Στο παρόν παρουσιάζονται εικόνες από ένα από τα δυσκολότερα, μη αναρριχητικά, μονοπάτια τής Αττικής, την Μιλτιάδειο ατραπό, στο όρος Αγριλίκι. Να σημειωθεί ότι το topoguide το έχει αξιολογήσει με βαθμό δυσκολίας 4/5 (1) [όταν για παράδειγμα την Κόψη (2), στην Πάρνηθα, την έχει αξιολογήσει με βαθμό δυσκολίας 3/5 (3)].
Η διαδρομή, την οποία ακολούθησα, έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ξεκίνησα από το αμαξοστάσιο τού δήμου Μαραθώνα και ακολούθησα το δασικό χωματόδρομο μέχρι του σημείου που ξεκινά η Μιλτιάδειος ατραπός (στα 431 περίπου μ. υψ.). Τον υπόψη χωματόδρομο τον έχω ακολουθήσει και άλλες φορές με πιο πρόσφατη την 25.11.2023 (4).
Από εκεί πήρα το μη σηματοδοτημένο, μη εμφανές, βατό σε μη αιχμηρές και πλατιές ασβεστολιθικές πέτρες, μονοπάτι, προς την κορυφή τού Αγριλικίου. Το κομμάτι αυτό τής Μιλτιάδειου ατραπού είναι το εύκολο και έχει εξαιρετική θέα προς τα δυτικά:
Η θέα από την κορυφή, από την οποία είχανε παρουσιαστεί εικόνες πριν 2,5 περίπου χρόνια (5), είναι υπέροχη:
Από εκεί ξεκινάει το δύσκολο μέρος τής διαδρομής (σ.σ. η κάθοδος το καθιστά πιο επίπονο), που γίνεται κυρίως πάνω στην κακοτράχαλη ράχη, η οποία διακρίνεται, καθώς κατεβαίνει προς τη Νέα Μάκρη, στην πρώτη εικόνα. Το μονοπάτι είναι ανύπαρκτο (υποθέτω ότι πριν τη φωτιά τού 2009, όταν κάηκε ολόκληρο το Αγριλίκι μαζί με μεγάλο μέρος τής βορειοανατολικής Αττικής, θα υπήρχε ευκρινές μονοπάτι σε μεγάλο του μέρος) και πού και πού διακρίνονται κάποιοι κούκοι ή κόκκινα σημεία:
Στη θέση 38°06’23’’N 23°57’08’’E διακρίνονται ίχνη οχύρωσης / πρόχειρου σημείου παρατήρησης. Πιο πιθανό θεωρώ να είναι από την εποχή τού απελευθερωτικού αγώνα 1821 ή του εμφυλίου 1944-1949 παρά μεσαιωνική ή αρχαία:
Κατεβαίνοντας η βλάστηση πυκνώνει…
…και 2-3 τέτοια περάσματα επιβεβαιώνουν ότι κατεβαίνεις την καλύτερη διαδρομή:
Σε κάθε περίπτωση η διαδρομή γίνεται σε βραχώδες τοπίο:
Στην επόμενη διακρίνεται η αρχαία αθηναϊκή οχύρωση με το ημιτελές εκκλησάκι τής Αγ. Μαρίνας, εικόνες από το οποίο είχανε παρουσιαστεί πριν τέσσερα περίπου χρόνια (6):
Τέλος παρουσιάζονται εικόνες από τη διαμπερή σπηλιά, η οποία ενδέχεται να είναι υπόσκαφα διαμορφωμένη ή πλήρως τεχνητό δημιούργημα των αρχαίων αθηναίων – μια βοηθητική κρυφή είσοδος-έξοδος τού οχυρού, στα όρια τού ανωτέρω οχυρού, στη θέση: 38°06’18’’N 23°57’40’’E (σ.σ. στην τελευταία εικόνα διακρίνεται η είσοδος μιας ακόμα σπηλιάς ή κοιλώματος – η βλάστηση δεν επέτρεπε να κατέβω – λίγα μέτρα από την προηγούμενη, στην αρχή τού βυθίσματος ή ορύγματος που οδηγεί στην προηγούμενη):
Από εκεί η επιστροφή, ακολουθώντας αντίστροφα τη διαδρομή, θα σήμαινε πολύ μεγάλη καταπόνηση. Συνέχισα - το μονοπάτι από εδώ και κάτω είναι πολύ εύκολο, ευκρινές και σηματοδοτημένο - μέχρι το Κέντρο Υγείας τής Νέας Μάκρης, από όπου πήρα ταξί μέχρι το σημείο που είχα ξεκινήσει και αφήσει το αυτοκίνητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου