24 Μαρτίου 2025

[στον ορεινό όγκο Καρούμπαλο, στον Κιθαιρώνα, 23.03.2025]

Ο ορεινός όγκος Καρούμπαλο, θεωρείται τμήμα τού Κιθαιρώνα, βρίσκεται νότια και πάνω από το χωριό Ερυθρές ή Κριεκούκι και βόρεια από τον ορεινό όγκο Βορδοσίτι. Αν και συγκριτικά με τους γύρω του ορεινούς όγκους (Κιθαιρώνα – 1.407 μ, Λεστόρι – 986 μ, Βορδοσίτι – 969 μ και Πάστρα – 1.025 μ) είναι χαμηλότερος – 867 μ, λόγω τής θέση του έχει εντυπωσιακή θέα προς τα βορειοδυτικά, βόρεια και βορειοανατολικά.
Πρόκειται για ένα καθαρά ασβεστολιθικό, γενικά βατό, βουνό, στις δυτικές παρυφές τού οποίου, στα νεότερα χρόνια, λειτούργησε λατομείο ενώ η πλαγιά νότια τής κορυφής του είναι γεμάτη από αρχαία λατομεία πέτρας.
Προσεγγίζεται είτε βόρεια (από τις Ερυθρές) είτε νότια (από τα Βίλια) είτε από ανατολικά μέσω μονοπατιών ή χωματόδρομων.
Το πρωινό τής 23ης Μάρτη 2025, ανέβηκα μέχρι την κορυφή του, ερχόμενος από τα Βίλια, από την οδό Σουλίου, ακολουθώντας το μονοπάτι που διασχίζει όλη τη ρεματιά τής Γκούρας, κινούμενο ανατολικότερα και πιο χαμηλά από το χωματόδρομο ο οποίος περνά πάνω από τους παλιούς υδρόμυλους και το εκκλησάκι Παναγία Γκούρας.*
Η διαδρομή την οποία ακολούθησα έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:


Φτάνοντας στο σημείο που το μονοπάτι διακλαδίζεται σε αυτό που ανεβαίνει προς το εκκλησάκι Παναγία Γκούρας και σε αυτό που συνεχίζει στις ανατολικές παρυφές του ορεινού όγκου Λεστόρι, πάνω από την κοίτη τής Ρεματιάς Γκούρα, συνέχισα στο δεύτερο. Σύντομα πέρασα κάτω από τους παλιούς νερόμυλους, οι οποίοι βρίσκονται κάτω από το εκκλησάκι Παναγία Γκούρας και την παρακείμενη πηγή…





















…και συνέχισα στο μονοπάτι:


















Στην επόμενη το σημείο που το μονοπάτι διασταυρώνεται με την κοίτη τού ρέματος Γκούρα και αφήνει τις ανατολικές παρυφές τού ορεινού όγκου Λεστόρι περνώντας στις βορειοδυτικές παρυφές τού ορεινού όγκου Βορδοσίτι:


















Στις επόμενες ξεχωρίζουνε τα σύννεφα καθώς ξεχύνονται από το διάσελο μεταξύ των δύο κορυφών τού ορεινού όγκου Λεστόρι:



















Στην επόμενη, στο βάθος ο χιονισμένος Κιθαιρώνας:


















Στην επόμενη ξεχωρίζει ο ορεινός όγκος Καρούμπαλο και πίσω του ο θηβαϊκός κάμπος:


















Στην επόμενη, διακρίνεται, στη θέση 38°11’25’’N 23°19’18’’E, μια ξερολιθιά που εκ πρώτης όψεως μοιάζει με στρούγκα αλλά επειδή από εκεί περνούσε αρχαίος δρόμος, από την αρχαία Ειδυλλία (τα σημερινά Βίλια) προς τις αρχαίες Ερυθρές (οι σημερινές Ερυθρές ή Κριεκούκι), θα μπορούσε να είναι ό,τι απέμεινε από αρχαίο φυλάκιο:


















Στην επόμενη το όρος Πάστρα από δυτικά:


















Στο ύψος τής Κιάφας Μούζα το μονοπάτι διασταυρώνεται με το εθνικό μονοπάτι Ο22. Συνέχισα σε αυτό που ερχόμουν που βγάζει κάτω στο χωματόδρομο (το υπόψη τμήμα είναι ασαφές και χωρίς σήμανση). Ακολούθησα το χωματόδρομο, που περνάει βόρεια τής κορυφής τού Καρούμπαλου, και λίγο μετά το δεύτερο πυλώνα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας κινήθηκα εκτός μονοπατιού προς την κορυφή τού Καρούμπαλου. Το ανέβασμα πάντως είναι εύκολο και περνά από αρχαία λατομεία πέτρας:






















Ακολουθούν εικόνες από την κορυφή με εξαιρετική θέα προς τους ορεινούς όγκους Βορδοσίτι, Λεστόρι, Κιθαιρώνα, Ελικώνα (διακρίνονται η κορυφή του Παλιοβούνα και ο Αρχαίος Ελικώνας ή Ζαγαράς), Παρνασσό, το θηβαϊκό κάμπο ενώ από κάτω βρίσκεται το χωριό Ερυθρές ή Κριεκούκι:





















Στην επιστροφή βγήκα για λίγες εκατοντάδες μέτρα στο εθνικό μονοπάτι Ο22:
Η πινακίδα δείχνει πώς πρέπει να συνεχίσουν,
προς Μοσχοπόδι, οι αθλητές τού ορεινού αγώνα
δρόμου, 25 χλμ μήκους, που γίνεται στην περιοχή.

























*Για τη ρεματιά τής Γκούρας:

23 Μαρτίου 2025

Βάρος


δεν ξέρω να πω
για ανάσες ωδίνης –
φέρω το βάρος

φτερών που δεν πέταξαν
από τις ωμοπλάτες

42 χρόνια μετά.

Δεν ξέρω πόσο τρελός ή όργανο τού Πούτιν θεωρείται από πολλούς ο Τραμπ και πόσο αλλοπρόσαλλες φαντάζουν οι αποφάσεις του, αλλά αν μη τι άλλο (φαίνεται πώς) υπηρετεί πιστά τη στρατηγική των ΗΠΑ, η οποία χαράχτηκε επί Ρίγκαν – ή μάλλον τότε έγινε φανερή σε όποιον μπορούσε να δει πίσω από τις επιμέρους πολιτικές κινήσεις – με σκοπό την παγκόσμια κυριαρχία.

Ήτανε στις 02 Φλεβάρη 1983, όταν δημοσιεύθηκε η φωτογραφία τού Ρίγκαν με εκπροσώπους φανατικών ισλαμιστών από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν… 
 
Πηγή: wikipedia.org

















…στους οποίους δόθηκε πακτωλός χρημάτων και όλος ο απαραίτητος στρατιωτικός εξοπλισμός για να ρίξουν ένα από τα πιο φιλελεύθερα καθεστώτα τότε στην Ασία, αυτό του Αφγανιστάν, και (έχοντας στη φαρέτρα τους όλα τα αναγκαία προσχήματα, τα οποία είχανε προκαλέσει) να εγκαταστήσουν ένα σκληρό θεοκρατικό καθεστώς ισλαμιστών.
Αυτό συνεχίστηκε στα επόμενα χρόνια μέχρι και πρόσφατα στη Συρία: διάλυση αστικών καθεστώτων και εγκατάσταση θεοκρατικών από ισλαμιστές. Όσο ισχυρό και αν δείχνει ένα καθεστώς, με τεράστια επιρροή σε όλον τον πλανήτη, στο οποίο η κυρίαρχη τάξη και η τεράστια μάζα θρησκόληπτων αγράμματων υπηρετούνε τη δημιουργία ενός θεοκρατικού χριστιανικού καθεστώτος στις ΗΠΑ, χωρίς αντίπαλο δέος δεν στέκεται. Και βέβαια το αντίπαλο δέος δεν θα μπορούσε να βρίσκεται στα κοσμικά πολιτικά συστήματα αλλά σε επίσης θεοκρατικά και «φανατικά ορκισμένα εχθρικά».

Στις 20 Μάρτη 2025, ο Τραμπ υπέγραψε… 
Photo: Ben Curtis, Associated Press

 












…την κατάργηση τού Υπουργείου Παιδείας των ΗΠΑ, αφήνοντας την παιδεία στα υπουργεία των επιμέρους πολιτειών, στα οποία, ιδίως στις κεντρικές πολιτείες, κυριαρχούνε οι αντιεπιστημονικές, θρησκόληπτες τάσεις που παραπέμπουνε στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα.

Όχι, ο Ντόλαντ Τραμπ, δεν είναι ένας αντισυστημικός μουρλός. Είναι ο κατάλληλος να προχωρήσει γρήγορα τα πράγματα, στα πλαίσια της ανωτέρω στρατηγικής, η οποία σχεδιάστηκε από τη ρατσιστική θεοκρατική εξουσία τού βαθιού κράτους στις ΗΠΑ. Μιας στρατηγικής που βρήκε, πρόσκαιρα ή μη αδιάφορο, εξαιρετικό σύμμαχο στη Ρωσία τού Πούτιν. 

Το ερώτημα, όμως, είναι αν υπάρχουν υπερκρατικοί σχηματισμοί, στον πλανήτη, να οργανωθούνε και να σταθούν αποτελεσματικά απέναντι σε αυτήν τη στρατηγική ή αν θα περιμένουμε να πέσει από μέσα, αφού η φτώχια αναπόφευκτα θα εξαπλωθεί στις ΗΠΑ και αυτό θα είναι αδιάφορο από τυχόν ιμπεριαλιστικές επιτυχίες, που έτσι κι αλλιώς δεν αφορούνε τις μεγάλες μάζες των πολιτών. 

22 Μαρτίου 2025

Haiku (5) [Jack Kerouac]


Perfect circle round 
      the moon 
In the center of the sky

Τέλειος κύκλος
Στο κέντρο τού ουρανού
Λαμπρό φεγγάρι


Perfectly silent 
      in the starry night, 
the little tree

Τέλεια σιωπή
Να! αστροφωτίζεται
Το μικρό δέντρο


Perfect moonlit night
     marred
By family squabbles

Νύχτα φεγγαρόλουστη 
Αμαυρώνεται –
Καυγάς σε σπίτι


"Woo!" – bird of perfect 
     balance on the fir 
Just moved his tail 
(Desolation Pops, 63)


Να! στον έλατο
Πουλί που ισορροπεί
Κουνά την ουρά


Highest perfect fool – 
      the wisdom 
Of the two-legged rat

Ένα δίποδο
Σοφό τρωκτικό –
Τέλειος ηλίθιος



Πηγή: terebess.hu. 

21 Μαρτίου 2025

Δυο αποσπάσματα από «Τα Εις Εαυτόν» τού Μάρκου Αυρήλιου


Από την αυγή να λες στον εαυτό σου: σήμερα θα συναντήσω τον πολυάσχολο, τον αχάριστο, τον επηρμένο, τον δόλιο, τον φθονερό, τον ακοινώνητο. Συμβαίνει να είναι τέτοιοι επειδή αγνοούν το αγαθό και το κακό. Εγώ, ωστόσο, έχω συλλογισθεί την φύση τού αγαθού, και έχω γνωρίσει το κάλλος του, και την φύση τού κακού, και έχω γνωρίσει την ασχήμια του, και την φύση τού ανθρώπου που σφάλλει, και έχω κατανοήσει την συγγένειά μας, όχι εξ αίματος ή σπέρματος, αλλά εκ τού ιδίου νου, καθώς και το ότι και αυτός συμμετέχει στο θεϊκό έργο. Κανείς από τους παραπάνω δεν δύναται να με βλάψει διότι κανείς τους δεν δύναται να με εμπλέξει σε αισχρότητες. Αδυνατώ να εξοργισθώ με συγγενή μου και να τον μισήσω. Έχουμε γεννηθεί για να συνεργαζόμαστε, όπως κάνουν τα πόδια, τα χέρια, τα βλέφαρα, όπως κάνει η άνω και η κάτω οδοντοστοιχία. Η μεταξύ μας αντίπραξη είναι παρά φύση, ενώ η αγανάκτηση και η απέχθεια είναι μορφές αντίπραξης.

μετάφραση Αθανάσιος Τσακνάκης

Της ανθρώπινης ζωής η διάρκεια όσο μια στιγμή, η ουσία της ρευστή, η αίσθησή της θολή, το σώμα -από τη σύστασή του- έτοιμο να σαπίσει, και η ψυχή ένας στρόβιλος, η τύχη άδηλη, η δόξα αβέβαιη. Με δυο λόγια, όλα στο σώμα σαν ένα ποτάμι, όλα της ψυχής σαν όνειρο και σαν άχνη, η ζωή ένας πόλεμος κι ένας ξενιτεμός,3 η υστεροφημία λησμονιά. Ποιο είναι αυτό που μπορεί να μας δείξει τον δρόμο; Ένα και μόνο: η φιλοσοφία! Κι αυτό σημαίνει να φυλάμε τον θεό μέσα μας καθαρό κι αλώβητο, νικητή πάνω στις ηδονές και τους πόνους, να μην κάνουμε τίποτε στα τυφλά, τίποτε ψεύτικα και προσποιητά, να μην εξαρτιόμαστε από το τι θα πράξει ή τι δεν θα πράξει ο άλλος. Κι ακόμη, να αποδεχόμαστε όσα συμβαίνουν κι όσα μας λαχαίνουν σαν κάτι που έρχεται κάπου από κει απ’ όπου έχουμε έλθει και εμείς· και πάνω απ’ όλα, να περιμένουμε τον θάνατο με γαλήνια διάθεση, θεωρώντας πως δεν είναι τίποτε άλλο παρά η διάλυση των συστατικών στοιχείων από τα οποία είναι συγκροτημένο κάθε ζωντανό πλάσμα.

μετάφραση Νίκος Σκουτερόπουλος

20 Μαρτίου 2025

[στο Νότιο Υμηττό, 19.03.2025]

Στις αναρτήσεις, για το νότιο Υμηττό, των 11.04.2024 και 22.02.2025*, είχε γίνει αναφορά για σειρές με ξερολιθιές, για τις οποίες θεώρησα ότι πρόκειται για πρόχειρα οχυρωματικά έργα (ταμπούρια) κατά πάσα πιθανότητα από τα χρόνια τού εμφυλίου πολέμου 1946-1949. Οι ανωτέρω ξερολιθιές βρίσκονται στις πλαγιές τού λόφου, στις νότιες παρυφές τού οποίου βρίσκεται το περίφημο σπήλαιο «Αρχεδήμου ή Πανός ή Νυμφολήπτου». Πρόκειται για αυτές που έχουνε σημειωθεί ως (1) και (2) αντίστοιχα, στο χάρτη από το wikimapia (ακολουθεί), στον οποίο επίσης έχει σημειωθεί και η μικρή διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής 19ης Μάρτη 2025, με αφετηρία και επιστροφή το χώρο πάρκινγκ, δίπλα στο νεκροταφείο Βούλας. Οι εν λόγω ξερολιθιές έχουνε προσανατολισμούς αντίστοιχα αφενός προς το χώρο τής ΣΣΕ αφετέρου του ανατολικού ρέματος Λυκόρεμα (δίπλα στην κοίτη τού οποίου υπάρχει πέρασμα προς την περιοχή τού σημερινού Πανοράματος και το Σπήλαιο Ανταρτών).




































Το πρωινό τής 19ης Μάρτη 2025 επισκέφτηκα τον ανωτέρω λόφο και η αλήθεια είναι ότι συνάντησα αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα ισχυροποιώντας την αρχική μου άποψη για το πότε και από ποιον φτιαχτήκανε οι ανωτέρω ξερολιθιές. Ακολουθούνε σχετικές εικόνες.
Από την πεπλατυσμένη κορυφή τού ανωτέρω λόφου. Διάσπαρτες πέτρες, επεξεργασμένες ή όχι, από παλαιότερες ανθρώπινες κατασκευές.























Από εκεί συνέχισα, στην ομαλή πλαγιά, ανατολικά μέχρι τα χείλη γκρεμού, ο οποίος σχηματίζεται από επιμήκη προεξοχή βράχου. Κατέβηκα από ένα σημείο, που επιτρέπει κατέβασμα σε πεζό…


















…και ανατολικά είδα ότι υπάρχει μια σπηλιά με δύο χαμηλές εισόδους, η μια δίπλα στην άλλη. Δυνατότητα να μπει κάποιος έρποντας, στο εσωτερικό τής σπηλιάς, υπάρχει μόνο από τη δυτικότερη. Μπαίνοντας μέσα διαπίστωσα ότι υπάρχει θάλαμος με αρκετό ύψος να κάτσει μικρή ομάδα, 4-5 ατόμων, αλλά όχι όρθιοι. Εμφανής διάκοσμος δεν υπάρχει. Βγαίνοντας όμως είδα ότι 3-4 μέτρα από την είσοδο τής σπηλιάς, από κάτω της, υπάρχουνε δύο ξερολιθιές, οι οποίες είναι αντίστοιχες των υπόλοιπων και προφανώς αποσκοπούσανε να ελέγχουνε την πρόσβαση στη σπηλιά από κάποιους που θα ανέβαιναν από το ανατολικό Λυκόρεμα.
































Λίγο παρακάτω, στην προεξοχή βράχου, σχηματίζεται μια πλατιά βαθιά σχισμή, στην οποία όμως δεν μπορεί να μπει κανείς.




















Συνεχίζοντας, εκτός μονοπατιού, την πορεία στην πλαγιά διαπίστωσα ότι λίγο πάνω από το χωματόδρομο, από το ύψος τής στροφής, και δυτικά υπάρχει μια μεγάλη σειρά ξερολιθιών-ταμπουριών (στον ανωτέρω χάρτη είναι αυτές που έχουνε σημειωθεί ως (3), προφανώς σε υποστήριξη αυτών λίγο παρακάτω, των (1).


























Βγαίνοντας στο χωματόδρομο τον άφησα κινούμενος εκτός μονοπατιού χοντρικά παράλληλα του.
Αφού πέρασα από
-δυο κολονάκια τής ΓΥΣ




















-την μεγάλη Θρακιά Συκιά, ο πάτος τής οποίας αυτήν την εποχή (η συκιά δεν έχει φύλλα) φαίνεται,




















-συνέχισα...



















...μέχρι που βγήκα στο δρόμο, λίγο πριν το σημείο που ξεκίνησα.

Συμπερασματικά θα έλεγα ότι είμαι σχεδόν, αφού δεν έχω βρει κάτι στο διαδίκτυο ή αλλού να αναφέρεται σε αυτές, βέβαιος ότι όλες αυτές οι ξερολιθιές-ταμπούρια, και σίγουρα και όποιες άλλες στον υπόψη λόφο υπήρχαν ή υπάρχουν, συνιστούν ένα πρόχειρο, αλλά καλά οργανωμένο, οχυρωματικό έργο των ανταρτών στα χρόνια τού εμφυλίου 1946-1949.  

*