Lorca [Tim Buckley]

Lorca

Τον ήλιο άφησε στο χαμόγελο σου να τραγουδήσει
Τον άνεμο άφησε την επιθυμία σου να παρασύρει
Της γυναίκας σου τη φωνή άφησε τις φλέβες σου να πλημμυρίσει
Το αίμα σου άφησέ τη να ‘ναι, μη νιώθεις ντροπιασμένος

Το καταφύγιό σου αυτή ‘ναι όταν κανείς δε σε θέλει
Η ζωοδότρα σου αυτή θα ‘ναι όταν κατάκοπος θα ‘σαι
Τους φόβους σου αυτή θα διασκεδάζει, αχ, όταν ξένος θα νιώθεις
Έχει γεννηθεί αυτή για να πίστη σου δίνει
Ω, απλά για σένα

Ένας άντρας είσαι μονάχα στους αυτοκινητοδρόμους του θανάτου
Είναι η ζωή που χρωστάς, είσ’ εδώ να τη δοξάσεις
Αν στο δρόμο σου η αγάπη κυλά τότε γίνε ποτάμι
Κι όταν στεγνώνει απλά στάσου και τρέμε

Ω, τον ήλιο άφησε στο χαμόγελο σου να τραγουδήσει
Τον άνεμο άφησε την επιθυμία σου να παρασύρει
Της γυναίκας σου τη φωνή άφησε τις φλέβες σου να πλημμυρίσει
Το αίμα σου άφησε τη να ‘ναι, μη νιώθεις ντροπιασμένος

Είναι η ζωή της που χρωστάς
Σου χρωστώ αγάπη, αγάπη



Lorca 

Let the sun sing in your smile
Let the wind hold your desire
Let your woman's voice run through your veins
Let her be your blood, don't feel ashamed

She's your home when no one wants you
She'll give you life when you're so tired
She'll ease your fears, ah, when you're a stranger
She's born to give faith to you
Oh, just to you

You're just a man on death's highways
It's life you owe, you're here to praise it
If love flows your way then be a river
And when it dries just stand and shiver

Oh, let the sun sing in your smile
Let the wind hold your desire
And let your woman's voice run through your veins
Let her be your blood, don't feel ashamed

It's her life you owe
I owe you love, love


Ακούστε το εδώ

Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Πρίμπας