AENEIS, II, 250-267
Vertitur interea caelum et ruit Oceano nox
inuoluens umbra magna terramque polumque
Myrmidonumque dolos; fusi per moenia Teucri
conticuere; sopor fessos complectitur artus.
et iam Argiua phalanx instructis nauibus ibat
a Tenedo tacitae per amica silentia lunae
litora nota petens, flammas cum regia puppis
extulerat, fatisque deum defensus iniquis
inclusos utero Danaos et pinea furtim
laxat claustra Sinon. illos patefactus ad auras
reddit equus laetique cauo se robore promunt
Thessandrus Sthenelusque duces et dirus Vlixes,
demissum lapsi per funem, Acamasque Thoasque
Pelidesque Neoptolemus primusque Machaon
et Menelaus et ipse doli fabricator Epeos.
inuadunt urbem somno uinoque sepultam;
caeduntur uigiles, portisque patentibus omnis
accipiunt socios atque agmina conscia iungunt.
Αινειάδα, ΙΙ, 250-267
Στο μεταξύ ο ουρανός ο σκοτεινός κι η θάλασσα
Ορμούν για ν’ αγκαλιάσουν τη μεγάλη ξέρα
Και τα ουράνια και στη σκιά των Μυρμιδόνων
Δόλος. Στα οχυρά του Τεύκρου όλοι σιωπούν.
Εκεί κοιμούνται κορμιά κουρασμένα.
Και στων Αργείων τις φάλαγγες στόλος πολεμικός
κρυμμένος, που πήρε δρόμο για την Τένεδο,
Σωπαίνουν όλοι όπως η φίλη σιωπή του φεγγαριού,
Γνωρίζοντας ακτές, όπου η βασιλική γαλέρα άραξε,
Πλέοντας προς τους άδικους θεούς
Κι οι Δαναοί κρυμμένοι μες τη μήτρα του πευκώνα,
στα κούτσουρα των πεύκων, στον ανοιχτό ουρανό.
Τ’ άλογο μέσα είναι κενό
Με χάρη αυτό φτιαγμένο από τη δύναμη που αυτοί,
Ο Θέσσανδρος κι ο Σθένελος οι καπετάνιοι,
Μ’ όλη τη δύναμη που διέθεταν κι ο φοβερός Δυσσέας,
Να που κατέβασαν τριχιά κι οι Ακάμας, Αχιλλέας,
Νεοπτόλεμος, Μαχάονας κι ο βασιλιάς Μενέλαος.
Κι αυτοί όλοι μυστικά με το μεγάλο κόλπο
Μπήκαν στην πόλη τη νυχτιά, όπου κοιμόταν
Όλοι και κάψανε με αλκοόλ, κι ανοίξανε τις πόρτες
Αφού σκοτώσαν τους φρουρούς και τότε οι στρατιώτες,
Οι έλληνες αντάμωσαν και πήρανε την Τροία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου