Από το Δειλινό κι Αποσπερίτης του "Selin Ο’ Casey" (όπως υπάρχει στο Έρως και Πολιτισμός του Μαρκούζε)

Πόσος χρόνος δεν έχει πάει χαμένος στη διάρκεια των πεπρωμένων του ανθρώπου με τον αγώνα που γίνεται για να καθορισθεί πώς θα είναι ο επόμενος κόσμος του ανθρώπου! Όσο πιο έντονα προσπαθούσε να πληροφορηθεί, τόσο λιγότερα ήξερε για τον τωρινό κόσμο που μέσα του ζούσε. Ο αξιαγάπητος κόσμος, ο μόνος που ήξερε, που μέσα του ζούσε, που του έδινε ό,τι είχε, ήταν κατά τον ιερέα και τον ιεράρχη εκείνος που έπρεπε να βρίσκεται λιγότερο στις σκέψεις του. Από την ημέρα της γέννησής του, του δίνονταν συστάσεις, διαταγές να του πει αντίο. Ω, αρκετά υποφέραμε την κακομεταχείριση της όμορφης τούτης γης! Δεν είναι λυπητερή η αλήθεια πως αυτή θα έπρεπε να είναι το σπίτι μας. Αν μας έδινε μια στέγη απλή, απλά ρούχα, απλό φαί, κι αποπάνω την παπαρούνα και το τριαντάφυλλο, το μήλο και τ’ αχλάδι, θα ήταν ένα σπίτι κατάλληλο για τον άνθρωπο, θνητό ή αθάνατο.

Ο Selin O' Casey είναι ο  Seán O'Casey. (καθ΄ υπόδειξη του φίλου Μπάμπη Χαραλαμπόπουλου) και το βιβλίο είναι το (δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά)