Los poetas celestes
Qué hicisteis vosotros, gidistas
intelectualistas, rilkistas,
misterizantes, falsos brujos
existenciales, amapolas
surrealistas encendidas
en una tumba, europeizados
cadáveres de la moda,
pálidas lombrices del queso
capitalista, qué hicisteis
ante el reinado de la angustia,
frente a este oscuro ser humano,
a esta pateada compostura,
a esta cabeza sumergida
en el estiércol, a esta esencia
de ásperas vidas pisoteadas?
No hicisteis nada sino la fuga:
vendisteis hacinado detritus,
buscasteis cabellos celestes,
plantas cobardes, uñas rotas,
«belleza pura», «sortilegio»,
obras de pobres asustados
para evadir los ojos, para
enmarañar las delicadas
pupilas, para subsistir
con el plato de restos sucios
que os arrojaron los señores,
sin ver la piedra en agonía,
sin defender, sin conquistar,
más ciegos que las coronas
del cementerio, cuando cae
la lluvia sobre las inmóviles
flores podridas de las tumbas.
[Canto general (1950) - V. La arena traicionada]
Οι ουράνιοι ποιητές
Και τί θα κάνατε όλοι εσείς
Οι διανοητές της φάρσας,
Του Ζιντ, του Ρίλκε οπαδοί και μιμητές, μυστικιστές, λειψοί εξορκιστές, υπαρξιστές,
Πυρπολημένες πάνω σε τάφο παπαρούνες,
Σουρρεαλιστές,
Και του συρμού κουφάρια,
Ευρωπαϊστές, χλωμά σκουλήκια
Του τυριού της κεφαλαιοκρατίας,
Ναι, τί θα κάνατε μπροστά στης αγωνίας το βασίλειο,
Μπροστά σ’ αυτό το σκοτεινό
Ανθρωπάκι, μπροστά σ’ αυτή
Την κλωτσημένη ψυχραιμία,
Σ’ αυτό το πρόσωπο που
Είναι μες την κοπριά, σ’ αυτή
Τη μάζα από ποδοπατημένες
Άγριες ζωές.
Τίποτε δεν θα κάνατε εκτός απ’ τη φυγή σας:
Θα πουλούσατε σωρούς από ψίχουλα,
θα ψάχνατε για μιαν ουράνια κόμη, δειλά φυτά, σπασμένα νύχια,
«αγνή ομορφιά», «μαγεία»,
έργα φτωχών σκιαγμένων για να αποφύγετε τα μάτια, για να μπερδέψετε
Λεπτές μαθητριούλες, για να
Επιβιώσετε με τα αποφάγια
Που σας ρίξανε τ’ αφεντικά,
Χωρίς να βλέπετε την αγωνία της πέτρας,
Χωρίς να αμυνθείτε, χωρίς να καταχτήσετε,
Πιο τυφλοί κι απ’ τις κουρούνες
Των κοιμητηρίων, σαν πέφτει η βροχή
Πάνω απ’ τα ακίνητα σαπισμένα
Λουλούδια των τάφων.
[Το Γενικό Τραγούδι (1950) - Τ. Η προδομένη άμμος]
Εδώ η μετάφραση του ποιήματος "Οι Ουράνιου Ποιητές" από τη Δανάη Στρατηγοπούλου.
Qué hicisteis vosotros, gidistas
intelectualistas, rilkistas,
misterizantes, falsos brujos
existenciales, amapolas
surrealistas encendidas
en una tumba, europeizados
cadáveres de la moda,
pálidas lombrices del queso
capitalista, qué hicisteis
ante el reinado de la angustia,
frente a este oscuro ser humano,
a esta pateada compostura,
a esta cabeza sumergida
en el estiércol, a esta esencia
de ásperas vidas pisoteadas?
No hicisteis nada sino la fuga:
vendisteis hacinado detritus,
buscasteis cabellos celestes,
plantas cobardes, uñas rotas,
«belleza pura», «sortilegio»,
obras de pobres asustados
para evadir los ojos, para
enmarañar las delicadas
pupilas, para subsistir
con el plato de restos sucios
que os arrojaron los señores,
sin ver la piedra en agonía,
sin defender, sin conquistar,
más ciegos que las coronas
del cementerio, cuando cae
la lluvia sobre las inmóviles
flores podridas de las tumbas.
[Canto general (1950) - V. La arena traicionada]
Οι ουράνιοι ποιητές
Και τί θα κάνατε όλοι εσείς
Οι διανοητές της φάρσας,
Του Ζιντ, του Ρίλκε οπαδοί και μιμητές, μυστικιστές, λειψοί εξορκιστές, υπαρξιστές,
Πυρπολημένες πάνω σε τάφο παπαρούνες,
Σουρρεαλιστές,
Και του συρμού κουφάρια,
Ευρωπαϊστές, χλωμά σκουλήκια
Του τυριού της κεφαλαιοκρατίας,
Ναι, τί θα κάνατε μπροστά στης αγωνίας το βασίλειο,
Μπροστά σ’ αυτό το σκοτεινό
Ανθρωπάκι, μπροστά σ’ αυτή
Την κλωτσημένη ψυχραιμία,
Σ’ αυτό το πρόσωπο που
Είναι μες την κοπριά, σ’ αυτή
Τη μάζα από ποδοπατημένες
Άγριες ζωές.
Τίποτε δεν θα κάνατε εκτός απ’ τη φυγή σας:
Θα πουλούσατε σωρούς από ψίχουλα,
θα ψάχνατε για μιαν ουράνια κόμη, δειλά φυτά, σπασμένα νύχια,
«αγνή ομορφιά», «μαγεία»,
έργα φτωχών σκιαγμένων για να αποφύγετε τα μάτια, για να μπερδέψετε
Λεπτές μαθητριούλες, για να
Επιβιώσετε με τα αποφάγια
Που σας ρίξανε τ’ αφεντικά,
Χωρίς να βλέπετε την αγωνία της πέτρας,
Χωρίς να αμυνθείτε, χωρίς να καταχτήσετε,
Πιο τυφλοί κι απ’ τις κουρούνες
Των κοιμητηρίων, σαν πέφτει η βροχή
Πάνω απ’ τα ακίνητα σαπισμένα
Λουλούδια των τάφων.
[Το Γενικό Τραγούδι (1950) - Τ. Η προδομένη άμμος]
Εδώ η μετάφραση του ποιήματος "Οι Ουράνιου Ποιητές" από τη Δανάη Στρατηγοπούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου