"άγγελοι δύο" [Θωμαή Ζορμπάκη]

"άγγελοι δύο"

λευκό μου, είτε σαν λουλούδι

είτε σαν φεγγάρι, αγάπησα και τα δύο

αγνή η ομορφιά της φωνής

μ' ένα κάλεσμα θα βρεις μικρό ακρογιάλι

στην αγκαλιά του δειλινού, τραγούδησέ μου

μάγεμα της Άνοιξης τα χρώματα

Ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιώργος Μούτσιος

[στην κορυφή τής Ζήρειας ή Κυλλήνη , 27.04.2024]

Το ανέβασμα στην κορυφή τού όρους  Ζήρεια ή Κυλλήνη, στα 2.375 μ., στην Κορινθία, του δεύτερου ψηλότερου στην Πελοπόννησο μετά τον Ταΰγετο (2.405 μ.), ξεκινώντας από το Χ/Κ Κέντρο, στο οροπέδιο, στα 1.500 μ., προσφέρει μια απολαυστική ανάβαση σε ένα αλπικό τοπίο, με υπέροχη θέα όταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν. Περισσότερο συνηθισμένη διαδρομή για χειμερινή ορειβασία στο χιόνι και όχι για ανάβαση τους καλοκαιρινούς μήνες, λόγω τής αδιάλειπτης έκθεσης στον ήλιο για πολλές ώρες, προσφέρεται και την Άνοιξη ανεξάρτητα έκτασης χιονοκάλυψης, που φέτος είναι πολύ λίγη.
Το πρωινό τής Κυριακής 27.04.2024, ξεκινήσαμε με το φίλο Χρήστο Καραμήτσο, την εν λόγω ανάβαση σε καιρικές συνθήκες λες και ήτανε συμφωνημένες! Χρειαστήκαμε, με τις στάσεις για ξεκούραση, τρεις ώρες και είκοσι λεπτά για το ανέβασμα. Το μόνο τίμημα ήταν ο περιορισμός τού ορίζοντα ορατότητας. Σε ιδανικές συνθήκες ορατότητας, μεταξύ άλλων, εκτός των μεγάλων ορεινών όγκων τής απέναντι πλευράς τού κορινθιακού κόλπου (Γκιώνα, Βαρδούσια, Παρνασσός και Ελικώνας), νότια στο βάθος διακρίνεται ο Ταΰγετος, ανατολικά στο βάθος οι ψηλότεροι ορεινοί όγκοι τής αττικής (Πάρνηθα, Κιθαιρώνας, Γεράνεια, Πατέρας, Πεντέλη και Υμηττός) μέχρι πέρα το Αιγαίο κ.λπ.
Η διαδρομή την οποία ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή:
-η κορυφή τής Μεγάλης Ζήρειας από ανατολικά, πηγαίνοντας προς το επικλινές μονοπάτι «Πόρτες» ή «Λούκι»:

-στο μονοπάτι «Πόρτες» ή «Λούκι», που περνά δίπλα από το Β’ Καταφύγιο:

-εδώ, βγαίνοντας από το προηγούμενο μονοπάτι, στραφήκαμε δυτικά / βορειοδυτικά, ακολουθώντας ένα πιο βατό χαλαρό μονοπάτι σ’ ένα τοπίο καταπράσινο από τα χαμηλά χορτάρια τής εποχής:

-η θέα προς τα νότια:

-συνεχίζοντας στο μονοπάτι:

-στην επόμενη στο βάθος η Μικρή Ζήρεια:

-στην επόμενη η Μικρή Ζήρεια σε ίσως την καλύτερη φωτογραφικά δυνατή γωνία:

-εδώ (πρώτη εικόνα) αφήσαμε το δασικό χωματόδρομο, που είχαμε πάρει για λίγες δεκάδες μέτρα, και πήραμε το ανηφορικό μονοπάτι, αριστερά, που κινείται κυρίως σε ένα πετρώδες έδαφος και καταλήγει στην κορυφή:

-στις επόμενες προς την κορυφή (αριστερά στην πρώτη):

Ακολουθούν εικόνες από την κορυφή:
-στην επόμενη, στο βάθος, μεταξύ άλλων διακρίνεται η λίμνη Δόξα, κάτω από τον ορεινό όγκο των Αροάνιων ορέων ή Χελμός (το όνομα Χελμός είναι σλάβικο και σημαίνει χιονισμένο βουνό – σλάβικο επίσης είναι και το όνομα Ζήρεια):

-η λίμνη Δόξα:

-ο λόφος Κούτσα, πάνω από το Καμάρι Ξυλοκάστρου:

-στο βάθος διακρίνεται θολά η χερσόνησος των Γεράνειων ορέων:

-στην επόμενη, στο βάθος, η διπλανή βορειότερη κορυφή, λίγα μέτρα χαμηλότερη, και μεταξύ τους μια ξερολιθιά (να στηρίζονται σκηνές):

-η κορυφή πηγαίνοντας προς τη διπλανή βορειότερη κορυφή:

-η θέα από την ελαφρά χαμηλότερη βορειότερη κορυφή, όταν το επιτρέπει ο καιρός, είναι υπέροχη. Η συννεφιά μάς βοήθησε να ανεβούμε πιο άνετα (χρειαστήκαμε το μισό νερό από όσο είχαμε υπολογίσει) αλλά μας τα χάλασε στην ορατότητα. Η δεύτερη είναι πανοραμική προς τα δυτικά (με τα Αροάνια), τα βόρεια και τα ανατολικά ενώ η πρώτη προς το οροπέδιο από το οποίο ξεκινήσαμε. Η αίσθηση που σου δίνει πάντως, το οροπέδιο, είναι πως άνετα θα ήτανε μια λίμνη, με νησί. Υποθέτω ότι φυσικές καταβόθρες ή τεχνητά έργα αποστραγγίζουνε το οροπέδιο.:

Επιστρέφοντας, με τα πρώτα σημάδια βροχής, κατεβήκαμε μέχρι το σημείο που ανεβαίνει το μονοπάτι «Πόρτες» ή «Λούκι», αλλά δεν κατεβήκαμε από αυτό.

Συνεχίσαμε ανατολικά με σκοπό να περάσουμε από το Σπήλαιο Ερμή. Εικόνες από το υπόψη σπήλαιο, για όσο βάθος μπορέσαμε, ελλείψει συμπληρωματικών σκοινιών (σ.σ. μπαίνοντας στο σπήλαιο υπάρχουνε σκοινιά, αλλά κατεβαίνουνε μέχρις ένα σημείο), με ασφάλεια να κατεβούμε θα παρουσιαστούνε σε επόμενη ανάρτηση.

Bound – a trouble [Emily Dickinson]

Δεσμά – ένα πρόβλημα –

Και οι ζωές να τ’ αντέξουνε μπορούν!

Όριο – πόσο βαθιά μια αιμορραγία φτάνει

Τόσες – πολλές – σταγόνες – αίματος –

Ασχοληθείτε με την ψυχή

Όπως με την Άλγεβρα!

Πες τούς Αιώνες – σ’ ένα μηδέν –

Και θα πονέσει – ικανοποιημένο – για αυτό –

Τραγούδησε – στον πόνο του – όπως κάθε Εργάτης –

Χαράζοντας την πτώση τού Δύοντα Ηλίου!  

Bound – a trouble –

And lives can bear it!

Limit – how deep a bleeding go

So – many – drops – of vital scarlet –

Deal with the soul

As with Algebra!

Tell it the Ages – to a cypher –

And it will ache – contented – on –

Sing – at its pain – as any Workman –

Notching the fall of the Even Sun!

269

Πέντε (5) haiku τού Kobayashi Issa [小林 一茶, 15.06.1763 – 05.01.1828]

.塚の土いただひてふるしぐれかな

the grave's soil

welcomes its falling...

winter rain

ο κενός τάφος

καλωσορίζει…

χειμωνιάτικη βροχή

.痩土にぼつぼつ菊の咲にけり

in poor soil

little by little it blooms...

chrysanthemum

στο φτωχό χώμα

λίγο λίγο ανθίζει

το χρυσάνθεμο

.悪土の国とも見えぬ蛍哉

though a poor-soiled

province...

such fireflies!

φτωχό το χώμα

αυτού τού τόπου…

μα τι πυγολαμπίδες!

.今来たと土にかたればちる木の葉

just fallen

they posing as soil...

tree leaves

μόλις πεσμένα

παριστάνουν το χώμα

φύλλα των δέντρων 

.夕暮や土かたればちる木の葉

evening falls –

posing as soil

the fallen leaves

καθώς νυχτώνει

παριστάνουν το χώμα

πεσμένα φύλλα

Πηγή: haikuguy.com-issa 

Οι κινηματογράφοι τής Καλλιθέας – το τέλος μιας ιστορίας

Η Τετάρτη 24 Απρίλη 2024 είναι μια ημερομηνία, την οποία, τουλάχιστον οι Καλλιθεάτες, αξίζει να θυμόμαστε αν και νομίζω πως μάλλον θα περάσει απαρατήρητη. Είναι η ημερομηνία που άνοιξε για τελευταία φορά κινηματογραφική αίθουσα στην Καλλιθέα.

Ήτανε το 1929*, όταν, στην Καλλιθέα, ξεκινήσανε οι προβολές κινηματογραφικών ταινιών στο ΚΡΥΣΤΑΛ και το θερινό δίπλα του, το ΜΑΞΙΜ. Μια συνοικία, που ο κινηματογράφος, στις επόμενες δεκαετίες, αναπτύχθηκε και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της. Οι πολλές αλάνες της αποτελέσανε τούς ιδανικούς χώρους για τη δημιουργία και λειτουργία κυρίως θερινών κινηματογράφων, αλλά και χειμερινών, που προτού τις πολυκατοικίες ήταν ισόγεια στεγασμένα κτίρια. Με τα χρόνια οι θερινοί κλείνανε και στη θέση τους χτιζόντουσαν πολυκατοικίες κ.λπ. επαγγελματικοί χώροι. Το ίδιο και με τους χειμερινούς, τα συντριπτικά περισσότερα κτίρια των οποίων γκρεμιζόντουσαν για να γίνουνε πολυκατοικίες ή χώροι γραφείων. Σήμερα ελάχιστα οικόπεδα, στα οποία λειτουργήσανε θερινοί κινηματογράφοι, παραμένουν «ανεκμετάλλευτα» και φαίνονται οι ερειπωμένες εγκαταστάσεις τους, όπως του ΛΟΥΙΖΑ, Λ. Συγγρού και Δημητρακοπούλου, ενώ μεταξύ των πρώην ισόγειων κτιρίων χειμερινών, ελάχιστα των οποίων σώζονται ερειπωμένα, ξεχωρίζει το εντυπωσιακό κτίριο τού ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, Αραπάκη 83 και Φιλαρέτου 90, με τη μεγάλη ανάγλυφη μαργαρίτα στην πρόσοψή του. Η μεγάλη αίθουσα τού ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ήτανε προδιαγραφών πολυτελούς θεάτρου και από την οροφή του κρεμόταν εντυπωσιακός πολυέλαιος. Κάποιοι χειμερινοί, όπως το ΕΤΟΥΑΛ, Λ. Θησέως 152, λειτουργήσανε σε υπόγεια πολυκατοικιών, μετά που ξεκίνησε η αντιπαροχή, και όταν αργότερα κλείσανε γίνανε καταστήματα, πάρκινγκ κ.λπ.   

Εδώ και τρία τέσσερα χρόνια είχε μείνει μόνον ο χειμερινός ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΕΤΟΥΑΛ, Κρέμου 145, οι ιδιοκτήτες τού οποίου ανακοίνωσαν ότι κλείνει την 24 Απρίλη 2024. Από ό,τι έμαθα**, αυτό δεν ήτανε στις προθέσεις των ιδιοκτητών τού ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, αλλά έληξε το μισθωτήριο και ο ιδιοκτήτης τού ακινήτου τούς ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται να το ανανεώσει και έτσι μια όμορφη ιστορία, διάρκειας 95 χρόνων, από τα 150 τής συνολικής σύγχρονης ιστορίας τής πόλης, που γεννήθηκα και μεγάλωσα, φαίνεται πως τελείωσε.

* Σε μια εποχή κατά την οποία οι πρόσφυγες, κυρίως από τον Πόντο, οι οποίοι μόλις είχανε εγκατασταθεί στην περιοχή, ερχόμενοι, ξεριζωμένοι, μετά την μικρασιατική καταστροφή και αποτελέσανε τον κύριο κορμό των τότε κατοίκων της, ζούσανε σε πρόχειρα καταλύματα.

**  Σημειωτέον πως επειδή αφενός έφερνε το σύνολο σχεδόν της κινηματογραφικής παραγωγής κάθε χρονιάς αφετέρου τα πολυσινεμά παραείναι απρόσωπα για μένα ενώ με πλατφόρμες τύπου Netflix δεν έχω την οποιαδήποτε σχέση γιατί αρνούμαι να στερηθώ όλη την κινηματογραφική διαδικασία τής εξόδου συμπεριλαμβανομένης, στον εν λόγω κινηματογράφο, έβλεπα, τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον 15 με 20 ταινίες κάθε σεζόν.

Κλείνοντας, περνάω μια λίστα όλων των κινηματογράφων, οι οποίοι λειτουργήσανε στην Καλλιθέα. Τα στοιχεία αλιεύθηκαν από την ιστοσελίδα: cineanamnisi.blogspot.com. 

ΑΒΙΤΑ, Χαροκόπου και Δοϊράνης, θερινός, 1961 – 1969 

ΑΕΛΛΩ, Γρυπάρη 122, θερινός, 1969 – 1973 

ΑΘΗΝΑΙΑ, Αριστείδου 107, θερινός, 1968 – 1970 

ΑΛΒΑ, Δημοσθένους και Δαβάκη, θερινός, 1971 – 1986 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ / ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΕΤΟΥΑΛ, Κρέμου 145, χειμερινός, 1969 – 2024 

ΑΛΦΑ, Ξενοφώντος 133 και Ευριπίδου, χειμερινός και θερινός στην ταράτσα,1970 – 1975 

ΑΜΑΖΩΝ, Αριστογείτωνος 20 και Γρυπάρη, θερινός, 1960 – 1976 

ΑΠΟΛΛΩΝ, Αριστείδου και Αγ. Πάντων, θερινός, 1939 – 1965

ΑΥΛΗ, Λασκαρίδου 120, θερινός, 2014  

ΑΦΑΙΑ, Δημοσθένους 96, χειμερινός, 1970 – 2009 

ΔΙΟΝΥΣΙΑ, Λ. Συγγρού 286 και Μυκηνών 2, θερινός, 1963 – 2010 και 2013-2021 

ΕΤΟΥΑΛ, Λ. Θησέως 152, θερινός 1930 – 1971, κατόπιν και μέχρι το 2012 χειμερινός  

ΚΑΛΛΙΘΕΑ,  Λ. Θησέως 137, χειμερινός,1949 – 1989 

ΚΑΛΥΨΩ,  Δημοτικού Σταδίου 9 και Καλυψούς, χειμερινός, 1973 – 2008 (λειτούργησε κατόπιν περιστασιακά ως δημοτικός) 

ΚΑΜΕΛΙΑ / ΝΕΡΑΪΔΑ 2, Φιλαρέτου στην αγορά, θερινός στην ταράτσα τού ΝΕΡΑΪΔΑ, 1970 – 1989

ΚΡΥΣΤΑΛ, Χαροκόπου 87, χειμερινός,1929 – 1990 

ΛΟΥΙΖΑ, Λ. Συγγρού και Δημητρακοπούλου, θερινός, 1960 – 1968 

ΜΑΞΙΜ, Χαροκόπου 87, θερινός δίπλα στο ΚΡΥΣΤΑΛ, 1929 – 1960 

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, Αραπάκη 83 και Φιλαρέτου 90, χειμερινός,1958 – 2007 

ΜΙΡΑΜΑΡΕ,  Λ. Θησέως 362, χειμερινός και θερινός στην ταράτσα, 1954 – 1976  

ΜΥΡΤΩ,  Δημητρακοπούλου και Δοϊράνης, θερινός,1974 – 1985 

ΝΕΡΑΙΔΑ, Φιλαρέτου στην αγορά, χειμερινός,1966 –-1989 

ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ, Κρέμου 120 και Σιβιτανιδίου, θερινός, 1938 – 1990 

ΠΑΡΕΛ, Αραπάκη 36, θερινός, 1968 – 1990 

ΠΟΣΕΙΔΩΝ, Επαμεινώνδα και Λ. Ποσειδώνος, θερινός, 1960 – 1962 

ΣΙΝΑΝ, Ανδρομάχης και Ηλέκτρας 7, χειμερινός,1974 – 1985 

ΣΙΝΕ 13, Γράμμου 13, θερινός. 1962 – 1973 

ΣΙΝΕ ΤΑΡΑΤΣΑ, δημαρχείο, Ματζαγριωτάκη 76, δημοτικός, θερινός, 1991 – 2003 

ΣΙΣΣΥ, Δημοσθένους 202 και Σπάρτης, θερινός,1960 – 1972 

ΣΤΕΛΛΑ, Αθηνάς και Πρεβέζης, θερινός, 1960 – 1976 

ΤΕΝΙΑ (ή ΦΛΩΡΕΝΤΊΑ), Λ. Θησέως και Ευριπίδου θερινός, 1954 – 1966 

ΤΡΟΠΙΚΑΛ, Λ. Θησέως 233, χειμερινός και θερινός στην ταράτσα, 1961 – 2006

ΦΛΕΡΥ, Σκίπη και Αραπάκη, θερινός, 1968 – 2010, επαναλειτούργησε για λίγο, μετά το 2017, όπου στην πλατεία είχανε τοποθετηθεί τραπεζάκια με καρέκλες και στους θεατές σερβιριζόντουσαν σουβλάκια κ.λπ.    

ΦΟΙΝΙΞ, Ανδρομάχης 279, θερινός, 1957 – 1970 

[η διαδρομή ρέμα Βαρελά – κορυφή Μαυροβουνίου, στο Νότιο Υμηττό, 23.04.2024]

Εικόνες από το όμορφο μονοπάτι, στην κοίτη τού ρέματος Βαρελά έχουμε παρουσιάσει και παλαιότερα (ενδεικτικά: εδώ). Το ρέμα Βαρελά ξεκινά από το διάσελο μεταξύ των ορεινών όγκων Μουροβουνίου και Στρώματος (εφεξής: διάσελο) και κατεβαίνει δυτικά, κινούμενο μεταξύ των υπόψη ορεινών όγκων, προς την Τερψιθέα Γλυφάδας όπου εκβάλλει σε ένα τεχνητό βαθούλωμα (σ.σ. το βαθούλωμα είναι μεγάλης έκτασης και βαθύ και χωράει μεγάλες ποσότητες νερού, αλλά αν ρίξει μια «θάλασσα» και γεμίσει, η διέξοδος των νερών προς τη θάλασσα θα είναι μέσα από την συνοικία τής Τερψιθέας), στο τέλος τής οδού Πριγκηποννήσων όπου ξεκινάει και το μονοπάτι που ανεβαίνει την κοίτη του.

Στο παρόν, το συννεφιασμένο, μουντό, με κινηματογραφικές εικόνες, πρωινό τής 23ης Απρίλη 2024, ακολούθησα το μονοπάτι στην κοίτη, από το τέλος τής οδού Πριγκηποννήσων μέχρι το διάσελο και από εκεί μέχρι την κορυφή τού ορεινού όγκου Μαυροβούνι. Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ακολουθούνε λίγες εικόνες από τη διαδρομή:

-από την κοίτη τού ρέματος Βαρελά:

-από το διάσελο. Η πρώτη προς την κορυφή τού Μαυροβουνίου από νοτιοανατολικά της και οι επόμενες τρεις από έναν όμορφα διαμορφωμένο, πρόχειρο, χώρο αναψυχής, όπου ξεχωρίζει ένα σμιλευμένα τετραγωνισμένο λιθάρι (με χώρο να στέκεται πάνω του κάποιο κερί κ.λπ.) ενδεχομένως πολύ παλιό:

-από το κακοτράχαλο επικλινές μονοπάτι προς την κορυφή με πολύ καλή θέα κυρίως προς τον ορεινό όγκο Στρώμα:

-από την κορυφογραμμή, μεταξύ τής τσιμεντένιας κολόνας τής ΓΥΣ και ενός λιθοσωρού, φτιαγμένου από ορειβάτες. Στην τρίτη εικόνα διακρίνονται οριακά ο λόφος Πρ. Ηλία Κορωπίου (με το αρχαίο ρωμαϊκό λατομείο και τα Ιερά Ομβρίου Διός και Προοψίου Απόλλωνα), πίσω του ο Βόρειος Υμηττός και στο βάθος δεξιά η Πεντέλη. Το ακριβές σημείο τής κορυφής τού Μαυροβουνίου δεν ξεχωρίζει εύκολα με το μάτι και πρέπει να βρίσκεται κάπου μεταξύ τής κολόνας ΓΥΣ και του λιθοσωρού, συμπεριλαμβανομένων αυτών.:

[στην Κιάφα Μπόρσι, στην Πάρνηθα, 21.04.2024]

Η Κιάφα (< αλβανική λέξη qafë: λαιμός) Μπόρσι (τοπωνύμιο συνηθισμένο σε περιοχές στον ελλαδικό χώρο, στον οποίο κατοικούν αρβανίτες καθώς και στην Αλβανία) βρίσκεται κάπου στο μέσο τής βορειοδυτικής Πάρνηθας και προσεγγίζεται πεζή από το Βούντημα Αυλώνα, από το οποίο απέχει πάνω από 7,5 χλμ., ή από το οροπέδιο Σκουρτών, από το οποίο απέχει πάνω από 9 χλμ., ή από το Παλαιοχώρι Πάρνηθας, από το οποίο απέχει πάνω από 12 χλμ. (μέσω Διάσελου Πανός και Ντράσιζας) ή από την Πηγή Φυλής, από την οποία απέχει πάνω από 10 χλμ. (ακολουθώντας το δασικό χωματόδρομο) ή τέλος από το μονοπάτι στην κοίτη ρέματος, το οποίο ξεκινά από την παλιά Ε.Ο. Αθηνών-Σκουρτών-Θήβας, μεταξύ των ορεινών όγκων Βουνό Φυλής και Λέντριζας, συνεχίζει ως χωματόδρομος και φτάνει στην περιοχή Κλημέντι συναντώντας το δασικό χωματόδρομο που έρχεται από Πηγή Φυλής και μεταξύ άλλων πάει προς Ράχη Καραμανλή ή Κιάφα Μπόρσι κ.λπ.       

Το πρωινό τής 21ης Απρίλη 2024, ξεκινήσαμε από το σημείο που ο δασικός χωματόδρομος, που ανεβαίνει από την Πηγή Φυλής, διακλαδίζεται σε τρείς: αυτόν που ανεβαίνει στο πυροφυλάκιο Φυλής στο Μάλι Τέρι, αυτόν που κινείται νοτιοανατολικά προς Σπήλαιο Πανός κ.λπ. και αυτόν, τον οποίο ακολουθήσαμε, προς το Κλημέντι (σε μια οικεία διαδρομή).

Όλη η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Από το Κλημέντι συνεχίσαμε βόρεια και φτάνοντας ανατολικά τής Ράχης Καραμανλή, στο σημείο που βρίσκεται πεσμένο πυροφυλάκιο, είχαμε δύο επιλογές: να πάρουμε το δασικό χωματόδρομο (αρχικά προς τα βορειοανατολικά) ή να κατεβούμε το μονοπάτι προς τα βόρεια. Αποφασίσαμε να κατεβούμε το μονοπάτι (και να αφήσουμε για την επιστροφή το χωματόδρομο, ο οποίος έχει ήπιες κλήσεις διαγράφοντας μεγάλο κύκλο). Η διαδρομή γίνεται στο αναγεννημένο από τη φωτιά τού 2007, άβατο εκτός μονοπατιού, πανέμορφο, δάσος πεύκων, κουμαριών, πουρναριών, βελανιδιών κ.λπ. Το μονοπάτι καταλήγει στην Κιάφα Μπόρσι (στο ενδιάμεσο πάντως υπάρχουνε 2,3 σημεία που επιτρέπουνε να ανέβει κάποιος στο δασικό χωματόδρομο).

Ακολουθούν εικόνες:

-το video, από μια πολύ όμορφη λάκκα:

-το σημείο που το μονοπάτι διασταυρώνεται με το ρέμα Μπαλικέμπα:

---

-στο βάθος η Κιάφα Μπόρσι με το εκκλησάκι Αγ. Παρασκευής:

-σημάδια από την  προ 17 χρόνων φωτιά:

Ακολουθούν εικόνες από την Κιάφα Μπόρσι, το εκκλησάκι Αγ. Παρασκευής, το ένα από τα δυο παλιά γκρεμισμένα κτίσματα από ξερολιθιά στα οποία θα διαμένανε, τους ανοιξιάτικους, καλοκαιρινούς και πρώτους φθινοπωρινούς μήνες, βοσκοί (ίσως σαρακατσάνοι όπως λίγα χιλιόμετρα ανατολικά, στη Ντράσιζα) και μια φιλική και πεινασμένη αλεπού, που δεν δίστασε να μας φιλοξενήσει στο χώρο τού Ι.Ν. Αγ. Παρασκευής, αφού έλεγξε τις προθέσεις μας. Αν υποθέσουμε, βάσιμα, ότι δεν θα έτυχε να περνά αλλά ότι θα κινείται στην περιοχή, ας ελπίσουμε να σεβαστούν όλοι οι πεζοπόροι τη φιλική της συμπεριφορά. 

Αφού χαιρετήσαμε τη φίλη μας (σ.σ. η οποία, όταν κατάλαβε ότι φεύγαμε, μύρισε τα σημεία που είχαμε καθίσει ίσως για να μας θυμάται, αν περάσουμε πάλι, καλύτερα) ανεβήκαμε στην Πηγή Μπόρσι, από όπου η Κιάφα Μπόρσι φαίνεται πολύ καλά, όπως και οι ορεινοί όγκοι δυτικά τής Πάρνηθας μέχρι πέρα τον Κιθαιρώνα, τον Ελικώνα, τον Παρνασσό κ.λπ. …

…και επιστρέψαμε μέσω τού δασικού χωματόδρομου, που πρόσφερε όμορφη θέα.

-η Πηγή Φάλκο:

-η Πηγή Μαυρομύτη:

-μεταξύ άλλων διακρίνεται, κάτω, η λάκκα του πρώτου video και από πάνω της η Ράχη Καραμανλή:

-στο βάθος η κορυφή Καραβόλα και δεξιά της το Πλατύ Βουνό:

---