Δυο ποιήματα τού Francesco Tomada (γεν. 1966) σε μετ. Ευαγγελίας Πολύμου

Η Ιταλία (είναι μια ροδιά)

Στη ζωή μου αγόρασα και φύτεψα μόνο ένα δέντρο 
μια ροδιά

διάλεξα του κήπου μια γωνιά
απ' όπου αγναντεύεις τον οδοντωτό κλοιό των βουνών 
από τον Άγιο Γαβριήλ μέχρι το Νάνος
εκείνη η ακρώρεια ήταν Ιταλία και Γιουγκοσλαβία και μετά Σλοβενία
γη σπαραγμού και μίσους

τα σύνορα θα 'πρεπε να 'ναι σαν τους ορίζοντες 
όταν κινείσαι να κινούνται κι αυτοί
αν σταματάς, να σταματούν μαζί σου
να σε κάνουν πάντα να νιώθεις στο κέντρο του κόσμου

και πατρίδα είναι όπου
ένας άνθρωπος φυτεύει μια ροδιά
και μπορεί να προσδοκά να δρέψει τους καρπούς της

Η Γη της Επαγγελίας

Ήθελα να γράψω για κείνους 
αλλά αναρωτιόμουνα πώς
γιατί δεν ξέρω από τι ξέφυγαν
ή ίσως φοβάμαι να το φανταστώ

περπατούν σε μικρές ομάδες
όπου κανείς δε μιλάει

ξεροσταλιάζουν δεκάδες έξω από την Caritas
όταν είναι ώρα φαγητού
κάποιοι τηλεφωνούν άλλοι χαζεύουν το δρόμο
μόνο ελάχιστοι χαμογελούν

κοιμούνται στις όχθες τον Ιζόντσο
τα ρούχα τους όμως τακτοποιημένα και καθαρά

ήθελα να γράψω για κείνους 
και για τον Ταϊμούρ
αλλά ψες
τον πήρε ο ποταμός

Από την εξαιρετική ποιητική συλλογή: «Οι καλύτερές μου φλέβες», σε μετάφραση Ευαγγελίας Πολύμου και εισαγωγή Σταύρου Δεληγιώργη, από τις εκδόσεις 24Γράμματα, στην οποία ανθολογούνται δεκαπέντε σύγχρονοι Ιταλοί ποιητές και ποιήτριες με δέκα περίπου ποιήματα από κάθε δημιουργό.