[στο μονοπάτι Κουτούκι – κορυφή Υμηττού, 11.05.2024]

Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από ένα από τα δυσκολότερα μονοπάτια τής αττικής [σ.σ. κατά την άποψή μου δυσκολότερο από τής Κόψης στην Πάρνηθα (ανάρτηση 22.10.2023 και ανάρτηση 10.12.2023) και της Μιλτιάδειου Ατραπού στο όρος Αγριλίκι και παρόμοιας δυσκολίας με αυτό στην Κυνόσουρα - Μύτικα Μαραθώνα], ήτοι αυτό που ανεβαίνει από την περιοχή τής Χαλιδούς, νότια τής Παιανίας, στην κορυφή τού Υμηττού ακολουθώντας τον κακοτράχαλο υδατοκρίτη (σ.σ. εικόνες από ένα τμήμα του είχανε παρουσιαστεί και πριν τρία χρόνια) πάνω από το Σπήλαιο Κουτούκι.

Το μονοπάτι το πήραμε από το τελευταίο πέταλο τού δρόμου που πάει στο Σπήλαιο Κουτούκι (σ.σ. δηλαδή 200 μ. παραπάνω σε υψόμετρο από το σημείο στη Χαλιδού από το οποίο ξεκινά). Το μονοπάτι, εμφανές με σημάδια και κούκους, αρχικά κινείται νοτιανατολικά και σύντομα στρέφεται βορειοδυτικά ενώ γίνεται έντονα επικλινές σε πολύ κακοτράχαλο τοπίο και κατά τόπους κινείται έντονα οφιοειδώς. Να σημειωθεί ότι το πρωινό τής 11ης Μάη 2024, ο αέρας, βοριάς 7 μποφόρ, ήτανε πολύ έντονος και προβλημάτιζε στο κακοτράχαλο τοπίο.  

Η διαδρομή την οποία ακολουθήσαμε έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:

Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή:

-στην πρώτη εικόνα, το μονοπάτι κινείται στην ράχη – υδατοκρίτη δεξιά στην εικόνα:

-το μονοπάτι…:

-στην επόμενη, μεταξύ άλλων διακρίνονται, στο βάθος, το Μαρκόπουλο μεσογείων και οι ορεινοί όγκοι Μερέντα, από πίσω του, και Πάνειο όρος δεξιά:

-στην επόμενη, στο βάθος το Πόρτο Ράφτη:

-στην επόμενη περνώντας από πάνω από τα ανάντη τής ρεματιάς νότια τού μονοπατιού:

-από εδώ η κλίση μειώνεται αλλά πυκνώνει έντονα η πουρναρώδης βλάστηση:

-στην επόμενη διακρίνεται η κορυφή τού Υμηττού, μες στο χώρο των υπό εγκατάλειψη στρατιωτικών εγκαταστάσεων:

Η αρχική πρόθεση, πριν ξεκινήσουμε, να κατεβούμε από το ίδιο μονοπάτι εγκαταλείφθηκε. Έτσι πήραμε το δρόμο (στη συνέχεια χωματόδρομο και μετά μονοπάτι) μέσ’ από τις κεραίες μέχρι το διάσελο Εύζωνα – Κορακοβουνίου, όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις τού ΟΤΕ. Κατόπιν κατεβήκαμε, μέσω του Ε5, στο δασικό χωματόδρομο, στον οποίο συνεχίσαμε νότια μέχρι το σημείο που ξεκινήσαμε.

Στις δυο τελευταίες εικόνες:

-ένα από τα λιγοστά έλατα, στην κορυφογραμμή τού Υμηττού, που φύτεψε το δασαρχείο:

-ένα, από τα αρκετά, καλαίσθητο παγκάκι στο δασικό χωματόδρομο πάνω από την Παιανία: