[στη σπηλιά τού Καπετάν Μητρομάρα ή Μήτσου Λέκκα, στον Υμηττό, 24.10.2023]

Για τον Καπετάν Μητρομάρα ή Μήτσο Λέκκα, και τη σπηλιά καταφύγιό του στο νότιο Υμηττό, είχε γίνει αναφορά αρχές τού 2021 (*). Έκτοτε είχα κάνει μια δυο ακόμα προσπάθειες, που δεν απέδωσαν, για να εντοπίσω τη σπηλιά, η οποία συνδέεται με το πρόσωπό του, αλλά όπως αποδείχτηκε οι θέσεις κοντά στις οποίες έψαχνα και οι οποίες υποδεικνύονται στις ιστοσελίδες,: topoguide.gr, mthymettosgreece.com και  users.otenet.gr (η τελευταία έχει κατέβει πια) είναι τουλάχιστον 250 μ. βορειοδυτικότερα και 40, 60 μ. αντίστοιχα χαμηλότερα σε υψόμετρο από τη θέση τής σπηλιάς (η οποία είναι: 37°53’35’’N 23°48’10’’E – 640 περίπου μ. υψόμετρο).

Ουσιαστικά μόνον ο έντυπος χάρτης τής Ανάβασης προσεγγίζει την πραγματική της θέση.

Τελικά πριν λίγες μέρες έπεσα πάνω σε ανάρτηση στο wikiloc, στην οποία δυο πεζοπόροι έχουνε σημειώσει την ακριβή της θέση.

Το πρωινό, με τις όμορφες εικόνες, της 24ης Οκτώβρη 2023…

…ακολούθησα τη διαδρομή (με αφετηρία και επιστροφή το τέλος τής οδού Ηροδότου, στο Πανόραμα Βούλας) όπως έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Μετά το τέλος τού δασικού χωματόδρομου, ψηλά στο «Στρώμα», συνέχισα στο υποτυπώδες (κατά τόπους ανύπαρκτο) αλλά βατό μονοπάτι, στο οποίο διακρίνονται, πολύ αραιά όμως, κούκοι:

Το εν λόγω μονοπάτι βγάζει στην είσοδο τής σπηλιάς (στο βάθος διακρίνεται ο ορεινός όγκος Μαυροβούνι τού νότιου Υμηττού) χωμένης σε ένα ρηχό βύθισμα τού εδάφους:

   

Οι εικόνες, που ακολουθούν, είναι από το εσωτερικό της, στο οποίο κατεβαίνει κάποιος σχετικά εύκολα αφού υπάρχουνε σταθερά σημεία για πάτημα και πιάσιμο με τα χέρια καθώς και κάποια υποτυπώδη σκαλάκια από πέτρες. Το δάπεδο τής σπηλιάς βρίσκεται σε βάθος περί τα 4 μ. από την είσοδό της και ο θάλαμος, στο βάθος της, δεν πρέπει να ξεπερνά τα 3 μ. σε μήκος. Έχει υποτυπώδη διάκοσμο.     

    

(*) Σημειώσεις

Ο Μητρομάρας, δηλαδή ο Τρελομήτρος, κατά κόσμο Δημήτρης Λέκκας, ήταν αρβανίτης, βοσκός βοδιών από τα Μέγαρα, που αρχικά τρομοκρατούσε τους τούρκους τής Κορινθίας (μάλιστα ο Κιαμήλμπεης τον είχε επικηρύξει) και κατόπιν συμμετείχε στα Ορλοφικά πολεμώντας εναντίον των Τούρκων, με την ομάδα του, τους Λεμπέσηδες, επιχειρώντας, ανοργάνωτα και σπασμωδικά, κυρίως στα παράλια τής Αττικής και της νότιας Εύβοιας, τα Μέγαρα, τη Σαλαμίνα και τα νησιά τού Σαρωνικού, μέχρι που τραυματίστηκε. Πέθανε από τα τραύματά του στο Αγκίστρι την 15.02.1772. 

Λεμπέσηδες σημαίνει είτε αναξιόπιστοι, επίορκοι, παράσπονδοι και προέρχεται από τα αρβανίτικα λιέ (αφήνω) και μπέσα (πίστη,  εμπιστοσύνη) είτε κλέφτες, αντάρτες, αποστάτες και προέρχεται από το τούρκικο ελι-μπες.