σημεία, που το μονοπάτι Αγ. Γεωργίου βγαίνει στο χωματόδρομο (έχουνε σημειωθεί με λευκό αστεράκι στον ανωτέρω χάρτη) είναι βατά από τη δουλειά που έχουνε κάνει οι ξυλοκόποι, σκέφτηκα να κατέβω μέσω τού υπόψη μονοπατιού (κάποτε ενός από τα 4-5 ωραιότερα στην Πάρνηθα).

Αρχικά το μονοπάτι ήτανε βατό…

…αλλά κάπου στη μέση και λίγο παρακάτω, στην περιοχή που διακλαδιζότανε προς αυτό που συνέχιζε ανατολικά και αυτό που έβγαινε στο χωματόδρομο (οι αντίστοιχες περιοχές έχουνε σημειωθεί με κόκκινες ελλείψεις στο χάρτη), το μονοπάτι με μια λέξη είναι άβατο και χαμένο από τους κορμούς που πέφτουνε συνέχεια.

Κανονικά θα έπρεπε να γυρίσω πίσω και να πάρω το χωματόδρομο, αλλά με ρίσκο και πολλή προσπάθεια, και ιδίως εκεί που περνάει την κοίτη τού ρέματος), συνέχισα και τελικά βγήκα στο χωματόδρομο. Από ό,τι φαίνεται και παρά την πολλή δουλειά που έχει γίνει, μόνο όταν θα έχουνε πέσει και κοπεί οι καμένοι κορμοί θα μπορέσει να λειτουργήσει ως μονοπάτι. Αρκετά χρόνια μετά και μάλλον για τους νέους πεζοπόρους…