Το Λαύριο σίγουρα είναι το πρώτο μέρος που σκέπτεται κάποιος ως τόπο με μεταλλεία στην Αττική, αλλά βόρεια τού χωριού Γραμματικό, στα όρια του, στις νότιες πλαγιές τού λόφου Στραβαετός, λειτούργησαν αδιάλειπτα, από το 1880 μέχρι το 1910, και κατόπιν, περιστασιακά, μέχρι το 1940, μεταλλεία σιδήρου, ιταλικής κατασκευής, ιδιοκτησίας τής οικογένειας Σούτσου.
Τα μεταλλεία αφορούσανε στην εκμετάλλευση κοιτασμάτων σιδήρου και για την εξόρυξη του δημιουργήθηκε ένα δίκτυο ορυγμάτων, μεγάλου βάθους. Στον πάτο των ορυγμάτων, σκαφτήκανε πηγάδια και ένα δίκτυο στοών, με το μεγαλύτερο βάθος τους να φτάνει τα 100 μ., σε τουλάχιστον εννέα επίπεδα.
Τα μεταλλεία εγκαταλείφθηκαν όταν κρίθηκαν ως ασύμφορα και σήμερα το δίκτυο των ορυγμάτων, σε συνδυασμό με το πευκοδάσος που αναγεννιέται μετά την καταστροφική φωτιά τού 2009, έχει δημιουργήσει ένα υπέροχο, τραχύ, κατά τόπους απόκοσμο και ιδιαίτερα επικίνδυνο τοπίο. Δεν υπάρχει καμία προφύλαξη και ο περιπατητής θα πρέπει να προσέχει μιας και σε πολλά κρυμμένα από τη βλάστηση σημεία (εξ ου και το αφανή τής πινακίδας) υπάρχουνε πηγάδια όπου, όπως και στα γλιστερά χείλη των ορυγμάτων, μπορεί να χαθεί στο κενό.
Πεπειραμένες ομάδες σπηλαιολόγων έχουν εξερευνήσει το μεταλλευτικό δίκτυο σε βάθος και μοναχικοί επισκέπτες, όσο σίγουροι και αν αισθάνονται δεν θα πρέπει να εκβιάζουνε τις πιθανότητες.
Ακολουθούνε λίγες εικόνες μεταξύ των οποίων και μιας εισόδου μέσω τούνελ, που βρίσκεται στα ψηλότερα ορύγματα στο λόφο, το οποίο οδηγεί σε μονοπάτι, μερικά μέτρα χαμηλότερα από τα χείλη τού ορύγματος, παράλληλο στο κενό, το οποίο δεν ακολούθησα πέρα για λίγα μέτρα μιας και σε ένα σημείο, βλέπε το κάτω δεξιά μέρος στην τελευταία εικόνα, το μονοπάτι στενεύει πολύ έχοντας έντονη κλίση προς τα κάτω.
Σε επόμενη ανάρτηση θα παρουσιάσουμε εικόνες από την πορεία του μεταλλεύματος μετά την εξόρυξή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου