Ποιος πάτος;

Όταν διάβασα το «περισπούδαστο» και «ρηξικέλευθο» «άρθρο» τού κ. Χωμενίδη, στην ιστοσελίδα τού capital (όπου με αστεράκι, κάτω από τα άρθρα του, μας θυμίζει ότι είναι συγγραφέας ενώ θα έπρεπε να μας θυμίζει το πόσο τόσο χάλια είναι, αλλά και γιατί κατάντησε έτσι, αυτός ο τόπος), με τίτλο «Να καταργηθούν οι ένορκοι» με ημερομηνία Δευτέρα 01 Απρίλη 2024, το πήρα αρχικά ως, κάκιστο πάντως, πρωταπριλιάτικο ανέκδοτο. Αλλά όχι, δυστυχώς δεν ήταν! Ήταν η πολιτική του παρέμβαση, με αφορμή αφενός την καταδίκη Παπασπιρίγκου αφετέρου η αγωνία του για τη μη αποδοχή από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο τής Αθήνας – όπως αποφάσισε η πλειοψηφία από τους τέσσερις (4) ενόρκους και τον έναν (1) από τους τρεις (3) δικαστικούς –, της πρότασης τής εισαγγελέως Μαρίας Ελένης Νικολού, για τον Μίχο, στην υπόθεση με τους βιασμούς και την εξώθηση σε πορνεία τής 12χρονης στον Κολωνό. Αν γινότανε δεκτή η εισαγγελική πρόταση, ο Μίχος «θα έπεφτε στα μαλακά» ενώ τώρα αντιμετωπίζει ποινή ισόβιας κάθειρξης για βιασμό ανηλίκου, μαστροπεία κ.λπ., και η μητέρα τής 12χρονης θα ήταν αυτή που θα καταδικαζότανε για πορνογραφία και μαστροπεία. Βέβαια κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει σε περίπτωση που ο Μίχος καταφύγει, ασκώντας έφεση, σε ανώτερο δικαστήριο, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.

Τα βασικά επιχειρήματα τού κ. Χωμενίδη, είναι (1) πως ο θεσμός των ενόρκων είναι ξεπερασμένος [σ.σ. εδώ να θυμίσουμε ότι στην αρχαία Αθήνα, όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, που βαριανασαίνει, στα χώματα της, στις μέρες μας, οι δικαστές τού κορυφαίου δικαστηρίου, της Ηλιαίας, επιλεγόντουσαν με κλήρωση μεταξύ όλων των Αθηναίων πολιτών, που είχανε συμπληρώσει το 30ο έτος τής ηλικίας τους, και αυτή η διαδικασία ήταν ακρογωνιαίος λίθος τής δημοκρατίας, που ως θεσμός ξεκινούσε εδώ το ταξίδι της στις ανθρώπινες κοινωνίες], χωρίς να τεκμηριώνει το γιατί, και (2) πως δεν μπορούν οι ένορκοι να γνωρίζουνε καλύτερα από έναν / μία εισαγγελέα, τον ορισμό τού βιασμού σύμφωνα με τον ποινικό κώδικα. Αυτό που αγνοεί ο κ. Χωμενίδης είναι πως οι ένορκοι παρακολουθούν όλη τη διαδικασία τής δίκης και όλα τα επιχειρήματα που ακούγονται και, όπως και να το κάνουμε, θέσεις περί ερωτευμένου 55χρονου με μια 12χρονη, που μάλιστα τη διευκόλυνε, αφιλοκερδώς, στην απόφασή της (τη 12χρονη…) να εκδίδεται, δεν αντέχουνε σε οποιαδήποτε λογική. Και επίσης πως, όταν ο νόμος λέει ξεκάθαρα ότι ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΒΙΑΣΜΟΣ Η ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ ΕΝΗΛΙΚΑ ΜΕ ΆΤΟΜΟ ΚΆΤΩ ΤΩΝ 15 ΕΤΏΝ, πόσο πια πρέπει να κατέχει κάποιος τη νομική επιστήμη για να είναι σε θέση να ΚΡΙΝΕΙ ότι η ερωτική συνεύρεση 55χρονου με 12χρονη, ακόμα και αν η 12χρονη το επιδίωξε με κάθε τρόπο, είναι ΒΙΑΣΜΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ;  

Αν, υποθετικό βεβαίως το παράδειγμα, ερχόταν ένας διεθνώς αναγνωρισμένος αστρονόμος-φυσικός και έλεγε ότι αύριο ο ήλιος στην Αθήνα, θα ανατείλει από το Αιγάλεω όρος, και έρθει το αύριο και η αυγή ροδοκοκκινίσει κανονικά και πάλι πάνω από τον Υμηττό, επειδή εσείς δεν έχετε τις γνώσεις του θα σήμαινε ότι δεν έκανε λάθος;

Αν υπάρχουνε κάποια πράγματα, που μπορεί να μας προσφέρουνε μια νότα αισιοδοξίας, στον πάτο ή για να είμαστε ειλικρινείς στο «βαθιά, πολύ κάτω από τον πάτο» που καταντήσαμε να βρισκόμαστε σε αυτή τη χώρα, είναι ακριβώς και αυτή η απόφαση που στηρίχτηκε στους ενόρκους και τον ένα δικαστικό και όχι σε αυτούς που υποδαυλίζουν ότι απέμεινε από τη δημοκρατία σε αυτή τη χώρα, όπως ο κ. Χωμενίδης.