Το Μονοπάτι τής Αλκυόνας ξεκινά από το νοτιοδυτικό άκρο τού χωριού Πόρτο Γερμενό, στη βορειοανατολική Αττική και καταλήγει στη δυτικότερη άκρη τής χερσονήσου Μύτικας. Πρόκειται για μια διαδρομή λίγο μικρότερη των 4 χλμ. σε ένα πολύ ωραίο και αρκετά απαιτητικό μονοπάτι, το οποίο δικαίως θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα στην Αττική και χαρακτηριστικό δείγμα των πολύ όμορφων παραθαλάσσιων μονοπατιών στα βραχώδη κακοτράχαλα παράλια τού ανατολικού και βορειοανατολικού Κορινθιακού κόλπου. Το μονοπάτι σμιλευμένο κατά τόπους στα βράχια είναι παλιό, ίσως και αρχαίο, πέρασμα προς το άκρο τής χερσονήσου Μύτικας, η οποία βρίσκεται νοτιοδυτικά τού χωριού Πόρτο Γερμενό, στη θέση τού οποίου βρισκόταν η αρχαία πόλη Αιγόσθενα, σημαντικότατα ερείπια τής οποίας σώζονται ενίοτε σε πολύ καλή κατάσταση.
Η διαδρομή, την οποία ακολουθήσαμε το πρωινό της 29ης Οκτώβρη 2023, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
.png)
Ξεκινήσαμε από το σημείο που ο παραθαλάσσιος δρόμος (στα τελευταία μέτρα του χωματόδρομος) συνεχίζει ως μονοπάτι. Στο βάθος διακρίνεται το Πόρτο Γερμενό και βόρεια του ο Κιθαιρώνας:
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή:
Το πρώτο λιμανάκι, όπου συναντήσαμε μια παλιά παραδοσιακή ασβεστοκάμινο. Είναι η πρώτη παραθαλάσσια που έχω συναντήσει μετά από αυτές στην Παλιά Επίδαυρο:
---
Το επόμενο στο οποίο φιλοξενείται παραλία για μπάνιο. Η κάθοδος γίνεται είτε πριν είτε αφού το περάσουμε. Αξίζει να σημειώσουμε το κρανίο και τα υπολείμματα από τη φτερούγα ενός αετού, δίπλα στο κύμα:
Συνεχίσαμε…
…και τελικά φτάσαμε στο δυτικότερο άκρο τής χερσονήσου, στο οποίο υπάρχει Ι.Ν. Αγ. Κυπριανού και μεταλλική αποβάθρα μέσω της οποίας επισκέπτες στο ναό θα έρχονται με πλοιάριο. Δυστυχώς υπάρχουν και πολλά πεταμένα άχρηστα αντικείμενα, μέχρι και σκουριασμένη μπετονιέρα και μια ανορθόγραφη πινακίδα. Στην τελευταία εικόνα, στο βάθος, διακρίνονται τα κεντρικά και δυτικά Γεράνεια όρη από βόρεια.
Χρειαστήκαμε, με όλες τις στάσεις για φωτογραφίες κ.λπ., περί τις δύο ώρες ενώ για την επιστροφή, μέσω του ίδιου μονοπατιού, περί τη μία ώρα και ένα τέταρτο.
Επιστρέφοντας Αθήνα οδικώς σταματήσαμε σε έναν από τους πολλούς αρχαίους πύργους / οχυρά, τον «Πύργο Αγ. Βασιλείου», στον οικισμό «Κρύο Πηγάδι», οι οποίοι ελέγχανε τους αρχαίους δρόμους τής περιοχής.
Να σημειώσουμε πως αντίθετα με την οικεία μας εικόνα πως η Αττική αφενός με την Πελοπόννησο συνδέεται και συνδεόταν μέσω περασμάτων από την Κακιά Σκάλα αφετέρου με τη Βοιωτία μέσω περασμάτων που διατρέχανε τη βορειανατολική Αττική, από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι τα τέλη τού 19ου / αρχές τού 20ου αι., οι αντίστοιχοι δρόμοι και τα περάσματα διασχίζανε τους ορεινούς όγκους: των δυτικών Γερανείων ορέων, και των ορέων Πατέρας, Πάστρα και Πάρνηθα. Στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί (με κόκκινο βέλος η θέση τού ανωτέρω «Πύργου Αγ. Βασιλείου») έχουνε σημειωθεί οι οχυρωματικές θέσεις αρχαίων: πύργων ή / ή και φρυκτωριών, φρουρίων και ακροπόλεων, τις οποίες είχανε κατασκευάσει οι αρχαίοι Κορίνθιοι, Μεγαρείς και Αθηναίοι για να ελέγχουνε, για λογαριασμό τους (κάποια αλλάζανε χέρια ανάλογα με τις στρατιωτικές και πολιτικές εξελίξεις), τα περάσματα στα δυτικά Γεράνεια όρη και τα όρη Πατέρας, Πάστρα, Πάρνηθα, Ποικίλο και Αιγάλεω. Εικόνες από τις περισσότερες από τις εν λόγω οχυρωματικές θέσεις έχουνε παρουσιαστεί στο παρόν ιστολόγιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου