Το καλοκαίρι επέρασε...
Τώρα το καλοκαίρι πάει ... επέρασε ...
Κ᾿ είναι καιρός να φύγουμε για πέρα.
Δυο μήνες επεράσαμε έτσι άσκοπα
αν κ᾿ είχαμε πολλές ιδέες στο νου μας.
Εκείνα που σκεφθήκαμε δεν κάναμε
και πάντα τ᾿ αναβάλαμε για τ᾿ αύριο
για κάποιαν κάθε μέρα γράμμα εγράφαμε
που όμως αυτὴ δεν τόλαβεν ακόμα.
Σε ναυτικές ταβέρνες εκαθήσαμε
σε γέρους πλάι που λέγαν ιστορίες
και που συχνά, σιγά μας εσυμβούλευαν
με λόγια που πια τάχαμε ξεχάσει.
Σε πανηγύρια πήγαμε χωριάτικα
ψηλά σε ρημοκλήσια γκρεμισμένα
κι επιάσαμε μαντήλι και χορέψαμε
με παλικάρια, και παιδούλες νιές.
Πολλές φορές τ’ αγέρι μας εκοίμισε
μέσα σε βάρκα ... κάτω απ’ ένα δέντρο
κι εκάναμ’ έναν ύπνο τόσον ήσυχο
έτσι μακρύ ... σα νάχαμε πεθάνει ...
Και τ’ αύριο ποτέ δεν εσκεφθήκαμε
ούτε και την ημέρα της φυγής μας.
... Τώρα το πλοίο μάς παίρνει. Πέρα το άγνωστο
ή τρικυμίες!, οι μπόρες! ...
(Πέτρος Βαλχάλλας)
(Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό τής Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας, στις 21 Οκτώβρη 1928 – αρ. φύλλου 153. Δεν περιλήφθηκε σε κάποια ποιητική του συλλογή, όπως και όλα τα ποιήματα, του Νίκου Καββαδία, τα οποία βρίσκονται συγκεντρωμένα στο e-book των 24γραμμάτων.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου