Χαμηλά στη βόρεια κλιτύ τού λόφου τής Πνύκας, στον αρχαιολογικό χώρο ανατολικά τού Αστεροσκοπείου και του Ι.Ν. Αγ. Μαρίνας, στο Θησείο, εκεί που τα μεσαιωνικά χρόνια οι έγκυες γυναίκες γλιστρούσανε ηθελημένα στα ολισθηρά βράχια, διότι έτσι πιστεύανε πως το παιδί θα γλιστρούσε πιο εύκολα και θα διευκολυνόντουσαν στη γέννηση του, βρίσκεται το αρχαιότερο Ιερό τού Δία στην αττική γη.
Στο παρόν παρουσιάζουμε λίγες εικόνες από το χώρο τού Ιερού και της παρακείμενης σπηλιάς, υπόσκαφα διαμορφωμένης, από έξω της περίφραξης αφού δεν υπάρχει πρόσβαση στο χώρο.
Σε κατατοπιστική επιγραφή διαβάζουμε:
Δύο πρώιμες αρχαϊκές επιγραφές (6ος αι. π.Χ.) που αναφέρουν «HOROS ΔIOS» και «HOROS» με γραφή «επί τα λαιά» οδήγησαν στην ταύτιση των ορατών αρχαιοτήτων στον πρόβολο του Λόφου των Νυμφών (Αγ. Μαρίνα) με το αρχαιότερο ιερό του Διός στην Αττική.
Η λατρεία του Δια, σύμφωνα με τις φιλολογικές πηγές και τα αρχαιολογικά δεδομένα φαίνεται ότι επικρατούσε στην περιοχή γύρω από την Πνύκα. Άλλωστε με τον πατέρα των θεών και των ανθρώπων συνδέονται και οι λατρείες των Μουσών, των Νυμφών, του Πανός, της Ειλείθυιας και Αρτέμιδος που έχουν τα ιερά τους στην περιοχή.
Στο κέντρο του προβόλου, όπου ο κυρίως χώρος του ιερού, λαξευτή κατασκευή με περιμετρικούς αγωγούς πιστεύεται ότι είναι ο βωμός του Θεού. Στα νότια η περιοχή αυτή ορίζεται από ραβδωτή οδό, στην οποία πιθανόν αναφέρεται η επιγραφή «HOROS».
Όλη η επιφάνεια διαμορφώνεται σε πέντε λαξευτά στο φυσικό βράχο άνδηρα, που βρίσκονται σε λειτουργική σχέση μεταξύ τους επικοινωνώντας με κλίμακες, ενώ δύο είσοδοι με λαξευμένα σκαλοπάτια δίνουν πρόσβαση στο ιερό από τα νότια. Στα επίπεδα των πέντε ανδήρων εντυπωσιάζει η πυκνότητα των λαξευμένων αγωγών, δωματίων, φρεατίων, δεξαμενών και βωμών, που η έρευνά τους αποδεικνύει τη συνεχή χρήση του χώρου από τα αρχαϊκά έως και τα μεταβυζαντινά χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου