Στο παρόν ακολουθούμε μια κυκλική διαδρομή, στο Ποικίλο νότια τού Δαφνιού. Ξεκινήσαμε από το τέλος τής οδού Αλ. Παπαναστασίου, στο Δάσος Χαϊδαρίου, ενώ κατεβήκαμε (πρακτικά δεν υπάρχει μονοπάτι) και στη σπηλιά (στη θέση 38°01'20’’N 23°38'01’’E) στη ρεματιά, η οποία ξεκινά από την κορυφογραμμή και περνάει δυτικά, στα όρια, στον οικισμό τού Δαφνιού. Η σπηλιά, που διακρίνεται από το δασικό χωματόδρομο, είναι εκτεταμένα καπνισμένη ενώ στο βάθος της διακρίναμε μια μικρή λακκούβα νερό. Ίσως να προήλθε από τις πρόσφατες έντονες βροχές, που ο αέρας θα έφερνε το νερό βαθιά μες στη σπηλιά ή από κάποια μόνιμη ροή σταγόνων.
Η συνολική διαδρομή καταγράφεται στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί:
Ψηλά στην κορυφογραμμή, στη θέση 38°01'38''N 23°38'25''E που σημειώνεται με ρόμβο στον προηγούμενο χάρτη, προς τα βόρεια ξεκινά μια από τις ρεματιές που καταλήγουνε στο Ζαστάνι. Στη βάση τής εκεί, χαμηλού ύψους, ορθοπλαγιάς, βρίσκεται πεταμένη μια σκουριασμένη μεταλλική πόρτα, προφανώς προερχόμενη από τα παρατημένα σκουριασμένα κοντέινερ, δίπλα στο χώρο των κεραιών κινητής τηλεφωνίας στη θέση 38°01'36’’N 23°38'41’’E.
Κάποτε, εμείς αδυνατούμε, ο ιστορικός τού μέλλοντος θα μπορέσει να εξηγήσει πώς αυτός ο νεοελληνικός λαός κατάφερε να φαλιρίσει, αρχές τού 20ου αι. μ.Χ., όντας κάτοχος τέτοιας οικονομικής παιδείας. Ένας άφρονας βορειοευρωπαίος για παράδειγμα, θα καταξοδευότανε να στείλει συνεργείο και φορτηγά, να μαζέψει τα σκουριασμένα κοντέινερ και να τα στείλει σε χαλυβουργικό καμίνι ενώ εδώ απλά τα παρατάει ή αν και όπου βολεύεται τα πετάει και σε καμιά χαράδρα, κάπου δίπλα, στα μουλωχτά.
Να σημειώσουμε αφενός το κτίσμα από ξερολιθιά, δίπλα στις υπόψη κεραίες, για το οποίο δεν βρήκαμε κάποια στοιχεία ενώ αποκλείεται να ήτανε παλαιότερα μαντρί και λόγω θέσης και λόγω τής προσεγμένης κατασκευής
αφετέρου πως από κει μπορεί κάποιος να κινηθεί νότια, εκτός μονοπατιού, μέχρι τα όρια της περίφημης λαξευμένης καρδιάς, σε μνήμη των εκτελεσθέντων από τους κατακτητές την περίοδο 1941-1944, που εκτελούνταν στο χώρο τού Βοτανικού Κήπου τού Διομήδη, η οποία διακρίνεται από πολλά μέρη τού λεκανοπεδίου τής Αθήνας.
Η διαδρομή απαιτεί πολύ προσοχή και ιδίως κοντά στα όρια του μνημείου, όπου σταματήσαμε. Στη δεύτερη φωτογραφία διακρίνονται υπολείμματα περίφραξης από ξερολιθιά που θα όριζε παλαιότερα μαντρί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου