Στο παρόν ακολουθούμε την κυκλική διαδρομή από την Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Καρέα προς τη Γιδοσπηλιά Υμηττού και πίσω (βλέπε το χάρτη που ακολουθεί από τη wikimapia - η διαδρομή υψομετρικά κινείται μεταξύ 350 και 780 μ. ενώ η σπηλιά βρίσκεται στα 701 μ. υψόμετρο).
Αρχικά ανεβαίνουμε το μονοπάτι που ξεκινά νότια τής Μονής και κατευθύνεται προς το Μνημείο Μιχαηλίδη. Λίγο πριν το Μνημείο στρεφόμαστε βορειοανατολικά και ακολουθώντας το δασικό χωματόδρομο φτάνουμε στην κορυφογραμμή όπου συνεχίζουμε βόρεια / βορειοανατολικά (*).
(*) Εδώ αξίζει να σημειώσουμε τα εξής: Ο βόρειος Υμηττός (Εύζωνας) εκτείνεται από το Σταυρό Αγ. Παρασκευής μέχρι το ρέμα Πιρναρή. Γενικά (πέρα δηλαδή από το επιμέρους ανάγλυφο) οι ανατολικές του πλαγιές έχουνε μεγαλύτερες κλίσεις από τις δυτικές (προς το λεκανοπέδιο τής Αθήνας). Προς τα δυτικά επίσης μεταξύ του Υμηττού και του λεκανοπεδίου τής Αθήνας σχηματίζονται πολλοί λόφοι, κάτι που δεν εμφανίζεται ανατολικά. Η κορυφογραμμή του είναι αρκετά ομαλή. Υπάρχουνε σημεία που πέρα από τον ουρανό και λίγες δεκάδες με εκατοντάδες μέτρα έδαφος (και τις κεραίες...) δεν βλέπεις τίποτε άλλο! Η κορυφογραμμή του, προς τα νότια, λίγο μετά την κορυφή του (με τις στρατιωτικές εγκαταστάσεις τής αεροπορίας) διακλαδίζεται. Μεταξύ των δυο κορυφογραμμών σχηματίζεται βαθιά χαράδρα που τη διασχίζει το ρέμα τής Χαλιδούς, το οποίο, στην περιοχή Σέσι Κορωπίου, στρέφεται ανατολικά αποτελώντας έτσι και το φυσικό "πρόωρο" νότια όριο τής ανατολικής διακλάδωσης, η οποία αλλιώς θα περιλάμβανε και το λόφο τού Πρ. Ηλία, στον οποίο μεταξύ άλλων βρίσκονται το Ιερό τού Όμβριου Δία και το αρχαίο ρωμαϊκό λατομείο με τις ημίεργες κολόνες (το οποίο ευελπιστούμε να επισκεφτούμε μελλοντικά). Η δυτική διακλάδωση συνεχίζει νοτιότερα και είναι αυτή που ενώνεται, στο ύψος τού ρέματος Πιρναρή, με το Νότιο Υμηττό (το Μαυροβούνι, παίρνοντας το όνομά του από τον ψηλότερο λόφο του).
Η φωτιά τού 2015 ήταν ίσως καταστροφικότερη για το δάσος και αυτής τού 1998, που είχε κάψει όλο το δάσος, πεύκων και κυπαρισσιών στις δυτικές, νότια τού Καρέα, πλαγιές τού βόρειου Υμηττού. Αυτή του 2015, εκτός που κατάκαψε τα νεαρά δέντρα στο δάσος, που προσπάθησε να αναγεννηθεί από τη λαίλαπα τού 1998, έφτασε πολύ ψηλά, σε όλη τη δυτική κορυφογραμμή, εξαφανίζοντας, από το ύψος τού Καρέα και νότια, ένα πλούσιο πευκοδάσος, το οποίο όμως είχε εξελιχθεί / αναπτυχθεί σε καρστικό πεδίο, το οποίο, μετά τη φωτιά κατά τόπους αποσαθρώθηκε, από τις βροχές, σε μεγάλο βαθμό. Αυτό είχε σαν συνέπεια σήμερα, σε όλη την κορυφογραμμή και δυτικά, να μην εμφανίζονται παρά ελάχιστα πολύ νεαρά πεύκα σε αντίθεση με τα πουρνάρια τα οποία δείχνουνε να "καταλαμβάνουνε" το χώρο εγκαθιστώντας ένα, κατά τόπους πυκνό, δάσος από αυτά.
Φτάνοντας στο σημείο που ξεκινά το κατηφορικό μονοπάτι προς τη Γιδοσπηλιά το ακολουθούμε και σύντομα βρισκόμαστε σε αυτήν.
Φεύγοντας από τη Γιδοσπηλιά, συνεχίζουμε το μονοπάτι προς τα δυτικά και λίγα μέτρα μετά, κάτω από ένα γκρεμό λίγων μέτρων, συναντάμε τη μικρή σπηλιά (η κατάβαση γίνεται από τα νότια της):
Την αφήνουμε και συνεχίζουμε το μονοπάτι προς τα δυτικά, έχοντας βόρειά μας το Κακόρεμα (του οποίου οι βαθιές όχθες έχουνε λατομηθεί) και περνώντας αρχικά κάθετα τις κοίτες δυο ρεμάτων, νότια τού Κακορέματος, τα οποία συμβάλλουνε καταλήγοντας ως ένα στο χώρο τού παλιού λατομείου Εργάνη και μετά δίπλα, πάνω από τον γκρεμό που έχει σχηματιστεί, στο εγκαταλελειμμένο λατομείο φτάνοντας τελικά πίσω, στο χώρο τής Μονής Καρέα. Από εκεί επιστρέφουμε στο σημείο αναχώρησης ακολουθώντας ένα, σχεδόν σβησμένο από τη φωτιά τού 2015, κατηφορικό μονοπάτι (σημειώνεται με κίτρινο χρώμα στο χάρτη). Εναλλακτικά θα μπορούσαμε να πάρουμε το άλλο που καταλήγει δυτικότερα στο Εθνικό Σκοπευτήριο Βύρωνα και τον Ι.Ν. Αγ. Γεωργίου Καρέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου