14 Απριλίου 2013

Βαλάντης Βορδός - Δύο Ποιήματα


(μνήμη Αλέξη Τραϊανού)

Περνάς από συνοικίες ερημικές τις νύχτες
όμορφος μες στην παραφορά των ερειπίων.
Παραδομένος σ' αυτό το άλγος
που γυρνά και ξαναγυρνά μέρες τώρα
καθώς τα τελευταία σύνορα είν' ανοιχτά
τα χειρουργεία έτοιμα
μα το βήμα μετέωρο.
Τα μάτια σου μόνο δυο κίτρινες καρίνες
σκίζουν τους έρημους δρόμους.
Πού είναι η πόρτα Αλέξη;

~

Η μικρούλα Κατερίνα φοβάται
τα σκοτάδια
φοβάται τ' αγόρια
και τους έρημους δρόμους.
Η μικρή Κατερινιώ κατά βάθος 
τούς μπάτσους αγαπά,
έχει κάποιους να μιλήσει
για πράγματα λιγότερο συναισθηματικά.

Στο institout francais συχνάζει
και στα γύρω τα στενά,
πουλά και αγοράζει όνειρα
και ξεφτισμένα ιδανικά.

Νιώθει μόνο ευτυχισμένη 
όταν τις φλέβες της ζεσταίνει
της Ζ το καυτό οξύ,
τι κι αν ‘πεσαν επάνω της
μανάδες θείες κι αδερφοί,
στον παραισθήσεων τα φώτα
η Κατερίνα μόνο νιώθει δυνατή.

Μια νύχτα την βρήκαν στις υφανέτ 
το ρέμα
καρφωμένη πάνω στο φεγγάρι
να παραμιλά για πράγματα απίθανα
κι εξωπραγματικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: