18 Ιουνίου 2020

Azur [Saint-John Perse, μετ. από τα γαλλικά ΦΚ]

AZUR

Azur! nos bêtes sont bondées d’un cri! 
Je m’éveille, songeant au fruit noir de l’Amibe dans sa cupule verruqueuse et tronquée… Ah bien! les crabes ont dévoré tout un arbre à fruits mous. Un autre est plein de cicatrices, ses fleurs poussaient, succulentes, au tronc. Et un autre, on ne peut le toucher de la main, comme on prend à témoin, sans qu’il pleuve aussitôt de ces mouches, couleurs!… Les fourmis courent en deux sens. Des femmes rient toutes seules dans les abutilons, ces fleurs jaunes-tachées-de-noir-pourpre-à-la-base que l’on emploie dans la diarrhée des bêtes à cornes… Et le sexe sent bon. La sueur s’ouvre un chemin frais. Un homme seul mettrait son nez dans le pli de son bras. Ces rives gonflent, s’écroulent sous des couches d’insectes aux noces saugrenues. La rame a bourgeonné dans la main du rameur. Un chien vivant au bout d’un croc est le meilleur appât pour le requin…


Πηγή πρωτότυπου: laculturegenerale.com/azur/saint-john perse. 


ΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ

Γαλάζιο! Τα βόδια μας κλαίνε και μουκανίζουν γοερά! 
Ξυπνάω, με ένα όνειρο στο νου, να είχα λέει το μαύρο καρπό της αμοιβάδας μέσα στο κολονάτο, λαχταριστό της κύπελλο… Και λοιπόν! τα καβούρια καταβροχθίσανε ένα ολόκληρο δέντρο τρυφερών καρπών. Ένα άλλο δέντρο πάλι είναι γεμάτο χαρακιές, τα άνθη του ξεπετάγονται όλο χυμούς απ’ τον κορμό του. Κι ένα άλλο, ούτε που τολμάς να τ’ ακουμπήσεις με το χέρι σου, καθώς γυρεύεις να νιώσεις τί νάναι τάχα ετούτο, χωρίς να ορμήσουν αμέσως κατά πάνω σου χιλιάδες έντομα, χρωματιστά κι αλλόκοτα!... Τα μυρμήγκια τρέχουν κι απ’ τις δυο μεριές. Γυναίκες σκάνε στα γέλια μονάχες τους μες στις μανόλιες, αυτά τα κίτρινα και τόσο πλουμιστά λουλούδια με τις μαύρες πιτσιλιές και τα μαβιά στημόνια, που τα δίνουν στα μοσχάρια, τα βουβάλια ή τ’ άλλα κτήνη με τα κέρατα σαν  έχουν διάρροια… Και το φύλο τους ευωδιάζει. Τότε ο ιδρώτας χαράζει ένα δροσερό ρυάκι. Κι έτσι μονάχος του ένας άνδρας θα δοκίμαζε να χώσει τη μύτη του στο στενό πέρασμα της μασχάλης τους. Τούτα τα στενά φουσκώνουν και ύστερα καταρρέουν κάτω από στρώματα χιλιάδων αστείων εντόμων, που  γονιμοποιούνται με το έτσι δα. Το κουπί σπαρταράει στα χέρια του κωπηλάτη. Ένα ζωντανό σκυλί πάνω σ’ ένα τσιγκέλι, είναι το καλύτερο δόλωμα για τον καρχαρία…

Δεν υπάρχουν σχόλια: