Μικραίνει ο κόσμος κι η θάλασσα γίνεται κήπος,
στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες,
μ’ ασβέστη σκεπάζουν τα δάκρυα.
Σεντόνι λευκό, χειρουργείου
σκεπάζει τ’ ανήσυχα χέρια.
στερεύει το φως στις γυμνές αποβάθρες,
μ’ ασβέστη σκεπάζουν τα δάκρυα.
Σεντόνι λευκό, χειρουργείου
σκεπάζει τ’ ανήσυχα χέρια.
Μικραίνει ο κόσμος μα εσύ, ματωμένη καρδιά μου,
πολύκαρπο ρόδι,
και πάλι μαζί σου με πας ταξιδιώτη για ναυάγιο και πάλι.
και πάλι μαζί σου με πας ταξιδιώτη για ναυάγιο και πάλι.
Και πάλι σκιρτάς σαν πουλί μες στο χιόνι, σαν
ελπίδα αιχμαλώτου.
Εδώ ακούστε το όπως μελοποιήθηκε από τον Σταύρο Κουγιουμτζή. Στο τραγούδι ο Αντώνης Καλογιάννης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου