28 Αυγούστου 2015

από το "100 χρόνια μοναξιά" του Gabriel José García Márquez [μετ. Κλαίτη Σωτηριάδου Μπαράχας]

[…]
Στο ζεστό σαλόνι, κοντά στο φάντασμα της πιανόλας, που ήταν σαβανωμένη μ’ ένα άσπρο σεντόνι, ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία δεν κάθισε αυτή τη φορά στο κέντρο του κύκλου από κιμωλία που του είχαν σχεδιάσει οι υπασπιστές του. Κάθισε σε μια καρέκλα ανάμεσα στους πολιτικούς του συμβούλους και, τυλιγμένος με μια κουβέρτα, άκουσε σιωπηλά τις σύντομες προτάσεις των απεσταλμένων. Ζητούσαν, πρώτα, να ματαιώσει την αναθεώρηση των τίτλων ιδιοκτησίας για να ξανακερδίσουν την υποστήριξη των φιλελεύθερων γαιοκτημόνων. Ζητούσαν, δεύτερο, να εγκαταλείψει τον αγώνα ενάντια στην επιρροή του κλήρου για να κερδίσουν την υποστήριξη των καθολικών. Και, τελευταία, ζητούσαν να εγκαταλείψει τις ιδέες για ίσα δικαιώματα μεταξύ των νόθων και των νόμιμων παιδιών για να διατηρηθεί η ακεραιότητα της οικογένειας.
«Αυτό σημαίνει», χαμογέλασε ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία, όταν τελείωσε η ανάγνωση, «πως πολεμάμε μόνο για την εξουσία».
«Πρόκειται για αλλαγές τακτικής», απάντησε ένας απ τους απεσταλμένους. «Για την ώρα, το βασικό είναι να διευρύνουμε τη λαϊκή υποστήριξη του πολέμου. Ύστερα, βλέπουμε».
Ένας απ’ τους πολιτικούς συμβούλους του συνταγματάρχη Αουρελιάνο Μπουενδία βιάστηκε να επέμβει.
«Είναι αντιφατικό», είπε. «Αν αυτές οι αλλαγές είναι καλές, αυτό σημαίνει πως το συντηρητικό καθεστώς είναι καλό. Αν μ’ αυτές καταφέρουμε να διευρύνουμε τη λαϊκή υποστήριξη του πολέμου, όπως εσείς λέτε, αυτό σημαίνει πως το καθεστώς έχει πλατιά λαϊκή υποστήριξη. Σημαίνει, δηλαδή, με δυο λόγια, πως για είκοσι περίπου χρόνια πολεμούσαμε ενάντια στη θέληση του λαού».
Θέλησε να συνεχίσει, αλλά ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία τον διέκοψε μ’ ένα νεύμα. «Μη χάνεις τον καιρό σου, δόκτορ», είπε. «Το σπουδαιότερο είναι πως από δω και πέρα πολεμάμε μόνο για την εξουσία». Χωρίς να σταματήσει να χαμογελάει, πήρε τα έγγραφα που του έδωσαν οι απεσταλμένοι κι ετοιμάστηκε να υπογράψει.
«Αφού είναι έτσι», συμπέρανε, «δεν έχουμε καμιάν αντίρρηση να δεχτούμε».
Οι άντρες του τον κοιτάζανε κατάπληκτοι.
«Συγνώμη, συνταγματάρχα», είπε ήρεμα ο συνταγματάρχης Χερινέλδο Μάρκες, «αλλά αυτό είναι προδοσία».
Ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία έμεινε με τη μελανωμένη πένα στον αέρα και ξέσπασε πάνω του όλο το βάρος της εξουσίας του.
«Παραδώστε τα όπλα σας», διέταξε.
Ο συνταγματάρχης Χερινέλδο Μάρκες σηκώθηκε κι έβαλε τα όπλα του πάνω στο τραπέζι.
«Να παραδοθείτε στο στρατώνα», τον διέταξε ο συνταγματάρχης Αουρελιάνο Μπουενδία. «Και να παραμείνετε στη διάθεση του επαναστατικού δικαστηρίου».
Ύστερα υπέγραψε τη διακήρυξη κι επέστρεψε τα έγγραφα στους απεσταλμένους, λέγοντάς τους:
«Κύριοι, να τα χαρτιά σας. Ελπίζω να επωφεληθείτε απ’ αυτά». 
Δυο μέρες αργότερα, ο συνταγματάρχης Χερινέλδο Μάρκες, κατηγορούμενος για εσχάτη προδοσία, καταδικάσιηκε σε θάνατο.
[…]





Δεν υπάρχουν σχόλια: