Φονιάς
Ώστε στο βυθό ζεις θάλασσας βαθιάς,
κι ό,τι να σε προσεγγίσει προσπαθεί, το σκοτώνεις…
αλλά είσαι μόνος πολύ γιατί όλα σε φοβούνται τ’ άλλα, του βυθού τα ζωντανά
και για παρέα λαχταράς και για κάποιον να τον πεις δικό σου
γιατί, τη ζωή σου ολάκερη, την έχεις ζήσει στη μοναξιά.
Σε μια μέρα μαύρη, σ’ ένα μήνα μαύρο, στον κατάμαυρο της θάλασσας βυθό
η μητέρα σου σε γέννησε και πέθανε την ίδια τη στιγμή...
γιατί δυο φονιάδες δε γίνεται να συμβιώσουν
και όταν η μητέρα σου κατάλαβε πως είχε η ώρα της έρθει
ήταν αυτή τότε πραγματικά μάλλον ευτυχής.
Θανατικό στη θάλασσα, στη θάλασσα θανατικό,
να ‘ρθει παρακαλώ κάποιος να με βοηθήσει, να ‘ρθει να με βοηθήσει
Τα ψάρια να πετάξουν δε μπορούν, δε μπορούν τα ψάρια να πετάξουν,
ούτε τα ψάρια μπορούν ούτε κι εγώ, ούτε κι εγώ…
Τώρα πράγματι όπως εσύ είμαι γιατί έχω σκοτώσει όλη την αγάπη που ‘χα ποτέ
με το να μην κάνω όλα όσα να κάνω όφειλα και αφήνοντας τις κακές να κυριαρχούνε σκέψεις.
Και είμαι κι εγώ ένας φονιάς γιατί το συναίσθημα, ως σάρκινο, τόσο βαθιά μού ρέει·
Και είμαι κι εγώ τόσο μόνος, και ότι θα μπορούσα να ξεχάσω εύχομαι
Αγάπη χρειαζόμαστε,
Αγάπη χρειαζόμαστε,
Αγάπη.
So you live in the bottom of the sea,
and you kill all that come near you...
but you are very lonely, because all the other fish fear you
and you crave companionship and someone to call your own
because for the whole of your life you've been living alone.
On a black day in a black month at the black bottom of the sea
your mother gave birth to you and died immediately....
'Cos you can't have two killers living in the same pad
and when your mother knew that her time had come
she was really rather glad.
Death in the sea, death in the sea,
somebody please come and help me, come and help me
Fishes can't fly, fishes can't fly,
fishes can't and neither can I, neither can I....
Now I'm really rather like you for I've killed all the love I ever had
by not doing all I ought to and by leaving my mind coming bad.
And I too am a killer, for emotion runs as deep as flesh;
and I too am so lonely, and I wish that I could forget
we need love,
we need love,
we need love.
Σχόλιο:
Ήταν πίσω κάπου στα 1979, μαθητής στο λύκειο, τότε που ένας τρόπος που googlίζαμε για μουσική ήταν δυο-τρεις φίλοι, με παρόμοια μουσικά γούστα, να χανόμασταν για ώρες στα ράφια των δισκάδικων, όταν έχοντας ήδη αποφασίσει ότι αυτό που θέλω να σπουδάσω είναι φυσική, έπεσα πάνω σ' ένα συγκρότημα: τους Van der Graaf Generator, που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία, και στο album τους: “H to He, Who am the Only One”. Ακόμα και αν δεν είχα τις θετικές απόψεις των φίλων, θα το έπαιρνα από περιέργεια και μόνο για αυτό το: H to He (*) στον τίτλο και τελικά άξιζε τον κόπο. Ένας από τους καλύτερους δίσκους ενός βραχύβιου, πριν ξεπέσει, μουσικού ρεύματος που προσπάθησε να παντρέψει το rock με τη jazz και την κλασική μουσική, αλλά, δυστυχώς, η πλειοψηφία των δημιουργών αναλώθηκε σε μια στείρα ενσωμάτωση, στα τραγούδια ή τα instrumental που έγραψαν, μουσικών θεμάτων από το Bach, το Chopin κλπ κλασικούς συνθέτες και όχι σε αυτό που θα είχε πραγματικό δημιουργικό νόημα: μια έντεχνη επεξεργασία των τραγουδιών ή μέρους αυτών αφού υπήρχαν έντονοι αλά jazz αυτοσχεδιασμοί.
(*)
Στον ήλιο μας, όπως και σε όλα τα αστέρια ανεξαρτήτως μεγέθους, από το σχηματισμό του (1) και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του (2), πριν δηλαδή μπει στο τελικό (3) και σύντομο αναλογικά με το προηγηθέν επιθανάτιο του στάδιο δηλαδή μέχρι να σβήσει, η ενέργεια που παράγει και εκπέμπει (ένα μεγάλο μέρος της ως φως) προέρχεται από την πυρηνική σύντηξη του υδρογόνου σε ήλιο που συμβαίνει στον πυρήνα του. Η συνολική αντίδραση που περιγράφει την εν λόγω πυρηνική σύντηξη είναι: 4 (1Η) --> 4Ηe + 2β+ + 2νe + 2γ (τα 1 και 4 μπρος από τα H και He είναι εκθέτες που προηγούνται του συμβόλου και όχι δείκτες)
(1) Λόγω της κατάρρευσης, πριν 6 δις περίπου χρόνια, μιας περιοχής ενός νεφελώματος που δεν υπάρχει πια και το ηλιακό μας σύστημα είναι ό,τι έμεινε από αυτό.
(2) Οι μεγάλες διαφορές εμφανίζονται στην κατάληξη ενός αστεριού: από ένα λευκό νάνο μέχρι μια μαύρη τρύπα, κι έχουν να κάνουν με τη μάζα του.
(3) Για τον ήλιο μας μετά από 4-5 δις χρόνια.
Ακούστε το εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου