Αν αναλογιστούμε ότι τα πιο εντυπωσιακά σπήλαια στην αττική: το «Σπήλαιο Κουτούκι» στον ανατολικό Υμηττό και το μη επισκέψιμο: «Σπήλαιο Αφαίας» στο βόρειο μέρος τού όρους Αιγάλεω, είναι περίκλειστα και ανακαλυφτήκανε τυχαία (σ.σ. το «Σπήλαιο Κουτούκι», το 1926, από ένα βοσκό, ο οποίος έψαχνε ένα κατσικάκι που είχε πέσει μέσα του, από ένα μικρό άνοιγμα, και το «Σπήλαιο Αφαία», το 2008, από δύο παιδιά τής περιοχής Σκαραμαγκά) αλλά και άλλα όπως το γνωστό στο ευρύ κοινό Σπήλαιο Αμώμων ή Νταβέλη στην Πεντέλη κατά τις εργασίες λατόμευσης τού μαρμάρου, στα αρχαία ιστορικά χρόνια, κ.λπ., δεν θα ήτανε παράλογο να υποθέσει κανείς ότι μες στους αττικούς ασβεστολιθικούς ορεινούς όγκους και ιδίως στα όρια αυτών με τα υποκείμενα, αδιαπέραστα από το νερό, σχιστολιθικά πετρώματα κρύβονται πολλά σπήλαια, που ίσως δεν μάθουμε ποτέ.
Στο παρόν θα δούμε εικόνες από ένα σπήλαιο, το οποίο φανερώθηκε ενώ ταυτόχρονα, δυστυχώς, καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος του από τις εργασίες λατόμευσης. Βρίσκεται στην Πεντέλη, λίγο πιο πάνω από το Σπήλαιο Αμώμων ή Νταβέλη, στη θέση 38°04’19’’N 23°52’43’’E, μες στο βαθύ όρυγμα / υπολειμματικό χώρο λατομείου. Η προσέγγιση είναι εύκολη αφού ο δασικός χωματόδρομος περνάει μπροστά από την είσοδο τού ορύγματος, στο ύψος τού βάθους του. Μόνο πρόβλημα, που απαιτεί προσοχή, ότι θα πρέπει ο ορεινός πεζοπόρος να περάσει, σκαρφαλώσει θα έλεγα, πάνω από τα μεγάλα, ιδιαίτερα γλιστερά όταν έχουν υγρασία, μαρμάρινα λιθάρια, μπρος στην είσοδο του.
Η σύντομη διαδρομή, την οποία ακολούθησα – ελέω χρόνου δεν μπορούσα να τη συνδυάσω σε κάποια μεγαλύτερη – το πρωινό τής 5ης Μάρτη 2024, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia με παράθεση και από το Google maps αφού της wikimapia, η δορυφορική εικόνα, λόγω νέφωσης, δεν είναι καθαρή (σ.σ. το βαθύ όρυγμα διακρίνεται ως μαύρη διαγώνια γραμμή στο χάρτη τού Google maps).
Ακολουθούν εικόνες:
-στην πρώτη η είσοδος τού ορύγματος:
-στις δύο επόμενες, η αρχή τού ορύγματος (στην πρώτη, δεξιά, διακρίνεται η είσοδος τού κατεστραμμένου σπηλαίου):
-ο κατακόρυφος, με ελαφριά αρνητική κλίση, βράχος δίπλα στο σπήλαιο, που χρησιμοποιείται για αναρρίχηση:
-στις δύο επόμενες, εικόνες από τον κάποτε εσωτερικό διάκοσμο:
-στις δύο επόμενες, η μεσαία είσοδος τού σπηλαίου (απαιτεί πολύ προσοχή για να φτάσει κανείς):
-η επόμενη από την μεσαία είσοδο:
-στην επόμενη η κάτω είσοδος, στην οποία εισέρχεται κανείς εύκολα, προχωρώντας σκυφτός με λυγισμένα γόνατα:
-οι δύο επόμενες από τη βάση τού σπηλαίου (δεν επιχείρησα να ανέβω το σκοινί προς την πάνω είσοδο και το μικρό δάπεδο – σαν πέτρινο δοκάρι – μπροστά της):
-οι δύο τελευταίες από τα εντυπωσιακά τοιχώματα τού ορύγματος με καταγεγραμμένη γεωλογική ιστορία εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών [σ.σ. επιγραμματικά να σημειωθεί ότι οι ασβεστολιθικοί όγκοι τής νότιας Ευρώπης (π.χ. τα Πυρηναία όρη, οι Άλπεις, η οροσειρά τής Πίνδου, η οροσειρά τού Ταύρου, τα Καυκάσια όρη), προϊόντα ιζηματογένεσης στο βάθος τού αρχαίου ωκεανού Τηθύς, απομεινάρι τού οποίου είναι η Μεσόγειος Θάλασσα, ξεκινήσανε την ανάδυσή τους, υπό διαρκή μετασχηματισμό, λόγω του νερού, των τεκτονικών δράσεων, των ηφαιστειακών εκροών κ.λπ., πριν από 300 εκ. χρόνια, όταν ξεκίνησε η αφρικανική πλάκα να πλησιάζει την ευρασιατική).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου