μύηση [Άννα Παυλίδου]

μύηση

Ζω σ’ έναν τόπο μέσα μου που τον φωνάζουν πόνο.

Τόπο όπου όσο αλλάζει ο νους το θαύμα με ξεδιπλώνει, κομμάτι του, σε δρόμους κυκλωτούς.

Τολμώ.

Ακολουθώ…

Προσεκτικά παραμερίζω τους ασπάλαθους,

αγγίζω μυρωδιές αγγελικής,

για να’ βρω πίσω από τον ανθισμένο θύσανο του κράτεγου

τον πόνο στη λιθιά σκαλισμένο-

ουλή αναίμακτη και μνήμη ευ-καιρίας,

σκιά δόξας και πρόρρηση ανά-στασης,

τιτίβισμα σπίνου χαρμόσυνο.

Με σεβασμό τα δώρα  στην καρδιά επιστρέφω.

Ζω σ’ έναν τόπο μέσα μου που είναι Φως.

Κι ευγνώμων στην Αγάπη μένω.