LVIII
"Great is your soul," – these are the words they preach, –
"It passes from your framework to the frame
Of others, and upon this road of shame
Turns purer and more pure." – Oh, let them teach!
«Μεγάλη είν’ η ψυχή σου», – αυτά είναι τα λόγια που κηρύττουν, –
«Απ’ το γενικό σκελετό των σκέψεών σου περνά στο πλαίσιο σκέψεων
Των άλλων, και σ’ αυτόν το δρόμο τής ντροπής
Γίνεται όλο και πιο αγνή». – Ω, ας διδάξουν!
LIX
I look on men as I would look on trees,
That may be writing in the purple dome
Romantic lines of black, and are at home
Where lie the little garden hostelries.
Τους ανθρώπους κοιτάζω όπως θα κοίταζα τα δέντρα,
Που μπορεί να γράφουνε στο μαβί θόλο
Ρομαντικές γραμμές μαύρου, κι είναι στο σπίτι τους
Όπου βρίσκονται οι μικροί ξενώνες κήπου.
LX
Live well! Be wary of this life, I say;
Do not overload yourself with righteousness.
Behold! the sword we polish in excess,
We gradually polish it away.
Ζήσε καλά! Να ‘σαι επιφυλακτικός με τούτη τη ζωή, λέω·
Να μην βαραίνεις υπερβολικά τον εαυτό σου με ηθική.
Να! το ξίφος που γυαλίζουμε υπερβολικά,
Το γυαλίζουμε συνεχώς.
LXI
God who created metal is the same
Who will devour it. As the warriors ride
With iron horses and with iron pride –
Come, let us laugh into the merry flame.
Ο Θεός που δημιούργησε το μέταλλο είναι ο ίδιος
Που θα το καταβροχθίσει. Καθώς οι πολεμιστές ιππεύουν
Με σιδερένια άλογα και με σιδερένια υπερηφάνεια –
Ελάτε, ας γελάσουμε στην χαρούμενη φλόγα.
Πηγή: gutenberg.org.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου