Μετά από μια πολύ ζεστή βδομάδα, το Σαββατοκύριακο 15 και 16 Ιούνη 2024, προσέφερε μια κάποια δροσιά και αυτό ήταν μια καλή ευκαιρία για μια μικρή πεζοπορική εξόρμηση στην Πάρνηθα, σε περιοχές που το δάσος θα πρόσφερε εκτός των άλλων και την πολύτιμη σκιά του. η διαδρομή, την οποία ακολούθησα το πρωινό τής Κυριακής 16.06.2024 έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ξεκίνησα από την περιοχή τής «Πηγής Φυλής» (ενδεικτικά ανάρτηση - 04.06.2022 και ανάρτηση - 17.12.2022) και πήρα το δασικό χωματόδρομο ανατολικά.
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή (από σημεία που δεν έχουνε παρουσιαστεί παλαιότερα):
Στην επόμενη ο ομαλός σχετικά ορεινός όγκος «Μάλι Τιέρι» (σ.σ. σύμφωνα με το Νίκο Νέζη, η υπόψη κορυφή, αναφέρεται ως Mali Tyeri στον γερμανικό χάρτη Phyle τού 1894) από νότια.:
Στις επόμενες η κορυφή Μάλι Τιέρι με το ημιτελές-εγκαταλελειμμένο καταφύγιο στην κορυφή (σ.σ. λόγω της πυκνής βλάστησης και του ομαλού ανάγλυφου στην υπόψη κορυφή, η θέα είναι ανύπαρκη):
Στην επόμενη, στο βάθος το Πλατύ Βουνό και πίσω του η κορυφή Καραβόλα, από το χωματόδρομο κατεβαίνοντας.:
Κατεβαίνοντας στο σημείο που ο χωματόδρομος, που έρχεται από «Πηγή Φυλής» διακλαδίζεται σε αυτόν που ανεβαίνει «Μάλι Τιέρι», σε αυτόν που συνεχίζει βόρεια προς Κλημέντι κ.λπ. και αυτόν που συνεχίζει νότια / νοτιοανατολικά προς Άρμα, Σπήλαιο Πανός κ.λπ. συνέχισα στον τελευταίο. Φτάνοντας κάτω από το Άρμα, στην περιοχή που κόπηκε η καταστροφική φωτιά τού 2023, συνέχισα στο μονοπάτι προς Σπήλαιο Πανός.
Στη θέση 38°08’31’’N 23°39’35’’E, ξεχωρίζουνε πολύ παλιές ξερολιθιές (σ.σ. δεν βρήκα κάτι σχετικό. Στάνη αποκλείεται και μάλλον είναι ό,τι απέμεινε από πολύ παλιό κτίσμα.):
Συνεχίζοντας λίγο παρακάτω, το μονοπάτι συνεχίζει σε αυτό που πάει Σπήλαιο Πανός κ.λπ. και αυτό που βγαίνει στο βόρειο μέρος τού Άρματος και συγκεκριμένα εκεί που βγαίνει η περίφημη Via Ferrata στο Άρμα. Συνέχισα στο δεύτερο μέχρι που το μονοπάτι βγαίνει πάνω από τη βαθιά μαγευτική ρεματιά τού ποταμού Κελάδωνα.:
Δεξιά στο βράχο, σε ένα διαβρωμένο απόκρημνο τοπίο μεταξύ άλλων ξεχωρίζει μια σπηλιά, την οποία προσέγγισα. Το πέρασμα, απαιτεί προσοχή γιατί πρέπει να περάσεις χρησιμοποιώντας οπωσδήποτε και τα χέρια, πάνω από ένα γκρεμό 2-3 μέτρων, μεταξύ πυκνής βλάστησης και βράχου. Η σπηλιά έχει ευρύχωρη είσοδο από την οποία περνάς άνετα όρθιος, βάθος και πλάτος πάνω από πέντε μέτρα (πρόχειρη εκτίμηση). Δεν είδα ενεργές σταγονορροές ενώ η οροφής της είναι καπνισμένη.:
Επιστρέφοντας, στο τέλος τού δασικού χωματόδρομου, κάτω από το Άρμα, ακολούθησα προς τα δυτικά, το μονοπάτι που βγαίνει «Στράτι» και «Μονή Κλειστών» και μετά το άλλο, αρχικά παράλληλα, προς «Πηγή Φυλής». Δεν είχα περάσει πάλι από την περιοχή μετά την περσινή φωτιά. Από τη λαίλαπα δεν πέρασαν ούτε δέκα μήνες και η φύση ανακάμπτει! Δεν αναφέρομαι μόνο στη χαμηλή βλάστηση, τα πουρνάρια ή τις κουμαριές, που έχουνε φτάσει το ένα μέτρο! αλλά και στα πευκάκια που ξεπροβάλουν ολούθε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου