Σίγμα [Νίκος Βουτυρόπουλος]

Σίγμα

Είναι βέβαια κι αυτός ο εκνευρισμός όταν ψυχορραγώ με την
ανθρώπινη ασυνέπεια που με ακολουθεί.

Πηγαίνω λέξεις που μ’ αρέσει να ακούω από άλλους,
γιατί είμαστε όλοι ερωτευμένοι με γελαστά λουλούδια.

Αλλά είμαστε επιρρεπείς στην παρεξήγηση, μια πληγή
γκρεμός στα σύνορα προσωπικών στιγμών.

Γιατί μεταβολίζουμε το ανύπαρκτο μέσα από θυελλώδεις
καθρέφτες που αντανακλούν το χθες.

Κι όλο χάνομαι σε λέξεις που θέλω να γίνουν πράγματα
και καταλήγουν εκμαγεία των αισθήσεων.

Υπάρχουν μόνο προφορικές γραφές, όλα τ’ άλλα είναι
επιτήδευση του φόβου ή απλά αμέτοχα ποιήματα.

Έτσι ο λόγος γίνεται αναίρεση της λογικής, και μένει
πάντα το ίδιο ερώτημα να απαντηθεί τολμηρά.

Ασπάστηκα μόνο κάποια βιβλία, προσπαθώ να γίνω
απλός μέσα απ’ τον τρόπο μου, άλαλη λύση δεν βρίσκω.

Μήπως όλα αυτά είναι ακόμη ένα ψέμα; Kαι λοιπόν;
Φτάνει να το βλέπουμε, για να φτάσουμε σε όαση μετά από
χιλιόμετρα σκόνης.
                          Είναι η μοίρα των ημινομάδων.

(από τη συλλογή "Το φεγγάρι πίσω από ψέματα")