Οι εικόνες τού παρόντος ληφθήκανε με τηλεφακό, το πρωινό τής 22.11.2020, από το λόφο τού Φιλοπάππου, κατά μήκος τού μονοπατιού στην κορυφογραμμή, που κινείται από το μνημείο τού Φιλοπάππου προς τα νότια, παράλληλα και δίπλα στα όρια του παλιού λατομείου, το οποίο είχε λειτουργήσει στην ανατολική πλευρά τού λόφου μέχρι την (όχι φυσική) ορθοπλαγιά / αναρριχητικό πεδίο στο νότιο μέρος του.
Οι όποιοι στόχοι, ελπίζοντας ότι άλλοι παράγοντες δεν θα σταθούν εμπόδιο, για εξορμήσεις σε γειτονικά βουνά τής Αθήνας, μετατίθενται για όταν θα επιτρέπεται.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθούνε τα εξής: Θεωρητικά, με βάση τα μέτρα κατά της διάδοσης τού κοροναϊού (*), επιτρέπεται μεν η ορεινή πεζοπορία, αλλά η άθληση (γιατί τυπικά εκεί εντάσσεται) μπορεί να γίνει μόνο κοντά στη διεύθυνση κατοικίας τού «μετακινούμενου». Αυτό σημαίνει ότι, αν δεν είσαι ευνοημένος να μένεις σε περιοχή όμορη σε δάσος (**), εναπόκειται στον αστυνομικό που θα σε ελέγξει αν θα σου ρίξει το πρόστιμο ή όχι, κάτι που πριν λίγες μέρες, στην περιοχή Μονής Δαφνίου, μεταφράστηκε σε: «η Καλλιθέα όμως δεν είναι δίπλα», «εντάξει» και τελικά σε «άστον αυτόν». Υποθέτω τη γλύτωσα γιατί ήμουνα μόνος μες στο αυτοκίνητο, φορώντας μάσκα, με το σάκο και το μπαστούνι ορειβασίας δίπλα μου.
(*) Τα οποία μέτρα τροποποιούνται σχεδόν σε καθημερινή βάση λόγω πανικού και ανεπάρκειας μέσων και σχεδιασμού. Μέτρα τα οποία ληφθήκανε μετά την ευρεία διάδοση τού κοροναϊού, η οποία προήλθε, κατά τη γνώμη μου, από το άνοιγμα των συνόρων για τον τουρισμό (ακόμη και από χώρες με πολλά κρούσματα όπως οι βόρειες από μας, της βαλκανικής χερσονήσου) και της μη προμήθειας επιπλέον λεωφορείων, που θα απέτρεπαν το συνωστισμό στα υπάρχοντα καθώς και της βλακείας ορισμένων (συμπεριλαμβανομένων εκπροσώπων τής επίσημης θρησκείας τού κράτους) να συνωστίζονται, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, σε κλειστούς χώρους, πατείς με πατώ σε.
(**) Εννοείται πως από μια δεξιά πολιτική εξουσία δεν έχω ιδιαίτερη απαίτηση να προβληματίζεται, ακόμα και σε λεπτομέρειες, αν μια απόφασή της δημιουργεί ευνοημένους και μη ευνοημένους.
--------------------------------------------------
Η ανατολική λατομημένη πλευρά τού λόφου Φιλοπάππου και το Μνημείο τού Φιλοπάππου:
Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και ο Θόλος τού Τηλεσκοπίου "Δωρίδης":
Το Δάσος Χαϊδαρίου με το λαξευμένο Μνημείο Εκτελεσθέντων από τους κατακτητές την περίοδο 1941-1944:
Στο βάθος οι βόρειες πλαγιές τού όρους Αιγάλεω και μπροστά του, μεταξύ αυτών και του δήμου Αιγάλεω, ο λόφος τού Δρομοκαΐτειου:
Το Σχιστό Κορυδαλλού:
Προς τον Πειραιά. Διακρίνονται οι υψικάμινοι των Λιπασμάτων και της ΔΕΗ και στο βάθος η Σαλαμίνα:
Ο Σαρωνικός κόλπος μπροστά στο Νέο Φάληρο:
Η οδός Θεσσαλονίκης μεταξύ Καλλιθέας και Ταύρου / Μοσχάτου, στην οποία περνά ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος (ΗΣΑΠ). Διακρίνονται οι Σ.Σ. Ταύρου, Καλλιθέας και Μοσχάτου. Στο βάθος ο Πύργος στο λιμάνι τού Πειραιά και πέρα, στη Σαλαμίνα, το ακρωτήρι Τούρλας, με το εγκαταλελειμμένο λατομείο:
Το Ίδρυμα Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος, στις Τζιτζιφιές Καλλιθέας:
Τέλος ό,τι απέμεινε από το λόφο Σικελίας στην Καλλιθέα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι πριν από 100-130 χρόνια [όπως φαίνεται στο χάρτη, του 1895, του μεγάλου τοπογράφου Johann A Kaupert, τότε, στην περιοχή της Καλλιθέας, την οποία τα αρχαία χρόνια χρησιμοποιούσαν ως τόπο ταφής, όπως και στις όμορες ανατολικά και δυτικά περιοχές, δεν υπήρχανε παρά εκτάσεις με δέντρα ή χορτολιβαδικές, ρέματα και έλη] ο λόφος Σικελίας είχε πολύ μεγαλύτερη έκταση (ενδεικτικά κάλυπτε και όλη την έκταση τού σημερινού ποδοσφαιρικού γηπέδου τής Καλλιθέας) και στη βόρεια πλευρά του λειτουργούσανε (δυο) καμίνια (σημειώνονται με τη φράση «Kalk O»). Βόρεια τού λόφου Σικελίας, μεταξύ αυτού και του λόφου Φιλοπάππου, περνούσε η ανοιχτή κοίτη τού Ιλισού ποταμού, που τότε κατέληγε στον Κηφισό, κινούμενος στη διαδρομή τής σημερινής Καλλιρρόης - Παναγή Τσαλδάρη (Χαμοστέρνας) - προτού δηλαδή, στη δεκαετία του 1950, διαμορφωθεί η σημερινή τεχνητή κοίτη του μεταξύ Καλλιθέας και Ταύρου / Μοσχάτου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου