Το τραγούδι για τον Οκτώβρη
Το τραγούδι αυτό θα σου τραγουδήσω για τον Οκτώβρη
Ω! άλλο δεν υπάρχει πριν απ’ το τραγούδι αυτό
Στίχος και μελωδία δε μου ανήκουν
Για τις χαρές και τις λύπες που μου ‘φερε αυτός
Στη θάλασσα δίπλα
Τα βατώδη ρείκια στου δειλινού την ησυχία
Τα πουλιά μακριά πετούν απ’ τον ήλιο πίσω
Και μαζί τους θα φεύγω
Τα πεσμένα φύλλα: του εδάφους στολίδια
Του θανάτου γνωρίζουνε την τέχνη
Και με τη χαρά των ευτυχισμένων χρυσών καρδιών τους φεύγουν
Στις άλικες σκιές καθώς κείνται
Όταν η πείνα στο σπίτι τα βήματά μου καλεί
Το πρωινό φως ακολουθεί μετά
Τις θάλασσες στο μυαλό μου κολυμπώ
Και τα πεύκα γελούν γέλιο χλωρό
Συνήθιζα ν’ αναζητώ για ευτυχία
Και συνήθιζα ν’ ακολουθώ την υλική ευχαρίστηση
Αλλά μια διέξοδο βρήκα πίσω από το νου
-Και ήταν αυτό ο μέγιστος θησαυρός-
Για εξουσιαστές που αρέσκονται κανόνες να καθορίζουν
Και αλήτες που αρέσκονται να τους παραβιάζουν
Και τους φτωχούς παπάδες που αρέσκονται να περπατούν με αλυσίδες
Και το Θεό που αρέσκεται να τους εγκαταλείψει
Έναν άντρα, συνάντησα, τ’ όνομα του οποίου ήτανε Χρόνος
Και είπε: "Θα πρέπει να πηγαίνω"
Αλλά ακριβώς πόσο καιρό ήτανε πριν
Τρόπο δεν έχω να γνωρίζω
Κάποιες φορές θέλω το χρόνο να σκοτώσω
Κάποιες φορές όταν η καρδιά μου πονά
Αλλά κυρίως απλά κατά μήκος περπατώ
Το μονοπάτι που αυτός παίρνει
I'll sing you this October song
Oh, there is no song before it
The words and tune are none of my own
For my joys and sorrows bore it
Beside the sea
The brambly briers in the still of evening
Birds fly out behind the sun
And with them I'll leaving
The fallen leaves that jewel the ground
They know the art of dying
And leave with joy their glad gold hearts
In the scarlet shadows lying
When hunger calls my footsteps home
The morning follows after
I swim the seas within my mind
And the pine-trees laugh green laughter
I used to search for happiness
And I used to follow pleasure
But I found a door behind my mind
And that's the greatest treasure
For rulers like to lay down laws
And rebels like to break them
And the poor priests like to walk in chains
And God likes to forsake them
I met a man whose name was Time
And he said, "I must be goin'”
But just how long ago that was
I have no way of knowing
Sometimes I want to murder time
Sometimes when my heart's aching
But mostly I just stroll along
The path that he is taking
απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Πρίμπας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου