Hejira [Joni Mitchell]

Φυγή 

Με κάποιο ταξιδεύω όχημα
Σε κάποιο κάθομαι καφέ
Απ’ τους μηδαμινούς πολέμους αποστάτισσα
Απ’ του έρωτα μακριά την ψύχωση
Μια παρηγοριά στη μελαγχολία βρίσκεις
Όταν εξηγήσεις δε χρειάζεται να δώσεις
Απλά κάτι φυσικό σαν τον καιρό είναι
Στη μουντή ετούτη σήμερα τη μέρα
Στην κτητική μας σχέση
Τόσα υπήρχανε πολλά που δε γινότανε να εκφραστούν
Έτσι τώρα κι εγώ στον εαυτό μου γυρίζω
Σ’ όλα αυτά τα πράγματα που εσύ κι εγώ καταπιέσαμε
Κάτι απ’ τον εαυτό μου στο καθένα βλέπω
Αυτή ακριβώς τη στιγμή του κόσμου
Την ώρα που το χιόνι χορευτικά σωρεύεται
Σαν τις λευκές δαντέλες μιας χορεύτριας του waltz

Πως ποτέ δεν ήταν εύκολο ξέρεις
Είτε υποκύψεις είτε όχι
Είτε όταν μ’ όλου του δρόμου το πλάτος καλύπτοντας ταξιδεύεις
Είτε όταν σε κάποια ευθεία γραμμή κολλημένος (ταξιδεύεις)
Τώρα εδώ ένας άντρας και μια γυναίκα σ’ ένα βράχο κάθονται
Και να ξεπαγώσουν ή να καταψυχθούνε πρόκειται
Ακούω
Του Benny Goodman τόνους
Απ’ το χιόνι μέσα κι απ’ τα πεύκα να φτάνουνε
Έχω απ’ του ταξιδιού τον πυρετό πορωθεί
Αλλά ξέρε πως τόσο πολύ χαρούμενη που ‘μαι μόνη είμαι
Κι ακόμη πως με κάποιο τρόπο τ’ απαλότερο ενός ξένου τ’ άγγιγμα
Μπορεί τρέμουλο στα κόκκαλά μου να προκαλέσει
Πως κανείς δεν πρόκειται τα πάντα να μου φανερώσει, το ξέρω πια
Όλοι μας άγνωστοι ερχόμαστε και φεύγουμε
Ο καθένας  μας τόσο βαθιά και επιπόλαια
Μεταξύ εμβρυουλκών λαβίδων και μνήματος

Λοιπόν τα επιτύμβια επιγράμματα κοίταξα
Εκείνα που στης αιωνιότητας τ’ αμετάκλητο φόρος τιμής απονέμουν
Και κατόπιν εδώ μέσα μου κοίταξα
Κοτόπουλο που για την αθανασία μου γρατσουνάω
Στην εκκλησία τις λαμπάδες ανάβουνε
Και τα κεριά σα δάκρυα κυλάνε
Η ελπίδα υπάρχει με την απελπισία
Αλλά στα τριάντα μου χρόνια σάς μαρτυρώ
Πως σωματίδια μονάχα του αέναου κύκλου της αλλαγής είμαστε
Γύρω από τον ήλιο γυρίζοντας
Αλλά πώς αυτή την οπτική γωνία να έχω μπορώ
Όταν δεμένη και συζευγμένη με κάποιον(ε) πάντοτε θα ‘μαι;
Λευκές σημαίες από χειμωνιάτικες καμινάδες
Κυματίζουνε ανακωχή στο φεγγάρι απέναντι
Στις αντανακλάσεις ενός φρέσκου χιονένιου αναχώματος
Απ’ το παράθυρο δωματίου ενός ξενοδοχείου

Με κάποιο ταξιδεύω όχημα
Σε κάποιο κάθομαι καφέ
Απ’ τους μηδαμινούς πολέμους αποστάτισσα
Μέχρις ο έρωτας να με ρουφήξει και πάλι



Hejira
(πηγή πρωτότυπων στίχων: jonimitchell.com.)

I'm traveling in some vehicle
I'm sitting in some cafe
A defector from the petty wars
That shell shock love away
There's comfort in melancholy
When there's no need to explain
It's just as natural as the weather
In this moody sky today
In our possessive coupling
So much could not be expressed
So now I'm returning to myself
These things that you and I suppressed
I see something of myself in everyone
Just at this moment of the world
As snow gathers like bolts of lace
Waltzing on a ballroom girl

You know it never has been easy
Whether you do or you do not resign
Whether you travel the breadth of extremities
Or stick to some straighter line
Now here's a man and a woman sitting on a rock
They're either going to thaw out or freeze
Listen
Strains of Benny Goodman 
Coming through the snow and the pinewood trees
I'm porous with travel fever
But you know I'm so glad to be on my own
Still somehow the slightest touch of a stranger
Can set up trembling in my bones 
I know no one's going to show me everything
We all come and go unknown
Each so deep and superficial
Between the forceps and the stone

Well I looked at the granite markers
Those tribute to finality to eternity
And then I looked at myself here
Chicken scratching for my immortality
In the church they light the candles
And the wax rolls down like tears
There's the hope and the hopelessness
I've witnessed thirty years
We're only particles of change I know I know
Orbiting around the sun
But how can I have that point of view
When I'm always bound and tied to someone
White flags of winter chimneys
Waving truce against the moon
In the mirrors of a modern bank
From the window of a hotel room

I'm traveling in some vehicle
I'm sitting in some cafe
A defector from the petty wars
Until love sucks me back that way


Ακούστε το εδώ.