(συνέχεια από Μέρος 1)
Στην περιοχή που βρίσκεται το εκκλησάκι Πρ. Ηλίας Κατακαλίου (σ.σ. από το τοπωνύμιο Κατακάλι, που είναι η περιοχή βόρεια από το εκκλησάκι μέχρι το Σαρωνικό κόλπο), αν και βρίσκεται σε κορυφογραμμή, το πεπλατυσμένο έδαφος και το πυκνό δάσος δεν επιτρέπουνε τη θέα. Από το εκκλησάκι ο χωματόδρομος, από το Σοφικό, διακλαδίζεται σε δύο, αντιδιαμετρικούς. Ο ένας κινείται ανατολικά, στην κορυφογραμμή, κατεβαίνοντας μέχρι το σημείο που η Ε.Ο. Κορίνθου-Αρχαίας Επιδαύρου, πάνω από το Αμόνι, στρέφεται νότια και ο άλλος κινείται δυτικά, περνά από μια μεγάλη στάνη και διακλαδίζεται σε έναν (σ.σ. σήμερα μονοπάτι) που ανεβαίνει στην κορυφή στα 665 μ. και έναν που κατεβαίνει στην επαρχιακή οδό Αλμυρής-Σοφικού, λίγο πριν το χωριό Ρειτό. Ξέροντας ότι όλη η περιοχή έχει πολλές διάσπαρτες στάνες και ειδικότερα για την προαναφερθείσα, στα 350 περίπου μ. ανατολικά από το εκκλησάκι (σ.σ. τις υπαίθριες στάνες γενικά προσπαθώ να τις έχω εντοπίσει στο χάρτη, από πριν ξεκινήσω μια διαδρομή, για να μην πέσω πάνω τους, γιατί δεν ξέρεις, αν βρεθείς αντιμέτωπος με τσοπανόσκυλα, πώς θα σε αντιμετωπίσουν, ιδίως αν λείπει ο τσοπάνης), δεν ήταν αρχική μου πρόθεση, από το εκκλησάκι Πρ. Ηλία Κατακαλίου, να κινηθώ προς την κορυφή 665 μ. τού ορεινού όγκου Ρεματιά. Όμως, από καλή τύχη, την ώρα που βρισκόμουνα στο εκκλησάκι, πέρασε ο τσοπάνης…
…με τον οποίο ανταλλάξαμε λίγες κουβέντες και ο οποίος μού είπε ότι τα σκυλιά του τα έχει περιορισμένα μες στους περιφραγμένους χώρους με τα ζωντανά του και ότι μπορώ να περάσω άφοβα.
Έτσι λοιπόν συνέχισα προς την κορυφή στα 665 μ. ακολουθώντας το χωματόδρομο που περνά ανάμεσα από τις στάνες. Μετά τις στάνες και την προηγούμενα αναφερθείσα διακλάδωση του, ο χωματόδρομος, προς την κορυφή, λόγω εγκατάλειψης, είναι μονοπάτι που μόνο ένα πολύ καλό ψηλό 4Χ4 θα μπορούσε να τον ανέβει.
Προς την κορυφή υπάρχουνε πολλοί λιθοσωροί από ασβεστολιθικές πέτρες (σ.σ. οι ορεινοί όγκοι γύρω από το Σοφικό είναι καθαρά ασβεστολιθικοί). Να σημειωθεί ότι δεν είναι το μόνο σημείο στην περιοχή με τέτοιους λιθοσωρούς. Δεν παραπέμπουνε σε κάποιο κάστρο ούτε παλιές στάνες ή στρούγκες:
 |
| Η κορυφή με τις 2 κεραίες είναι η Ψηλοκορφή και δίπλα της, με τη 1 κεραία η κορυφήΤζαλίκας |
Η κορυφή, στην περιοχή τής οποίας είχε κοπεί μεγάλη φωτιά που πριν χρόνια είχε κάψει όλη την πλαγιά, βόρεια της, και σήμερα καλύπτεται από ένα πυκνό νεαρό πευκοδάσος, είναι πεπλετυσμένη, αλλά η θέα προς τα βορειοδυτικά, τα βόρεια και τα βορειοανατολικά υπέροχη!
-στην επόμενη, διακρίνονται τα Ίσθμια και η ανατολικά έξοδος, προς το Σαρωνικό, της διώρυγας τής Κορίνθου:
-στην επόμενη η κορυφή Μακρυπλάγι των Γερανείων Ορέων και τα διυλιστήρια τής Motor Oil στους Αγ. Θεοδώρους:
-στην επόμενη διακρίνονται το Λουτράκι, η Πέτρας Περαχώρας (στα Γεράνεια) και πίσω στο βάθος η κορυφή τού Ελικώνα, η Παλιοβούνα:
-στην επόμενη, στο βάθος, ο λόφος Κούτσα Καμαρίου Ξυλοκάστρου:
-στην επόμενη η νησίδα Οβριός με κάστρο των ύστερων βυζαντινών χρόνων (χτίστηκε στα χρόνια τού Λέοντα Σγουρού):
Γυρίζοντας, περνώντας από τη στάνη, ρώτησα για τους λιθοσωρούς στην κορυφή, αν γνωρίζουνε κάτι, και μου είπαν ότι εκεί, οι γύρω κάτοικοι, μαζεύανε παλιά πέτρες για να τις έχουνε πρόχειρες, όταν τις χρειαζόντουσαν, για τις δουλειές τους.
Υπέθεσα για να φτιάχνουνε στάνες ή στρούγκες, αναβαθμίδες και στα σπίτια τους, αλλά λίγο μετά, δίπλα στο χωματόδρομο, στη θέση 37°48’31’’N 23°02’56’’E, περνώντας από μια παλιά προβιομηχανική ασβεστοκάμινο (σ.σ. όπως προανέφερα βρισκόμαστε σε περιοχή με καθαρά ασβεστολιθικά βουνά), για την οποία δεν γίνεται αναφορά σε κάποιο χάρτη ή αλλού στο διαδίκτυο, έγινε σαφές ότι στις δουλείες τους θα έπρεπε να προστεθεί και η παραγωγή ασβέστη*. Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος, ότι μες στο πυκνό πευκοδάσος θα βρίσκονται και άλλες, ξεχασμένες από καιρό.
Το μόνο μελανό σημείο, στην υπέροχη διαδρομή, ήτανε τα πολλά διάσπαρτα πλαστικά ή μεταλλικά πεταμένα μπουκάλια, πεταμένα εκατέρωθεν στους χωματόδρομους. Ας μην ξαναλέμε ότι δεν είναι μόνο αισθητικό το πρόβλημα αλλά ένας ουσιαστικός κίνδυνος πυρκαγιάς στο δάσος.
* Μέχρι τα μέσα τού 20ου αιώνα, στο Σοφικό, οι κύριες παραγωγικές δραστηριότητες ήταν η κτηνοτροφία και η παραγωγή ρητίνης. Όπως έχει αναφερθεί και παλαιότερα, ο ρητινικός συνεταιρισμός Περαχώρας-Αγ. Θεοδώρων-Σοφικού ήτανε κάποτε από τους σημαντικότερους στην ελληνική και παγκόσμια αγορά!
---
Στη φωτογραφία που ακολουθεί, που λήφθηκε από τα Λουτρά Ωραίας Ελένης, έχουνε σημειωθεί οι θέσεις των κορυφών Ψηλοκορφή, Τζαλίκας και 665 μ στη Ρεματιά:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου