Κόρντοβα.
Κόρντοβα.
Μακρινή και μόνη.
Πουλάρι μαύρο, φεγγάρι ολόγιομο,
Με τις ελιές στο ταγάρι μου.
Αν και γνωρίζω όλους τους δρόμους
Ποτέ μου δεν θα φτάσω στην Κόρντοβα.
Από την πεδιάδα, με τον αγέρα,
Πουλάρι μαύρο, κόκκινο φεγγάρι.
Ο θάνατος με καλοβλέπει
Απ’ τους πύργους της Κόρντοβας.
Ω! Τι ατέλειωτος δρόμος!
Αχ! Πουλάρι μου γενναίο!
Αχ! Πως με προσμένει ο θάνατος,
Ποτέ δεν θα φτάσω στην Κόρντοβα!
Κόρντοβα.
Μακρινή και μόνη.
Córdoba.
Córdoba.
Lejana y sola.
Jaca negra, luna grande,
y aceitunas en mi alforja.
Aunque sepa los caminos
yo nunca llegaré a Córdoba.
Por el llano, por el viento,
jaca negra, luna roja.
La muerte me está mirando
desde las torres de Córdoba.
¡Ay qué camino tan largo!
¡Ay mi jaca valerosa!
¡Ay, que la muerte me espera,
antes de llegar a Córdoba!
Córdoba.
Lejana y sola.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου