XLVI
One is behind the draperies of life,
One who will tear these tanglements away –
No dark assassin, for the dawn of day
Leaps out, as leapeth laughter, from the knife.
Κάποιος βρίσκεται πίσω απ’ το πέπλο τής ζωής,
Αυτός που θα τα σκίσει και θα πετάξει τα μπερδέματα μακριά –
Δεν είναι κάποιος σκοτεινός δολοφόνος, για το ξημέρωμα
Προς τα έξω τινάζεται, ξεπηδά όπως το γέλιο, απ’ το μαχαίρι.
XLVII
If you do some deed before you die,
Remember not this caravan of death,
But have belief that every little breath
Will stay with you for an eternity.
Αν κάτι πράξεις προτού πεθάνεις,
Να μην θυμάσαι το καραβάνι αυτό τού θανάτου,
Αλλά έχε πίστη πως κάθε μικρή ανάσα
Θα μείνει μαζί σου για μιαν αιωνιότητα.
XLVIII
Astrologers! – give ear to what they say!
"The stars be words; they float on heaven's breath
And faithfully reveal the days of death,
And surely will reveal that longer day."
Αστρολόγοι! – Προσέξτε τι λένε!
«Τα αστέρια είναι λέξεις· στην ανάσα πλέουν τ’ ουρανού
Και μ’ ακρίβεια τις μέρες τού θανάτου αποκαλύπτουν,
Και σίγουρα θ’ αποκαλύψουν τη μεγάλη εκείνη μέρα.»
XLIX
I shook the trees of knowledge. Ah! the fruit
Was fair upon the bleakness of the soil.
I filled a hundred vessels with my spoil,
And then I rested from the grand pursuit.
Τα δέντρα τράνταξα τής γνώσης. Αχ! Τα φρούτα
Πόσο όμορφα φαντάζουν στην ερημιά τού χώματος επάνω.
Εκατό αγγεία με τα λάφυρά μου γέμισα,
Και κατόπιν απ’ το μεγάλο κυνήγι ξεκουράστηκα.
Πηγή: gutenberg.org.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου