Μία Γυναίκα*
1
Ένα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σου,
σαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξη,
έσταζες όλη από ηδονή, οι ερωτικές κραυγές μας
τινάζονταν μέσα στον ουρανό σα μεγάλα γιοφύρια
απ’ όπου θα περνούσαν οι αιώνες - για να γεννηθείς εσύ, κι εγώ για να σε συναντήσω
γι’ αυτό έγινε ο κόσμος. Κι η αγάπη μας ήταν η απέραντη σκάλα που ανέβαινα
πάνω απ’ το χρόνο και το Θεό και την αιωνιότητα
ως τ’ ασύγκριτα, θνητά σου χείλη.
2
«Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ» έλεγα. Εσύ έβαζες βιαστικά το φόρεμά σου: «Έχει ψύχρα απόψε».
Τα μάτια σου καρφώνονταν αδιάκοπα πάνω στην πόρτα με κείνο το ακαθόριστο βλέμμα
που έχουν οι αιχμάλωτοι και τα κλειδωμένα παιδιά.
Κι έκλαιγα και σε φιλούσα παράφορα και σ’ αγκάλιαζα με απεγνωσμένα χέρια,
μα ήταν σα να ‘ξυνα με τα νύχια μου το αδιάφορο χώμα ενός τάφου
που είχαν θάψει κι όλας ολόκληρη τη ζωή μου.
3
Τώρα βαδίζω άσκοπα στους δρόμους, κοιτάζω τις βιτρίνες,
προσπαθώ να συλλαβίσω ανάποδα τις επιγραφές των μαγαζιών
αγοράζω κάστανα, και βρίζομαι με τούς αστυφύλακες της τροχαίας
που μου παρατηρούν αδιάκοπα πώς σταματάω την κυκλοφορία.
Και κάθε τόσο: έφυγε, σκέφτομαι. Μα να που μπορώ και ζω!
Όπως μεγαλώνουν για λίγο ακόμα τα γένια και τα νύχια των νεκρών.
4
Πέρασαν μήνες. Κι είναι στιγμές που ξεχνάω ακόμα και το πρόσωπό της,
πασχίζω να θυμηθώ - τίποτα. Μονάχα αυτό το βάρος στην καρδιά, που είναι κάτι περισσότερο
κι απ’ την ίδια την ανάμνησή της. Που είναι αυτή, ολόκληρη, μέσα μου.
Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό έξω απ’ την πόρτα σου εσύ θα ξέρεις
πως πέθανε σφαγμένος απ’ τα μαχαίρια των φιλιών που ονειρευότανε για σένα.
* ο τίτλος, στην ποιητική συλλογή, όπως το έχω από τις εκδόσεις “Κεδρος”, είναι: ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ. Σε site στο διαδίκτυο το έχω βρει ως “Μια Γυναίκα”. Το “μια” όμως, κατά την άποψή μου, δεν αρμόζει στο ποίημα, το οποίο ποίημα - και ιδίως από το σημείο: “Που είναι αυτή, ολόκληρη, μέσα μου.” μέχρι το τέλος - με οδηγεί να διαβάσω τον τίτλο ως: “Μία Γυναίκα”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου