Όπως συμβαίνει παντού έτσι και στο λεκανοπέδιο τής Αθήνας και τα περιαστικά της βουνά οι αδρές γραμμές τού ανάγλυφου σχηματίζονται από τις αέναες γεωλογικές διεργασίες (σ.σ. τεκτονικές και ηφαιστειακές – με εξαίρεση τις πολύ σπάνιες και βίαιες προσκρούσεις αστεροειδών ή κομητών στην επιφάνεια τής γης) ενώ κυρίως το νερό και δευτερευόντως ο αέρας σμιλεύουνε τις λεπτομέρειες στην επιφάνεια και στο εσωτερικό των πετρωμάτων. Λεπτομέρειες που ενίοτε εκτείνονται σημαντικά (σ.σ. όπως τα μεγάλα σπήλαια στο εσωτερικό των ορεινών όγκων, οι βαθιές ρεματιές κ.α. Το λεκανοπέδιο τής Αθήνας περιβάλλεται από πέντε ορεινούς όγκους: Υμηττού, Πεντέλης, Πάρνηθας, Ποικίλου και Αιγάλεω όρους. Αν εξαιρέσουμε την Πάρνηθα (σ.σ. το ψηλότερο αλλά δεύτερο σε έκταση όρος μετά το όρος Πατέρας, στην αττική) που εκτείνεται βόρεια μέχρι πέρα τον Αυλώνα και τη Σφενδάλη (Μαλακάσα) και συνίσταται από πολλούς επιμέρους ορεινούς όγκους, ένα χαρακτηριστικό όλων των υπόλοιπων ορεινών όγκων είναι πως οι πλαγιές τους προς το λεκανοπέδιο είναι γενικά πολύ πιο ομαλές συγκριτικά με τις στις αντίθετες κατευθύνσεις*.
Μια συνέπεια, που αφορά τούς ορεινούς πεζοπόρους, είναι πως γενικά τα περισσότερα και τα πιο βατά μονοπάτια, στα υπόψη βουνά, βρίσκονται προς το λεκανοπέδιο ενώ τα πιο απαιτητικά στις αντίθετες πλευρές.
Ειδικότερα στο Ποικίλο όλες οι δυτικές ρεματιές απαιτούν αναρριχητικές ικανότητες ενώ μέχρι και via ferrata υπάρχει στο Ζαστάνι, στην πιο κακοτράχαλη ρεματιά του.
Το πρωινό τής 15ης Μάη 2025, ακολούθησα, χωρίς αρχικό πλάνο, μια οικεία διαδρομή (στον πάνω χωματόδρομο που ξεκινά από το τέλος τής οδού Παπαναστασίου, στο Άνω Δάσος Χαϊδαρίου, προς την κορυφογραμμή).
Η όλη (σύντομη) διαδρομή που τελικά ακολούθησα έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia, ενώ από τα σημεία σε κύκλο, προς τα δυτικά τής κορυφογραμμής, λήφθηκαν οι φωτογραφίες που ακολουθούν:
-από ένα πρόχειρο χώρο αναψυχής, με θέα προς μια από τις πιο ιστορικές περιοχές τού ελλαδικού χώρου και όχι μόνο: το Θριάσιο Πεδίο, και σήμερα από τις πιο επιβαρυμένες περιοχές λόγω ρύπανσης.
-από ένα σημείο, στη θέση 38°01’19’’N 23°37’14’’E, που τελικά δεν μπόρεσα να προσεγγίσω παρά από πάνω και από κάτω, με δύο μικρά σπηλαιώδη κοιλώματα στη μέση σχεδόν κάθετου βράχου με ύψος πάνω από 7-8 μ.. Η προσέγγιση μέχρις εκεί, εκτός μονοπατιού, ήταν εύκολη αλλά μόνο με σκοινί θα μπορούσε κανείς, και όχι μόνος, να κατέβει από πάνω ή ανέβει από κάτω στο ύψος των κοιλωμάτων.
 |
| Τα κοιλώματα βρίσκονται ακριβώς από κάτω |
-από ένα βραχοσκεπές, στο οποίο διακρίνεται μια σπηλίτσα, στα ανάντη ρεματιάς, στη θέση 38°01’18’’N 23°37’26’’E, η οποία δεν προσεγγιζόταν από το τέλος τού χωματόδρομου-μονοπατιού (που εξυπηρετεί εργασίες συντήρησης δύο πυλώνων). Από ό,τι φαίνεται πάντως από το πέταλο τού κάτω χωματόδρομου, νοτιοδυτικά τής Πέτρας Καψάλα, αν και δεν υπάρχει μονοπάτι το εν λόγω σημείο προσεγγίζεται.
Το graffiti πάντως, στη δεξαμενή, στην αρχή τού χωματόδρομου, πετυχημένο (δυστυχώς):
*Συγκεκριμένα:
Οι ανατολικές πλαγιές τού Υμηττού (εκτείνεται στη διεύθυνση Β-Ν) είναι πολύ πιο επικλινείς από τις δυτικές,
Οι βόρειες πλαγιές τής Πεντέλης (εκτείνεται στη διεύθυνση Δ-Α) είναι πολύ πιο επικλινείς από τις νότιες,
Οι δυτικές πλαγιές των ορέων Ποικίλο και Αιγάλεω (εκτείνονται στη διεύθυνση ΒΑ-ΝΔ) είναι πολύ πιο επικλινείς από τις ανατολικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου