[στο όρος Φουκάς, 23.08.2021]

Το όρος Φουκάς (Φουκάς < Φωκάς, από τη βυζαντινή στρατιωτική οικογένεια τής Καππαδοκίας) ή Απέσας (από τον αρχαίο ήρωα Απέσα που βασίλεψε στην περιοχή) ή Σεληνούντιο ή Σεληναίο (από τη Σελήνη που σύμφωνα με το μύθο φέρεται να άφησε εκεί το λιοντάρι τής Νεμέας) ή Οφέλτιο (Οφέλτιο < Οφέλτη, γιο τού Λυκούργου, ενός βασιλιά στην περιοχή) ξεχωρίζει για το σχήμα τής κορυφής του (σαν τραπέζιο) και δεσπόζει των γύρω περιοχών τής Κορινθίας από την πεδινή μέχρι τη Νεμέα.

Πευκόφυτο μέχρι το 2007, όταν κάηκε τελείως, με το δάσος να ανακάμπτει στις μέρες μας. Βουνό πλούσιο σε μύθους και ιστορία.

Το όρος Φουκάς, αναφέρεται ως ένα από τα πιθανά μέρη να προσάραξε το πλοιάριο τού Δευκαλίωνα κατά τον Κατακλυσμό.

Ο ιστορικός Παυσανίας αναφέρει πως ο μυθικός ήρωας Περσέας, στην κορυφή τού όρους Φουκάς, θυσίασε προς τιμή τού Απεσάντιου Δία. Η αρχαιολογική σκαπάνη βρήκε ίχνη αρχαίου Ιερού, προς τιμή τού Απεσάντιου Δία, στην κορυφή. Δυστυχώς από το εν λόγω Ιερό δεν απέμεινε τίποτα και πρέπει να καταστράφηκε τελείως στα χρόνια τού Θεοδόσιου (του μέγα).

Σήμερα στο νότιο άκρο τής κορυφής τού όρους Φουκάς, με σπηλιές όπου το μεσαίωνα έζησαν μοναχοί, υπάρχει ο Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής (που χτίστηκε μεταξύ 1893 και 1901), δίπλα του ένα εκκλησάκι, λίγο παλαιότερο τού Ι.Ν. μες σε σπήλαιο, ένα μεταβυζαντινής εποχής κωδωνοστάσιο, ένα κτίριο που μπορεί να φιλοξενήσει επισκέπτες τού Ι.Ν. και ερείπια μεσαιωνικού κάστρου, το οποίο λειτούργησε την ύστερη βυζαντινή εποχή και στα χρόνια τής φραγκοκρατίας. Αναφέρονται και ίχνη τού οικισμού, που υπήρχε εκεί στην τελευταία περίοδο τού βυζαντίου και τα πρώτους δύο αιώνες επί οθωμανικής κυριαρχίας. 

         

Στο παρόν για να φτάσουμε στην κορυφή τού όρους Φουκάς ακολουθούμε το μονοπάτι, που ανοίχτηκε πρόσφατα από κατοίκους τού χωριού Χαλκί (Χαλκείο), το οποίο βρίσκεται στις δυτικές του παρυφές. Το μονοπάτι αυτό ξεκινά από την περιοχή Χάβος, ένας μικρός πλατανιάς, όπου έχει διαμορφωθεί ένας ωραίος χώρος αναψυχής και ανεβαίνει την πλαγιά από τα δυτικά. Εκεί θα περάσουμε από το χώρο τού Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής, θα συνεχίσουμε προς την κορυφή και το χώρο τού αρχαίου Ιερού Απεσάντιου Δία και προτού επιστρέψουμε θα κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για να περάσουμε από την περιοχή «Στοιχειωμένο Μελίσσι»,  με το μύθο της οποίας θα κλείσουμε.

Η διαδρομή που ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί.

Οι εικόνες όχι απαραίτητα με χρονολογική σειρά (κάποιες ληφθήκανε κατεβαίνοντας). 

Ο χάβος.










Ανεβαίνοντας...

Στο σημείο αυτό συνεχίσαμε δεξιά για να περάσουμε πρώτα από το χώρο τού Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής. Αριστερά θα διαγράφαμε τον ίδιο κύκλο ανάποδα.

Ο Ι.Ν. Ζωοδόχου Πηγής και ο περιβάλλον χώρος.

Στην πεπλατυσμένη κορυφή. 

Για τα κομμένα χορτάρια φροντίζει το κοπάδι με κατσίκια ενός ευδιάθετου, που πάντα κάτι χρήσιμο έχει να σου πει, βοσκού που συναντήσαμε και μιλήσαμε για λίγο.

Στην περιοχή με το τετραγωνισμένο κολονάκι, που βρίσκεται λίγα μέτρα από την κορυφή, η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε στάχτες που υποδεικνύουνε τη θέση τού θυσιαστηρίου τού αρχαίου Ναού προς τιμή του Απεσάντιου Δία. Για την ακριβή θέση τού υπόλοιπου Ιερού το μόνο που είναι γνωστό είναι πως βρισκόταν κάπου εκεί...

Ένα εντυπωσιακό θέαμα από δεκάδες κοράκια να γυρίζουν. Πιθανόν να παρακολουθούσανε το κοπάδι με τα κατσίκια.

Στην επόμενη διακρίνονται ίχνη οχύρωσης.

Κατεβαίνοντας, από πέρασμα δίπλα στην κορυφή, το μονοπάτι περνά από πολύ ωραία σημεία, όπως με το βράχο να στηρίζεται σε μια μεγάλη πέτρα.

Φτάνοντας στο σημείο με την ενημερωτική πινακίδα, ακολουθήσαμε το μονοπάτι ανατολικά προς το Στοιχειωμένο Μελίσσι. 

Το Στοιχειωμένο Μελίσσι.

Σύμφωνα με  το μύθο στο χώρο, εικόνες από τον οποίο ακολουθούν, υπήρχε ένα μεγάλο μελίσσι, από το οποίο κανείς δεν μπορούσε να συλλέξει το μέλι γιατί ήτανε σε σημείο απόκρημνο. Κάποτε ένας το τόλμησε κατεβαίνοντας με σκοινί. Την ώρα που μάζευε ακούει μια φωνή να τον καλεί να σταματήσει: Σταμάτα, φτάνει όσο μάζεψες. Αυτός την αγνόησε και τότε το σκοινί μετατράπηκε σε φίδι. Αυτός τρόμαξε και με το μαχαίρι του έκοψε στη μέση το φίδι. Το κομμένο φίδι έγινε αμέσως πάλι σκοινί, αλλά κομμένο και ο πλεονέκτης έπεσε στον γκρεμό και σκοτώθηκε. Κανείς δεν ξαναπλησίασε αυτό το μελίσσι και η περιοχή ονομάστηκε Στοιχειωμένο Μελίσσι. Μύθος, αλλά όπως τόσοι και τόσοι μύθοι μεταφέρει κι αυτός ένα παιδευτικό νόημα, που σίγουρα το χρειαζόμαστε.  

Κατόπιν γυρίσαμε πίσω και επιστρέψαμε από το μονοπάτι μέσω του οποίου είχαμε ανέβει.



Παράρτημα.

Το πρωινό τής 23ης Αυγούστου δεν προσφερότανε για μακρινές λήψεις με τηλεφακό από την κορυφή τού όρους Φουκά.  Δεν είχε καθαρή ατμόσφαιρα και φύσαγε αρκετά. Επειδή το τρίποδο, που εξασφαλίζει σταθερότητα καλύτερη από το χέρι όταν φυσάει, δεν είναι εύκολο να το κουβαλάς σε τέτοιες διαδρομές, επιλέγω να ανεβάζω πολύ το ISO (που σχετίζεται με τη ευαισθησία) της φωτογραφικής μηχανής, να έχω μεγάλο διάφραγμα και όσο πιο μεγάλη ταχύτητα κλείστρου. Αυτό βελτιώνει τη σταθερότητα αλλά καμιά φορά, όπως συνέβη εδώ, δημιουργεί κοκκώδη στίγματα στις εικόνες.

Οι εικόνες που ακολουθούν, από τη φωτογραφική μηχανή με τηλεφακό, είναι κακές ως φωτογραφίες, αλλά παρουσιάζονται με μόνο σκοπό να δείξουνε την υπέροχη θέα από την κορυφή.

Οι κορυφές τού όρους Ζήρεια (Κυλλήνη).

Το κάστρο Λάρισα στο Άργος.

Σε πρώτο πλάνο το Βραχάτι Κορινθίας. Στο βάθος το ακρωτήριο Ηραίο, στο δυτικότερο άκρο τής χερσονήσου των Γερανείων.

Στις επόμενες, προς τα ανατολικά, ξεχωρίζει ο λόφος τού Ακροκόρινθου με το Πεντεσκούφι και στο βάθος ο Σαρωνικός κόλπος.

Εδώ, η ανωτέρω παρουσίαση σε μορφή αρχείου pdf.