LXII
But for the grandest flame our God prepares
The breast of man, which is the grandest urn;
Yet is that flame so powerless to burn
Those butterflies, the swarm of little cares.
Αλλά για τη μεγαλοπρεπέστατη φλόγα ο Θεός μας προετοιμάζει
Τα στήθη τού ανθρώπου, που είναι η μέγιστη υδρία·
Αυτή η φλόγα ωστόσο είναι τόσο ανίσχυρη να κάψει
Εκείνες τις πεταλούδες, το πλήθος των μικρών φροντίδων.
LXIII
And if you find a solitary sage
Who teaches what is truth – ah, then you find
The lord of men, the guardian of the wind,
The victor of all armies and of age.
Και αν συναντήσεις έναν μοναχικό σοφό
Που διδάσκει τι είναι αλήθεια – α, τότε θα ‘χεις βρει
Τον κύριο των ανθρώπων, τον φύλακα τού ανέμου,
Το νικητή όλων των στρατών και των γηρατειών.
LXIV
See that procession passing down the street,
The black and white procession of the days –
Far better dance along and bawl your praise
Than if you follow with unwilling feet.
Κοίτα αυτήν την πομπή που περνάει κάτω στο δρόμο,
Την ασπρόμαυρη πομπή των ημερών –
Πολύ καλύτερα να χορέψεις μαζί τους και να φωνάζεις που τα κατάφερες
Παρά ν’ ακολουθείς μ’ απρόθυμα βήματα.
LXV
But in the noisy ranks you will forget
What is the flag. Oh, comrade, fall aside
And think a little moment of the pride
Of yonder sun, think of the twilight's net.
Αλλά στις θορυβώδεις σειρές θα ξεχάσεις
Τι είναι η σημαία. Ω, σύντροφε, κάτσε στην άκρη
Και σκέψου για μια μικρή στιγμή την περηφάνεια
Τού ήλιου στο βάθος, σκέψου το δίκτυ τού λυκόφωτος.
Πηγή: gutenberg.org.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου