Εικόνες από τη Γιδοσπηλιά, στον Υμηττό, είχανε παρουσιαστεί και πριν 4 χρόνια και 2,5 περίπου μήνες. Το πρωινό τής 6ης Φλεβάρη 2025 πέρασα από τη Γιδοσπηλιά, αυτή τη φορά ανεβαίνοντας από τη μονή Καρέα. Η όμορφη διαφορά με τότε έχει να κάνει με τις ενεργές σταγονορροές, που στολίζουνε την ησυχία στο εσωτερικό τής σπηλιάς, αποτέλεσμα των έντονων πρόσφατων βροχών, και προσφέρουν όμορφες στιγμές ηρεμίας στον επισκέπτη της.
Η διαδρομή που ακολούθησα έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ακολουθούνε λίγες εικόνες από
-το ξύπνημα μιας αγριοσυκιάς:
-τη διαδρομή:
 |
| Ψηλά το μοναχικό πεύκο που έχει επιζήσει από τις καταστροφικές πυρκαγιές των 1998 και 2015. |
 |
| Λίγο πάνω από το μέσο τής εικόνας διακρίνεται η είσοδος τής Γιδοσπηλιάς. |
 |
| Δεξιά κάτω μια χαμηλού ύψους και βάθους μικρή σπηλιά δίπλα στη Γιδοσπηλιά. |
-την είσοδο τής ανωτέρω μικρής σπηλιάς. Οριακά μπορεί κάποιος να μπει έρποντας, αλλά εκ πρώτης όψεως δεν έχει νόημα:
-τη Γιδοσπηλιά:
Στην τελευταία, κατωτέρω, διακρίνεται από απέναντι, το μονοπάτι (σ.σ. βλέπε και τις 17η και 18η εικόνες από την ανάρτηση τής 30.10.2024) που ξεκινά, ως διακλάδωση, από τα 571 περίπου μ. υψόμετρο και περνά πάνω από τον υπολειμματικό χώρο τού παλιού λατομείου «Εργάνη»), μέρος τής διαδρομής μέσω της οποίας επέστεψα. Το μονοπάτι προς τη ρεματιά υποστηρίζεται από ξερολιθιά, σε όλο το μήκος του παράλληλα στη ρεματιά, ενώ αν το φανταστούμε χωρίς τη χαμηλή βλάστηση, την οποία διασχίζει, και τα βράχια που έχουνε πέσει στην πορεία του, από κατολισθήσεις, σχηματίζεται ένας χωματόδρομος πλάτους πάνω από 2 μ. Προφανώς πρόκειται για παλιά, ίσως και αρχαία, οδό λιθαγωγίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου