Εικόνες από την κορυφή Κεραμίδι είχανε παρουσιαστεί, το Δεκέμβρη τού 2022, στο παρόν ιστολόγιο, μόνο που το τότε μονοπάτι, που ανέβαινε από νότια, ανάμεσα στους ορεινούς όγκους Κεραμίδι και Κορομηλιά, έχει σκεπαστεί από καμένους κορμούς, πέτρες και χώματα, από τη φωτιά τού 2023, που κατάκαψε όλες τις πλαγιές και ορεινούς όγκους στη νότια Πάρνηθα.
Το ίδιο εκτιμώ και για το μονοπάτι που ερχόταν από βόρεια, από το Διάσελο Κυράς και περνούσε νότια από τη ράχη Κούμπουλα, το οποίο είχα ακολουθήσει ανεβαίνοντας προς την κορυφή Κορομηλιά, το Νοέμβρη τού 2022.
Αυτή τη φορά ανέβηκα κατά μέτωπο από τη βόρεια ομαλή και βατή πλαγιά τής κορυφής Κεραμίδι.
Η όλη διαδρομή έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia:
Ακολουθούν εικόνες από τη διαδρομή, από σημεία που δεν έχουνε παρουσιαστεί παλαιότερα πλην τής κορυφής Κεραμίδι και του (πρώην) μονοπατιού Αγ. Γεωργίου, από τα οποία είχανε παρουσιαστεί πριν την ανωτέρω φωτιά.
-προς και την κορυφή Κεραμίδι:
 |
| Μεταξύ άλλων, στο βάθος, διακρίνονται η Εύβοια, πίσω της το Αιγαίο, ο κόλπος των Πεταλιών στο νότιο Ευβοϊκό και δεξιά η Πεντέλη. |
 |
| Στο βάθος, από αριστερά προς τα δεξιά, διακρίνονται η κορυφή Κυρά και πίσω της οριακά η κορυφή Καραβόλα, η κορυφή Όρνιο με τον πύργο ΟΤΕ και η κορυφή Αέρας. |
 |
| Μαγική εικόνα! Αριστερά ο ένας και μοναδικός έλατος στην κορυφή Κεραμίδι και δίπλα του ένας μισοκαμένος, αλλά ζωντανός, πεύκος. Προφανώς την ώρα που άρπαζε φωτιά ο πεύκος γύρισε ο αέρας ή μάλλον έριξε νερό κανένα πυροσβεστικό ιπτάμενο μέσο σβήνοντας τη στο σημείο. |
-από την είσοδο τού βαράθρου, στη θέση 38°07’32’’N 23°41’19’’E, σε υψ. 960 μ. και υπέροχη θέα (προς το Ποικίλο όρος, το χωριό Φυλή από κάτω, το Θριάσιο πεδίο, τη νήσο Σαλαμίνα, την Πελοπόννησο στο βάθος, τους ορεινούς όγκους Πατέρα, Γερανείων ορέων, Κιθαιρώνα, Ελικώνα, Παρνασσού κ.λπ.), το οποίο έχει βάθος 27 μ. και εξερευνήθηκε στις 21-02-1937 και 10-10-1943. Στην ιστοσελίδα parnitha.net αναφέρει ότι πιθανώς έχει κλείσει η είσοδός του κάτι που δεν προκύπτει από τις εικόνες που ακολουθούν.
Επιστρέφοντας και έχοντας δει ότι τα σημεία, που το μονοπάτι Αγ. Γεωργίου βγαίνει στο χωματόδρομο (έχουνε σημειωθεί με λευκό αστεράκι στον ανωτέρω χάρτη) είναι βατά από τη δουλειά που έχουνε κάνει οι ξυλοκόποι, σκέφτηκα να κατέβω μέσω τού υπόψη μονοπατιού (κάποτε ενός από τα 4-5 ωραιότερα στην Πάρνηθα).
Αρχικά το μονοπάτι ήτανε βατό…
…αλλά κάπου στη μέση και λίγο παρακάτω, στην περιοχή που διακλαδιζότανε προς αυτό που συνέχιζε ανατολικά και αυτό που έβγαινε στο χωματόδρομο (οι αντίστοιχες περιοχές έχουνε σημειωθεί με κόκκινες ελλείψεις στο χάρτη), το μονοπάτι με μια λέξη είναι άβατο και χαμένο από τους κορμούς που πέφτουνε συνέχεια.
Κανονικά θα έπρεπε να γυρίσω πίσω και να πάρω το χωματόδρομο, αλλά με ρίσκο και πολλή προσπάθεια, και ιδίως εκεί που περνάει την κοίτη τού ρέματος), συνέχισα και τελικά βγήκα στο χωματόδρομο. Από ό,τι φαίνεται και παρά την πολλή δουλειά που έχει γίνει, μόνο όταν θα έχουνε πέσει και κοπεί οι καμένοι κορμοί θα μπορέσει να λειτουργήσει ως μονοπάτι. Αρκετά χρόνια μετά και μάλλον για τους νέους πεζοπόρους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου