Στις 4 Οκτώβρη 2023 είχανε παρουσιαστεί εικόνες από την χερσόνησο Κυνόρουρα (Μύτικας) Μαραθώνα, από το πιο βατό της μέρος, από το ξεκίνημα τού μονοπατιού, το οποίο τη διασχίζει, στο βόρειο μέρος της, στο σημείο που υπάρχει πυροφυλάκιο τής Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, μέχρι το αρχαίο τείχος, το οποίο είχανε φτιάξει οι αρχαίοι αθηναίοι για να εμποδίζουνε τη διαφυγή εισβολέων, μέσω τής Κυνόσουρας προς πλοία τα οποία, για λόγους ασφάλειας, θα τους περιμένανε στο ακρωτήρι τής Κυνόσουρας.
Το αρχικά παγωμένο πρωινό – το θερμόμετρο έδειχνε, όταν ξεκινήσαμε, 2 βαθμούς Κελσίου ενώ γύρω στις 14.00, μετά το μεσημέρι, έδειχνε 15 βαθμούς Κελσίου – ξεκινήσαμε ακολουθώντας την ίδια διαδρομή με στόχο να φτάσουμε την κορυφή, στα 92 περίπου μ., και αν γίνεται και νοτιότερα.
Η διαδρομή, την οποία ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή, μετά το αρχαίο τείχος:
Η διαδρομή, όλη στην κορυφογραμμή, έχει διάσπαρτα μπλε και κόκκινα σημάδια και κούκους και είναι πιο δύσκολη, αλλά βατή, από τη διαδρομή μέχρι το αρχαίο τείχος:
-στην επόμενη, διακρίνονται η κορυφή, στα 92 περίπου μ., και δίπλα της, οριακά, ο λιθοσωρός (των επόμενών της τριών εικόνων), στο πάνω μέρος προηγούμενης κορυφής, φτιαγμένος από ορειβάτες:
-στις επόμενες, η κορυφή, με το μεταλλικό σταυρό και ένα τσιμεντένιο κολονάκι (δεν ξέρω αν είναι της Γ.Υ.Σ – δεν έχει τη συνηθισμένη μεταλλική σφραγίδα). Στην πρώτη διακρίνεται οριακά και η είσοδος μιας παραθαλάσσιας σπηλιάς:
Από εκεί δεν υπάρχει ίχνος μονοπατιού και η χαμηλή βλάστηση διανθισμένη με αγριελιές και πουρνάρια, είναι πάρα πολύ πυκνή. Παρ’ αυτά αποφασίσαμε να συνεχίσουμε προς την άκρη τής χερσονήσου. Αφού προχωρήσαμε λίγες εκατοντάδες μέτρα, όπως όπως, αρχικά κατεβαίνοντας ανατολικά την απόκρημνη πλαγιά, αποφασίσαμε να κατεβούμε, από σημεία που το επιτρέπει η βλάστηση, στη βραχώδη ακτή δυτικά.
Εκεί, αν και η αρχική πρόθεση ήτανε να γυρίσουμε ακολουθώντας πορεία στην βραχώδη ακτή, δίπλα στη θάλασσα, ελπίζοντας ότι θα είναι εφικτό και σε κάθε περίπτωση πιο εύκολο από την κορυφογραμμή, είδαμε ότι ένα υποτυπώδες παραθαλάσσιο μονοπάτι κατεβαίνει νότια. Το ακολουθήσαμε μέχρι που η ακτή γίνεται σχεδόν κρημνώδης και δεν επιτρέπει τη βάδιση.
Από εκεί ανεβήκαμε προς το θέση ενός παλιού χτίσματος, το οποίο είναι κατά πάσα πιθανότητα πολύ παλιό, ίσως και αρχαίο…
…ενώ λίγα μέτρα βορειότερά του διακρίνονται ίχνη αρχαίας οχύρωσης (σ.σ. οφείλω να σημειώσω ότι δεν την έχω δει σημειωμένη σε κανένα χάρτη και η ανακάλυψή της δικαίωσε την κούραση να φτάσουμε μέχρι εκεί). Αν αναλογιστούμε το λόγο για τον οποίο, οι αρχαίοι αθηναίοι, είχανε φτιάξει το οχυρωματικό τείχος, στο βόρειο μέρος τής Κυνόσουρας, θα έλεγα ότι είναι λογικό να υποστηρίζανε τα μετόπισθέν του, από κινήσεις εγκλωβισμού τής φρουράς του και ένα τέτοιο οχυρό, στη νότια άκρη, θα εξυπηρετούσε ιδανικά!
Γυρίσαμε κατεβαίνοντας, φυσικά!, στη βραχώδη ακτή, ακολουθώντας την ακτογραμμή...
...μέχρι πέρα από το ύψος τής ψηλότερης κορυφής, εκεί που τα πετρώματα, της ακτής, παύουνε να είναι κυρίως ασβεστολιθικά, αλλά εμπλουτισμένα με άλλα μεταλλικά στοιχεία. Από εκεί ανεβήκαμε προς την κορυφογραμμή και επιστρέψαμε.
Αναμφίβολα, όταν συνδυάζεται με πορεία πέρα από την ψηλότερη κορυφή, προς τη νότια άκρη τής Κυνόσουρας, πρόκειται για τη δυσκολότερη μη αναρριχητική διαδρομή στην Αττική. Προσωπικά προτείνω, σε όποιον επιχειρήσει τη διάσχιση, φτάνοντας στην ψηλότερη κορυφή, να μην συνεχίσει (σ.σ. επιπλέον όσων αναφέρθηκαν, οφείλω να σημειώσω ότι τα λιγοστά σημεία τού εδάφους με χώμα είναι κατασκαμμένα και μάλλον από αγριογούρουνα. Δεδομένου ότι η πορεία γίνεται εκτός μονοπατιού, όπως όπως, η πιθανότητα να πέσει κάποιος, μεμονωμένος ή με ομάδα, σε φωλιά αγριογούρουνου είναι σημαντική και αυτό θα τον εξέθετε σε σοβαρό κίνδυνο) αλλά να γυρίσει μέχρι το μέσο τού προηγούμενου διάσελου και να κατέβει στη βραχώδη ακτή και να συνεχίσει δίπλα στη θάλασσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου