[στα Γεράνεια όρη, 17.07.2025]

Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από τη διαδρομή την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 17ης Ιούλη 2025, στα Γεράνεια όρη, κατά μήκος τού χωματόδρομου, ο οποίος ξεκινάει από τη τελευταία στροφή τού ασφαλτόδρομου, πριν τον Όσιο Πατάπιο, μέχρι το σημείο που διασταυρώνεται με το μονοπάτι, το οποίο έρχεται από τον Ι.Ν. Αγ. Βλασίου και καταλήγει στη βάση τής ορθοπλαγιάς τής Πέτρας Περαχώρας. Ο εν λόγω χωματόδρομος συνεχίζει μέχρι λίγο έξω από το χωριό Πίσια. Από το ίδιο σημείο, μέχρι το οποία πήγα, ξεκινάει το «πράσινο μονοπάτι», το οποίο ανεβαίνει στην κορυφή Πίντιζα.

Η διαδρομή – στην ουσία μια χαλαρή βόλτα μήκους 6,25 περίπου χλμ. (με την επιστροφή) – έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Οι εικόνες που ακολουθούν από σημεία που δεν έχουνε ληφθεί και παρουσιαστεί, στο παρόν ιστολόγιο, εικόνες παλαιότερα: 

A Tongue – to tell Him I am true! [Emily Dickinson]

Μια Γλώσσα – να Του πω πως είμαι αληθινή!

Το τίμημα – να ‘σαι από Χρυσάφι –

Σα να ‘χε η Φύση – στο πελώριό Της Σπίτι

Ένα μονάχο Ρακένδυτο Παιδί –

Για να κερδίσεις ένα Ορυχείο – θα χρειαστεί να τρέξεις

Εκείνον τον Απαγορευμένο Δρόμο,

Και να Του πεις – να μιλήσεις καθαρά Εντέλλεσαι –

Γι’ αυτά μέχρι τώρα – η Αλήθεια είναι Αληθινή;  

Και Τι κάνει ν’ απαντήσει –

Ξεκινώντας με τη Μέρα

Που η Νύχτα – ξεκίνησε – 

Όχι – Μεσάνυχτα – ήταν –

Αφού Μεσάνυχτα – συνέβη – πες – 

Αν για μια φορά ακόμα – Συγγνώμη – Αγόρι –

Το Μεγαλείο σου μπορεί

Να διευρύνει το Μήνυμά μου – Αν είναι πολύ απέραντο

Ένας άλλος νεαρός – ας σε βοηθήσει –

Η Πληρωμή Σου – σε Διαμάντια – είναι –

Κι Αυτουνού – σε καθαρό Χρυσό –

Πες Ρουμπίνια – Αν Διστάσει –

Το Μήνυμά μου – πρέπει να ειπωθεί –

Πες – το τελευταίο που είπα – ήταν Αυτό –

Πως όταν οι Λόφοι – χαμηλώσουνε –

Κι όχι ψηλότερα από την Πεδιάδα θα ‘ναι –

Ο Δεσμός μου – θα ‘χει μόλις ξεκινήσει –

  

Κι όταν οι Ουρανοί – διαλυθούν –

Και ο Θεός τελειώσει –

Τότε – ψάξε με. Να ‘ναι βέβαιος πες του –

Η Ελάχιστη Φιγούρα – στο Δρόμο –

A Tongue – to tell Him I am true!

Its fee – to be of Gold –

Had Nature – In Her monstrous House

A single Ragged Child –

To earn a Mine – would run

That Interdicted Way,

And tell Him – Charge thee speak it plain –

That so far – Truth is True?

And answer What I do –

Beginning with the Day

That Night – begun –

Nay - Midnight – ‘twas –

Since Midnight – happened – say –

If once more – Pardon – Boy –

The Magnitude thou may

Enlarge my Message – If too vast

Another Lad – help thee –

Thy Pay – in Diamonds – be –

And His – In solid Gold –

Say Rubies – if He hesitate –

My Message – must be told –

Say – last I said – was This –

That when the Hills – come down –

And hold no higher than the Plain –

My Bond – have just begun –

And when the Heavens – disband –

And Deity conclude –

Then – look for me. Be sure you say –

Least Figure – on the Road –

400

A House upon the Height [Emily Dickinson]

Ένα Σπίτι Ψηλά (στην Κορυφή) –

Κάρο κανένα δεν έφτασε ποτέ –

Νεκρός κανείς δεν βγήκε απ’ Αυτό –

Πλανόδιος με Καρότσι κανείς δεν προσέγγισε –

Η Καμινάδα του δεν κάπνισε ποτέ –

Τα Παράθυρά του – Ολημερίς και Ολονυχτίς –

Αυτά πρώτα βλέπανε την Ανατολή – και το Λιόγερμα – τελευταία 

Τότε – Τζάμια Κενά στηρίζαν –

Τη μοίρα Του – μόνο στην Εικασία ήτανε γνωστή –

Γείτονας κανείς — δεν την άκουσε —

Και τι ήταν — δεν ψελλίσαμε ποτέ —

Επειδή ποτέ δεν Είπε —

A House upon the Height –

That Wagon never reached –

No Dead, were ever earned down –

No Peddler's Cart – approached –

Whose Chimney never smoked –

Whose Windows – Night and Morn –

Caught Sunrise first – and Sunset – last

Then – held an Empty Pane –

Whose fate – Conjecture knew –

No other neighbor – did –

And what It was – we never lisped –

Because He – never told –

399

Haiku (2) [Jack Kerouac]

Too hot to write

     haiku – crickets 

and mosquitoes

Με τόση ζέστη

Δεν γράφεις χαϊκού –

Τριζόνια και κουνούπια

My corncub pipe

      hot from 

the sun

Το τσιμπούκι μου 

– Ξύλινο, καλαμποκιάς* –

Καίει στον ήλιο

*Το corncob pipe είναι μια πίπα φτιαγμένη από αποξηραμένο κορμό καλαμποκιού, που συνηθιζότανε σε φτωχές αγροτικές κ.λπ. περιοχές στις ΗΠΑ. Corncob: είναι η κανονική γραφή. Η γραφή corncub είναι μια εσκεμμένη παραλλαγή από τον Kerouac. Πιθανόν, προσωπική υπόθεση, χρησιμοποιώντας τη λέξη cub: κουτάβι, λυκόπουλο, γενικότερα μικρής ηλικίας ζωάκι, να ήθελε να τονίσει αυτό που βγάζει το συγκεκριμένο ποίημά του: τη φυσικότητα, την αγνότητα και τη λαϊκότητα τού τρόπου ζωής των φτωχών πληθυσμών καθώς και τις σκληρές συνθήκες στην καθημερινότητά τους.  

Πηγή πρωτότυπου: terebess.hu. 

[στον Υμηττό, 11.07.2025]

Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από την κυκλική διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 11ης Ιούλη 2025, στον Υμηττό, από τη Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα μέχρι την περιοχή η οποία έχει σημειωθεί με λευκή έλλειψη στο χάρτη από τη wikimapia:

Από την εν λόγω περιοχή, μεταξύ της συνοικίας Αστυνομικά Ηλιούπολης, νότια, του Ι.Ν. Πρ. Ηλία, βόρεια και δυτικά και κάτω από ένα παλιό λατομείο. Μια περιοχή που είχε διαμορφωθεί ως χώρος αναψυχής αλλά που έχει εγκαταλειφθεί με ό,τι αυτό συνήθως σημαίνει.:

Από τη διαδρομή πριν και μετά τον Ι.Ν. Πρ. Ηλία:

Από δύο ερειπωμένα τετράγωνα κτίσμάτα, δίπλα στο ρέμα Σαρίνα, λίγες δεκάδες μέτρα βορειότερα από το φράγμα, στο όριο τής συνοικίας Αγ. Μαύρα Ηλιούπολης. Κατά πάσα πιθανότητα χώροι αποθήκευσης εργαλείων. Δεν διαθέτουνε παράθυρα. Διακρίνεται μόνο μια πόρτα εισόδου στο καθένα. Ο χώρος μπροστά τους έχει επιπεδωθεί με μια αναβαθμίδα. Ενδέχεται να σχετίζονται με τα δύο παλιά παραδοσιακά ασβεστοκάμινα, το ένα στην Αγ. Μαύρα και το άλλο ψηλότερα ανατολικά, στα 200 και 350 περίπου μ. απόσταση.:

---

Από το χώρο αναψυχής, πάνω στο χωματόδρομο που ξεκινά από την Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα, στα 600 περίπου μέτρα από αυτήν.:

[το Ιερό τής Νύμφης, 10.07.2025]

Για τις μέρες όπως το πρωινό τής 10ης Ιούλη 2025, με προληπτική πλήρη απαγόρευση κυκλοφορίας, στους ορεινούς όγκους, τις δασικές εκτάσεις και σε πολλά από τα άλση, στην Αττική, λόγω μεγάλης επικινδυνότητας πρόκλησης και εξάπλωσης πυρκαγιάς, αφήνω, εφόσον μπορώ, περιοχές, εκτός ανωτέρω απαγορεύσεων, στις οποίες, όπως έχει αποδειχθεί, πάντα θα υπάρχει κάτι τουλάχιστον ενδιαφέρον, που δεν θα το έχω προσέξει, όσες φορές και αν έχω περάσει.

Έτσι λοιπόν, διασχίζοντας τον πεζόδρομο Διονυσίου Αρεοπαγίτου, με τις δεκάδων μέτρων ουρές των τουριστών, οι οποίοι περιμένουν υπομονετικά να ανοίξουν οι πόρτες για την Ακρόπολη (αναφέρομαι και στην κύρια είσοδο στα δυτικά αλλά και σε αυτή, στα νοτιοανατολικά, προς το Θέατρο Διονύσου, το Ωδείο τού Περικλή, το Ιερό Διονύσου Ελευθερέως, το Ασκληπιείο, τη Στοά Ευμένους κ.λπ), πρόσεξα, νότια τού Ηρώδειου, δίπλα σε ρωμαϊκές δεξαμενές, ένα μικρό – λιτό Ιερό: το Ιερό τής Νύμφης, κρυμμένο μες στη βλάστηση. Κατέβηκα μέσω ενός μικρού μονοπατιού και βρέθηκα σε έναν ήσυχο, άγνωστο στο ευρύ κοινό, και συνάμα υποβλητικό ιερό χώρο των αρχαίων Αθηναίων. Το χώρο του Ιερού τής Νύμφης:

Για το Ιερό τής Νύμφης, διαβάζουμε στο odysseus.culture.gr (σ.σ. εκτός από τη στήλη – βωμό τού Ιερού, τα ευρήματα, που αναφέρονται κατωτέρω, βρίσκονται στο Μουσείο Ακρόπολης) :

ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΝΥΜΦΗΣ

Σε μικρή απόσταση νότια του Ασκληπιείου, στις ανασκαφές των ετών 1955-1960, αποκαλύφθηκε ένα μικρό υπαίθριο ιερό αφιερωμένο στη Νύμφη, προστάτιδα του γάμου και των γαμήλιων τελετών. Παρότι το ιερό ήταν στενά συνυφασμένο με την κοινωνική και θρησκευτική ζωή της πόλης για πέντε τουλάχιστον αιώνες (7ος-2ος αι. π.Χ.), δεν είναι γνωστό από τις γραπτές πηγές. Ταυτίστηκε όμως σύμφωνα με τις επιγραφές επάνω σε αγγεία και όστρακα, καθώς και τον «όρο» (ορόσημο) του ιερού, στήλη με την επιγραφή: «Όρος ιερού Νύμφης» (σ.σ. για την εν λόγω επιγραφή, εδώ: theacropolismuseum.gr.) Από τις επιγραφικές μαρτυρίες και τα αναθήματα προσδιορίστηκε η λατρευτική υπόσταση της θεότητας, που φαίνεται ότι σχετίζεται με την Αφροδίτη και την Ήρα προστάτριες του γάμου. Το ιερό ιδρύθηκε τον 7ο αι. π.Χ. και περιελάμβανε αρχικά ένα περίβολο και βωμό. Ανάμεσα στα πολυπληθή αφιερώματα που εκτίθενται στις εντοίχιες προθήκες κυριαρχούν οι λουτροφόροι, αγγεία με χαρακτηριστικό ψηλόλιγνο σχήμα, που συνδέονταν με τις γαμήλιες τελετές και χρησίμευαν για την μεταφορά νερού από την αθηναϊκή κρήνη Καλλιρρόη για το γαμήλιο λουτρό των νεονύμφων, τελετουργία γνωστή ως «λουτροφορία». Οι λουτροφόροι, μελανόμορφες ή ερυθρόμορφες, αφιερώνονταν μετά το γάμο στο ιερό της Νύμφης. Συνήθως εκείνες που εικονίζουν σκηνές από τις τελετουργίες του γάμου («λουτροφορία», στολισμός της νύφης, οι νεόνυμφοι σε άρμα, τα «επαύλια», δηλ. προσφορά δώρων την επομένη του γάμου κ.α.) αφιερώνονταν από τη νύφη, ενώ εκείνες που εικονίζουν διάφορα μυθολογικά θέματα πιθανόν αφιερώνονταν από το γαμπρό. Άλλα αξιόλογα είδη αφιερωμάτων είναι τα μελανόμορφα πινάκια και οι ζωγραφιστοί πίνακες με μυθολογικά ή άλλα θέματα, οι πήλινες γυναικείες προτομές, τα πήλινα ειδώλια, χειροποίητα ή κατασκευασμένα με μήτρα (καλούπι), τα μελανόγραφα σφονδύλια, τα μικρογραφικά αγγεία διαφόρων σχημάτων, κ.α.

The Reaction [Mahmoud Darwish]

Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ

Αγαπημένη Πατρίδα

Οι αλυσίδες μου με μάθαν

Του αετού το σφρίγος

Και την τρυφερότητα τού αισιόδοξου

Δεν γνώριζα πως απ’ το δέρμα μας κάτω

Μια καταιγίδα γεννιέται

Κι ενώνονται τα μικρά ποτάμια.

Σε σκοτεινό κελί με κλείσανε

Και απ’ τους ήλιους των φακών έλαμπε η καρδιά μου

Στους τοίχους – γράψανε τον αριθμό τής κάρτας μου

Στον τοίχο – εκεί που ωριμάζανε καλαμποκιές

Στους τοίχους – το πρόσωπο ζωγραφίσανε τού δολοφόνου μου

Το πρόσωπο με τις σκούρες πλεξούδες* σύντομα σβήστηκε

Την εικόνα σου αιματοβαμμένο πρόσωπο σκάλισα

Με τα δόντια μου

Και το τραγούδι έγραψα για τους πόνους που φεύγουν

Βύθισα την ήττα μου στη σάρκα τής σκοτεινιάς

Κι ακούμπησα τα χέρια μου στα ηλιόλουστα μαλλιά

Οι κατακτητές, πάνω από τη στέγη μου,

Τις βαλβίδες μπορούσανε μόνο ν’ ανοίξουν

Των σεισμών μου.

Δεν θα δούνε παρά τη λάμψη τού μετώπου μου

Δεν θ’ ακούσουνε παρά τον κρότο από τις αλυσίδες μου

Και αν καιγόμουνα στο σταυρό τού σκοπού μου

Θα γινόμουν ένας άγιος με την ενδυμασία αγωνιστή.   

*Αναφορά για τους ραβίνους οι οποίοι έχουνε δύο πλεξούδες, μια δεξιά, μια αριστερά, στα μαλλιά τους.  

THE REACTION

Dear Homeland

My chains teach me

The vigor of the eagle

And the tenderness of the optimist

I hadn’t known that under our skins

There is a birth of a storm

And a wedding of rivulets.

They shut me in a dark cell

My heart glowed with suns of torches

They wrote my card’s number on the walls

There grew a pasture of corn ears on the wall

They drew the face of my killer on the walls

The face was soon erased by the shades of braids

I carved the picture of your blooded face

With my teeth

And wrote the song of the departing pains

I plunged my defeat in the flesh of darkness

And put my fingers in the sunny hair

The conquerors, on the top of my roof,

Could only open the valves

Of my earthquakes.

They will not see except the glow of my forehead

They will not hear except the rattle of my chains

And if I were burned on the cross of my cause

I would become a saint in the garb of a struggler.

Πηγή: Poetry of Resistance in Occupied Palestine

[στον Υμηττό, 08.07.2025]

Αν επιχειρήσεις να περπατήσεις μες στο Αισθητικό Δάσος τής Καισαριανής, στον Υμηττό, μέρα με καύσωνα, τις πολύ πρωινές ώρες, θα συνειδητοποιήσεις πέραν πάσης αμφιβολίας την αξία αυτού τού υπέροχου βουνού, για τους κατοίκους τού κακοχτισμένου, χωρίς πράσινο, λεκανοπεδίου τής Αθήνας, με τη γεωλογική του γέννηση – στα βάθη αρχέγονου ωκεανού με τη μεσόγειο θάλασσα να αποτελεί ό,τι έχει απομείνει σήμερα από αυτόν – να συνδέεται με το ταξίδι προς τα βόρεια τής αφρικανικής τεκτονικής πλάκας και την ταυτόχρονη βύθισή της κάτω από την ευρασιατική, όπως εξάλλου συμβαίνει με όλα τα βουνά τής βαλκανικής χερσονήσου, των Άλπεων, των Πυρηναίων κ.λπ.

Πρωί, πρωί λοιπόν για μια σύντομη πορεία γύρω από τη ρεματιά τού Ηριδανού Καισαριανής, προτού ανέβει πολύ η θερμοκρασία, με τη ζωογόνο δροσιά να σε ξαφνιάζει ευχάριστα!

Η διαδρομή που ακολούθησα: Πυροφυλάκιο Καραμολέγκος – Καλοπούλα – Ανάληψη –Λόφοι Ταξιαρχών και Καλόγερου – Πυροφυλάκιο Καραμολέγκος, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia με εικόνες από τα σημεία που διέσχισε να έχουνε κατ’ επανάληψη παρουσιαστεί στο παρόν ιστολόγιο:

Ακολουθούν ελάχιστες εικόνες από:

-τη ρεματιά Ηριδανού Καισαριανής:

-το καλυβάκι πάνω από την Καλοπούλα:

-τα πηγάδια πάνω από το εκκλησάκι Ανάληψη. Στο πιο κάτω, επειδή είχε καθαριστεί ο χώρος μπροστά του, στο σημείο που βγαίνει τεχνητό ρυάκι / μικρό κανάλι νερού, μπόρεσα να μπω. Η στοά, στην 4η εικόνα, συνδέει τα δύο πηγάδια:

-από τα λιγοστά ίχνη τής αρχαίας οχύρωσης στο λόφο Καλόγερος. Η θέση τους επισημαίνεται στο topoguide αλλά παρουσιάζονται με κάθε επιφύλαξη αν πράγματι είναι αυτά. Προσωπικά δεν έχω συναντήσει κάτι άλλο που θα παρέπεμπε σε ίχνη αρχαίας οχύρωσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο από ότι δεν έχω δει τα αναφερόμενα στο topoguide ίχνη. 

The Creation [Osage]

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Πολύ μακριά από εδώ, κάποτε, κάποιοι από τους Οσάζ* ζούσανε στον Ουρανό. Δεν γνώριζαν από πού προέρχονται κι έτσι πήγανε στον Ήλιο και τον ρώτησαν: «Από πού ερχόμαστε;».

Αυτός τους απάντησε: «Είστε παιδιά μου».

Κατόπιν περιπλανηθήκανε λίγο ακόμα και ήρθανε στη Σελήνη, η οποία τους είπε: «Είμαι η μητέρα σας· ο Ήλιος είναι ο πατέρας σας. Πρέπει να φύγετε από εδώ, να πάτε κάτω στη γη και να ζήσετε εκεί.»

Έτσι λοιπόν κατεβήκανε στη γη αλλά τη βρήκανε σκεπασμένη με νερό. Δεν μπορούσανε να επιστρέψουν επάνω. Ξεσπάσανε σε οδυρμούς, αλλά δεν πήρανε καμία απάντηση. Περιφερόντουσαν στον αέρα, ζητώντας βοήθεια από κανένα θεό, αλλά δεν βρήκανε κάποιον.

Τώρα όλα τα ζώα ήτανε μαζί τους. Η Άλκη ήτανε το καλύτερο και πιο μεγαλοπρεπές. Όλοι εμπιστευόντουσαν την άλκη κι έτσι ζήτησαν από την Άλκη να τους βοηθήσει.

Τότε η Άλκη έπεσε στο νερό και άρχισε να βυθίζεται. Στη συνέχεια κάλεσε τούς ανέμους. Οι άνεμοι ερχόντουσαν από παντού και φυσούσανε μέχρι που τα νερά αρχίσανε να ανεβαίνουνε προς τα πάνω, όπως η ομίχλη. Μέχρι τότε, οι άνεμοι ταξιδεύανε μόνο σε δύο κατευθύνσεις: Πήγαιναν από τo βορρά προς τo νότο και από τo νότο προς τo βορρά. Αλλά μετά που η Άλκη τούς κάλεσε, ήρθανε από την ανατολή, από το βορρά, από τη δύση και από τον νότο, συναντηθήκανε σ’ ένα κεντρικό σημείο και κατόπιν αρχίσανε να μεταφέρουνε τα νερά προς τα πάνω.

Στην αρχή οι Οσάζ δεν βλέπανε παρά βράχια. Έτσι λοιπόν ταξιδέψανε στα βραχώδη μέρη, αλλά δεν φύτρωνε τίποτα και δεν βρίσκανε τίποτα να φάνε. Τότε τα νερά συνεχίσανε να χάνονται και τελικά οι Οσάζ μπορέσανε να δούνε μαλακό χώμα.  Όταν η Άλκη είδε το χώμα, χάρηκε τόσο πολύ που άρχισε να κυλιέται πάνω–κάτω πάνω του. Τότε όλες οι χαλαρές της τρίχες προσκολληθήκανε στο χώμα. Έτσι, οι τρίχες αυτές φυτρώσανε και από αυτές βγήκανε τα φασόλια, το καλαμπόκι, οι πατάτες, τα άγρια γογγύλια και τελικά όλα τα χόρτα και τα δέντρα.

Κατόπιν οι Οσάζ αρχίσανε να περιπλανιούνται πάνω στο χώμα. Βρήκαν ανθρώπινες πατημασιές και τις ακολουθήσανε. Τελικά συναντηθήκανε και ενωθήκανε μαζί τους κι έτσι με αυτούς μαζί ψάχνανε για τροφή.

* Osage: Οσάζ ή Οσέιζ. Πρόκειται για μια φυλή ινδιάνων τής Αμερικής, οι οποίοι καταγόντουσαν από μια κοιλάδα ανατολικά τού ποταμού Οχάιο ενώ αργότερα, σταδιακά από το 1600 μ.Χ. μέχρι οριστικά το 1870 μ.Χ. εξαναγκαστήκανε σε μετακίνηση αρχικά στις Μεγάλες Πεδιάδες και τελικά στην Οκλαχόμα. 

Το όνομα Osage προέρχεται από τη γαλλική προφορά τού ονόματος με το οποίο τα μέλη τής φυλής ονομαζόντουσαν στη γλώσσα τους.

Πριν την κατάκτηση τής Αμερικής από τους Ευρωπαίους, ζούσαν από το κυνήγι βισώνων, ελαφιών, αλκών και καλλιεργούσανε καλαμπόκι, φασόλια και κολοκύθες.

Τα σπίτια τους ήτανε μεγάλα με καπνοδόχους, κατασκευασμένα από ξύλα, ψάθες, δέρματα βισώνων, τα οποία επεξεργαζόντουσαν οι γυναίκες και φλοιούς δέντρων.

Σήμερα έχουν ένα καθεστώς αυτοδιοίκησης με δική τους εκτελεστική, δικαστική και νομοθετική εξουσία.

Η πρόσφατη ταινία τού Martin Scorsese με τους Leonardo DiCaprio, Robert De Niro και Lily Gladstone.: «Killers of the Flower Moon» (στα ελληνικά κυκλοφόρησε ως: «Οι Δολοφόνοι του Ανθισμένου Φεγγαριού»), αφορά τα σε βάρος τους εγκλήματα από λευκούς που προσπαθήσανε να σφετεριστούνε τη γη τους στην Οκλαχόμα όταν γύρω στο 1920 βρέθηκε εκεί πετρέλαιο.

Περισσότερα: 

en.wikipedia.org.

osagenation-nsn.gov. 

THE CREATION 

Way beyond, once upon a time, some of the Osages lived in the sky. They did not know where they came from, so they went to Sun. They said, "From where did we come?"

He said, "You are my children."

Then they wandered still further and came to Moon.

Moon said, "I am your mother; Sun is your father. You must go away from here. You must go down to the earth and live there."

So, they came to the earth but found it covered with water. They could not return up above. They wept, but no answer came to them. They floated about in the air, seeking help from some god; but they found none.

Now all the animals were with them. Elk was the finest and most stately. They all trusted Elk. So, they called to Elk, "Help us."

Then Elk dropped into the water and began to sink. Then he called the winds. The winds came from all sides and they blew until the waters went upwards, as in a mist. Now before that the winds had traveled in only two directions; they went from north to south and from south to north. But when Elk called them, they came from the east, from the north, from the west, and from the south. They met at a central place; then they carried the waters upwards.

Now at first the people could see only the rocks. So, they traveled to the rocky places. But nothing grew there and there was nothing to eat. Then the waters continued to vanish. At last, the people could see the soft earth. When Elk saw the earth, he was so joyous, he rolled over and over on the earth. Then all the loose hairs clung to the soil. So, the hairs grew, and from them sprang beans, corn, potatoes, and wild turnips, and at last all the grasses and trees.

Now the people wandered over the land. They found human footsteps.

They followed them. They joined them and traveled with them in search of food.

Πηγή: gutenberg.org - The eBook of Myths and Legends of the Great Plains

 

[στου Φιλοπάππου, 06.07.2025]

Το ζεστό πρωινό τής Κυριακής 6 Ιούλη 2025 δεν προσφερότανε για κουραστικές διαδρομές γι’ αυτό προτίμησα μια εύκολη πεζοπορία, έως 2 ωρών, από την Καλλιθέα στον πολύ οικείο λόφο Φιλοπάππου και πίσω.

Επιστρέφοντας, ακολούθησα το μονοπάτι, στο λόφο Μουσών ή Φιλοπάππου, που κατεβαίνει – περνάει από τις «Φυλακές Σωκράτη» και μετά συνέχισα σε αυτό που ανεβαίνει προς το Μνημείο Φιλοπάππου.

Από εκεί, από τα χείλη τού γκρεμού, στο βόρειο άκρο τού παλιού λατομείου, στις ανατολικές πλαγιές τού λόφου Φιλοπάππου, κατέβηκα σχετικά εύκολα (συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλο σημείο από τα χείλη τού γκρεμού τού συγκεκριμένου λατομείου).

Βγαίνοντας στο βορειοανατολικότερο από τους δύο κύριους υπολειμματικούς χώρους τού λατομείου, με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη: σπηλαιώδης διάκοσμος, πάνω στο βράχο. Προφανώς ό,τι απέμεινε από σπήλαιο, που καταστράφηκε παλαιότερα από όταν λειτουργούσε το λατομείο, εσωτερικό κάποτε στο βράχο (σ.σ. ακολουθώντας το πρώτο από τα ανωτέρω link, σε εικόνες από την απόκρημνη πλαγιά – ορθοπλαγιά, κάτω από το νότιο άκρο τού πάνω βραχώδους μέρους τού λόφου Φιλοπάππου, διακρίνονται πολλοί επιφανειακοί σπηλαιώδους προέλευσης διάκοσμοι).

Συνεχίζοντας λίγα μέτρα παρακάτω, πάνω, ψηλά στο βράχο, πρόσεξα δύο σημεία με αντίστοιχους διακόσμους εκ των οποίων ο δεύτερος σε εκτεταμένη ρωγμή.

-------