ακριβές είναι οι λέξεις
μη τις σπαταλάς – στα χρόνια που φεύγουν την σιωπή σου άσε
και κοίτα τον ουρανό – ή σκέψου λέξεις αυστηρές
βαριές σαν πέτρες
απόμακρες…
περιθωριακές
---
όταν μονάχος είσαι
η νύχτα έρχεται
και σε κοιτά
πόσο σκοτεινά είναι τα μάτια της, έλεγες
και φόραγες το παλτό σου να κρύψεις
την μοναξιά
μα αρκεί ένα φεγγάρι, μεγάλο, ολόλευκο
για συντροφιά
ή μια ζωγραφιά χρυσάνθεμα
πόσος χειμώνας πέρασε; άραγε κρυώνεις;
είναι αργά, είπα
αν έχει ο χρόνος σημασία ας έχει και τα λάθη μας
άνοιξα την πόρτα
είχε ξημερώσει
μου φτάνει η αλήθεια ενός πρωινού, σκέφτηκα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου