[στο Ποικίλο όρος, 20.12.2024]

Στο παρόν παρουσιάζονται λίγες εικόνες από μια σύντομη διαδρομή στο Ποικίλο όρος, με όμορφη θέα, από το τέλος τής οδού Σουλίου, στη συνοικία «Αγ. Τριάδα – Πεύκα Βέρδη», στην Πετρούπολη, μέχρι τις κεραίες στην κορυφή, στα 403 μ., στο βόρειο άκρο της περιοχής «Κασκαντάμι». Η διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

-Πέρασε από το μονοπάτι, που ανεβαίνει τη νότια όχθη τού Χαϊδαρορέματος, στα ανάντη του,

…όπου υπάρχουνε ίχνη από τον αρχαίο δρόμο που χρησιμοποιούτανε μέχρι και τα νεώτερα χρόνια προτού εγκαταλειφθεί πλήρως*.       

-στην επόμενη διακρίνεται λιθοσωρός, ημικυκλικός, αρκετά μέτρα από το μονοπάτι για να θεωρηθεί ότι πρόκειται για πέτρες που στοιβάχτηκαν εκεί κατά το άνοιγμα τού μονοπατιού ούτε πρόκειται για πέτρες που περιβάλλουνε λακκούβα για δενδροφύτευση ή αναβαθμίδα. Αργότερα θα δούμε εικόνες από ακόμα δύο.

---

-στην επόμενη διακρίνεται ένα νεαρό πεύκο που ξεραίνεται. Δυστυχώς υπάρχουνε πάρα πολλά πεύκα που έχουνε ξεραθεί σε όλο την έκταση τού Ποικίλου όρους καθώς και αρκετά κυπαρίσσια. Το φαινόμενο, που από όσο ξέρω μελετάται από το Δασαρχείο, έχει ξεκινήσει εδώ και 2-3 χρόνια. Πίσω του διακρίνεται ένας αντίστοιχος, με αυτόν που αναφέρθηκε ανωτέρω, λιθοσωρός.

Φτάνοντας στο σημείο που το μονοπάτι, που ανεβαίνει τη νότια όχθη τού Χαϊδαρορέματος, συναντά το δασικό χωματόδρομο, στην κορυφογραμμή, συνέχισα σε αυτόν και κατέβηκα από ένα μονοπάτι λίγο βορειότερα.

Λίγο πριν το σημείο, στα 292 μ. υψ., που βγαίνει στο δασικό χωματόδρομο, αριστερά, περί τα 25 με 30 μ. από το μονοπάτι, διακρίνεται ένας ακόμα, πιο εκτεταμένος, λιθοσωρός, αντίστοιχος των ανωτέρω αναφερθέντων.     

*

Ανάρτηση - 30.09.2024 - 1η

Ανάρτηση - 30.09.2024 - 2η

Τα Τετράστιχα ν.3-5-7 (Quatrain IΙI-V-VII) από το Diwan τού Abu al-Ala al-Maarri

III 

Vain are your dreams of marvelous emprise, 

         Vainly you sail among uncharted spaces, 

         Vainly seek harbour in this world of faces 

If it has been determined otherwise. 

Τα όνειρά σας, για μια μεγαλειώδη επιχείρηση, είναι μάταια

         Μάταια πλέετε σ’ αχαρτογράφητα νερά,

         Μάταια σ’ αυτόν τον κόσμο των προσώπων ζητάτε λιμάνι,

Αν έχει αλλιώς καθοριστεί.

V

You that must travel with a weary load

          Along this darkling, labyrinthine street –

          Have men with torches at your head and feet

If you would pass the dangers of the road.

Εσείς που έχετε να ταξιδέψετε με βαρύ φορτίο

         Κατά μήκος αυτού τού σκοτεινιασμένου, δαιδαλώδη δρόμου –

         Να ‘χετε άντρες με δάδες στο κεφάλι τους και πόδια

Αν προσπεράσετε τους κινδύνους τού δρόμου.

VII

Have conversation with the wind that goes

        Bearing a pack of loveliness and pain:

        The golden exultation of the grain

And the last, sacred whisper of the rose.

Έχε συζήτηση με τον άνεμο που κουβαλά

          Την αγάπη και τον πόνο αντάμα:

          Τη χρυσή αγαλλίαση ενός σπόρου

Και τον έσχατο, ιερό ψίθυρο τού ρόδου.  

Πηγή: gutenberg.org. 

[στον Υμηττό, 18.12.2024]

Επιστροφή στα οικεία «χώματα» με μια διαδρομή στον Υμηττό, πάνω από την Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα (εφεξής: μονή Καρέα), η οποία έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Προτού τις εικόνες να σημειωθεί ότι στη μονή Καρέα καταλήγουνε τέσσερα κύρια, πολύ καλά σηματοδοτημένα, μονοπάτια, τα οποία ξεκινάνε από το δασικό χωματόδρομο, ψηλά στην κορυφογραμμή, και διατρέχουνε μια κακοτράχαλη ασβεστολιθική περιοχή όπου από πλευράς δέντρων κυριαρχούνε (πια, μετά τις δύο μεγάλες φωτιές: του 1998 και του 2015) πουρνάρια και δευτερευόντως νεαρά πεύκα. 

-Το βορειότερο είναι αυτό που ξεκινά από τα 780 μ. υψ., κατεβαίνει στη Γιδοσπηλιά και κατόπιν πέφτει σε μια ρεματιά στα 558 μ. υψ. Από εκεί αρχικά διακλαδίζεται σε δύο κ.λπ. με τελικό προορισμό τη μονή Καρέα.

-Λίγα μέτρα προτού τη στροφή τού δυτικότερου χωματόδρομου, ψηλά στην κορυφογραμμή, νοτιοδυτικά τής περιοχής «Πύργος», πάνω και ανατολικά από την περιοχή «Καθιστικό», στα 756 μ. υψ., ξεκινάει το επόμενο, το οποίο κατεβαίνει σε μια περιοχή ενός παλιού λατομείου πέτρας, στο οποίο βρίσκονται ερειπωμένα κτίσματα από ξερολιθιές (κάποια προφανώς έχουνε διαμορφωθεί σε μπιβουάκ). Από εκεί η βασική του διακλάδωση στρέφεται νότια προς τη θέση «Στάνη» και το δασικό χωματόδρομο που καταλήγει εκεί ερχόμενος από νότια αφού έχει περάσει πάνω από το Καταφύγιο Υμηττού κ.λπ.

-Κοντά στο σημείο που ξεκινά το προηγούμενο, λίγο νοτιότερα μετά τη διακλάδωση τού δασικού χωματόδρομου τής κορυφογραμμής, στα 745 μ. υψ., ξεκινάει αυτό που διασχίζει την περιοχή «Καθιστικό», κατεβαίνει στη θέση «Στάνη» κ.λπ.

-Τέλος το πιο γνωστό είναι το νοτιότερο. Έρχεται από το Μνημείο Μιχαηλίδη, στα 730 μ. υψ., κόβει στα ανάντη του το ρέμα «Σαρίνα» και κατεβαίνει οφιοειδώς, βορειοδυτικά. Αφού διασταυρωθεί τρεις φορές με το δασικό χωματόδρομο, ο οποίος καταλήγει στη θέση «Στάνη» ερχόμενος από νότια, καταλήγει στη μονή Καρέα.

Πρόκειται για περιοχή από την οποία έχουν ανά καιρούς παρουσιαστεί εικόνες αρκετές φορές, στο παρόν ιστολόγιο.

Στις εικόνες που ακολουθούνε φαίνεται πόσο λίγη είναι η χιονοκάλυψη στη νοτιοανατολική ηπειρωτική χώρα για παραμονές Χριστουγέννων.

Στην επόμενη, πίσω από τη Σαλαμίνα, στο βάθος αριστερά των Γερανείων Ορέων, διακρίνεται η Ζήρεια με καλυμμένες με χιόνια τις κορυφές της.

Στην επόμενη, στο βάθος, από τα αριστερά διακρίνονται τα όρη Πατέρας, Κιθαιρώνας και στο βάθος ο Παρνασσός με καλυμμένες με χιόνι τις κορυφές του.

Στην επόμενη, από αριστερά διακρίνονται η Πάρνηθα, οριακά η Δίφρυς στην Εύβοια και η Πεντέλη.

 

Perhaps I asked too large [Emily Dickinson]

Ίσως ζήτησα τόσα πολλά –

Παίρνω – τίποτα λιγότερο από ουρανούς –

Για Γαίες, μεγαλωμένες παχιές όπως

Τα μούρα στη γενέθλιά μου πόλη –

Το Καλάθι μου χωρά – ίσα ίσα – Ουρανούς –

Εκείνους – που εύκολα κρέμονται – στο χέρι μου,

Αλλά σε μικρότερα πακέτα – στριμωγμένους.  

Perhaps I asked too large –

I take – no less than skies –

For Earths, grow thick as

Berries, in my native town –

My Basket holds – just – Firmaments –

Those – dangle easy – on my arm,

But smaller bundles – Cram.

 

352

[στο Μονοπάτι τής Ηρώς, στα Πολιτικά Εύβοιας, 15.12.2024]

Κάπου στις αρχές τού 20ου μΧ. αι., ίσως και τέλη 19ου, πάνω από τα Πολιτικά Εύβοιας, ο ασβεστάς ονόματι Μαραγκός, συνέλεγε ασβεστόπετρες από το λόφο, τις μάζευε σε ένα πλάτωμα, ξεδιάλεξε ποιες τού κάνανε και σε μια σπηλίτσα, που είχε υπόσκαφα διαμορφώσει, τις έκαιγε φτιάχνοντας ασβέστη, τον οποίο πουλούσε. Μέσω ενός μονοπατιού, που το συντηρούσε ο ίδιος, ανεβοκατέβαινε το λόφο μεταφέροντας τις ασβεστόπετρες και τον ασβέστη. Μετά που πέθανε η τέχνη του εγκαταλείφθηκε και το μονοπάτι καλύφτηκε από τα χώματα και τη βλάστηση. Η Ηρώ Μαραγκού, μακρινή του απόγονος, πριν λίγα χρόνια άκουσε την ιστορία του και έβαλε σκοπό ζωής να ανοίξει το μονοπάτι. Με τη πολύτιμη βοήθεια εθελοντών από την περιοχή καθώς και του ΕΟΣ Χαλκίδας, αφού βρέθηκε πού περνούσε το Μονοπάτι, ξεκίνησε το επίπονο καθάρισμα τής διαδρομής του από την πυκνή πουρναρώδη κ.λπ. βλάστηση και η διαμόρφωσή του σε πεζοπορικό.

Δυστυχώς όμως, στις 30 Σεπτέμβρη 2015, ένα χρόνο πριν κλείσει τα 30 της και ένα μήνα πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες, η Ηρώ Μαραγκού έφυγε κτυπημένη από τον καρκίνο.

Το όμορφο Μονοπάτι, που φέρνει το όνομά της, συντηρείται από τους γονείς της και τον ΕΟΣ Χαλκίδας και είναι γεμάτο από την παρουσία τής Ηρώς.

Το πρωινό τής Κυριακής 15 Δεκέμβρη 2024, το ανέβηκα στα πλαίσια τής πεζοπορικής εκδήλωσης που είχε οργανωθεί από την Πεζοπορική Ομάδα Υμηττού (Π.Ο.Υ). Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πατέρας τής Ηρώς μάς υποδέχτηκε στην είσοδο τού χωριού Πολιτικά, μας συνόδεψε μέχρι την αφετηρία τού Μονοπατιού τής Ηρώς και μας μίλησε σχετικά.

Η Διαδρομή, όλη εξαιρετικά σηματοδοτημένη, την οποία ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ξεκινήσαμε πεζή από το χώρο πάρκινγκ, στα 111 περίπου μ. υψόμετρο, που βρίσκεται πάνω από τη Μονή Παναγίας Περιβλέπτου, και πήραμε το ανηφορικό Μονοπάτι μέχρι το ξέφωτο, στα 351 περίπου μ. υψ. Εκεί το Μονοπάτι διακλαδίζεται αφενός σε αυτό που ανεβαίνει προς την κορυφή Τσίμπρα ή Αετός, στα 800 περίπου μ. υψόμετρο (σχηματίζοντας έτσι το Μεγάλο Μονοπάτι τής Ηρώς), αφετέρου σε αυτό που κινείται βορειοανατολικά, στα δεξιά όπως ανεβαίνει κανείς, και επιστρέφει στην αφετηρία (το Μικρό Μονοπάτι τής Ηρώς).

Στο βάθος το όρος Δίφρυς και δεξιά του το Ξεροβούνι

Συνεχίσαμε κατά μήκος τής διαδρομής τού Μεγάλου Μονοπατιού, το οποίο λίγο μετά το εξωκλήσι τού Αγ. Γεωργίου γίνεται αρκετά επικλινές, μέχρι την περιοχή τής κορυφής Τσίμπρα ή Αετός.

Μια δολίνη

Μετά από μια στάση για ξεκούραση, κατεβήκαμε συνεχίζοντας το Μονοπάτι, το οποίο σε κάποια τμήματά του ακολουθεί μια αντιπυρική ζώνη, αρχικά βορειοανατολικά και μετά νότια μέχρι το ανωτέρω ξέφωτο στα 351 περίπου μ. υψ. ενώ συναντήσαμε εντυπωσιακά μανιτάρια.

Μια πηγή

Από εκεί συνεχίσαμε στο Μικρό Μονοπάτι τής Ηρώς, το οποίο κατεβαίνει μέσω ενός πανέμορφου περάσματος, πάνω σε μια στενή ράχη μεταξύ δύο ρεμάτων, στο Διχαλόρεμα.

Ενα βραχοσκεπές με
ενεργές σταγονορροές

Κατόπιν το Μικρό Μονοπάτι συνεχίζει νότια, παράλληλα στο Διχαλόρεμα με τις κρημνώδεις βαθιές όχθες, ακολουθώντας τη διαδρομή τού κατεστραμμένου, από την καταρρακτώδη φονική βροχή τού 2020 και τις πλημμύρες που προκάλεσε, χωματόδρομου.