Εσπέρα των λέξεων [Paul Celan, Μετ. Στέλλα Γ. Νικολουδη]

ΕΣΠΕΡΑ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

Εσπέρα των λέξεων — ραβδοσκόπος μέσα στη σιωπή!
Ένα βήμα, κι ένα ακόμη,
κι ένα τρίτο, που το ίχνος του
ο ίσκιος σου δεν το σβήνει:

η ουλή του χρόνου
ανοίγει
και τη χώρα σκεπάζει με αίμα –
Οι μολοσσοί της νύχτας των λέξεων, οι μολοσσοί
αλυχτούν τώρα
εντός σου:
γιορτάζουν δίψα αγριότερη
αγριότερη πείνα...

Ένα φεγγάρι τελευταίο σε συντρέχει:
ένα μακρύ ασημένιο κόκαλο
— γυμνό, όπως ο δρόμος που εβάδισες -
ρίχνει στην αγέλη,
όμως εκείνο δεν σε σώζει:
η ακτίνα που αφύπνισες
αφρίζει πλησιάζοντας,
κι επάνω κολυμπάει ένας καρπός
που δάγκωσες πριν από χρόνια.