Είμαι
Είμαι! Οι αιώνες στους αιώνες που κυλούν:
Και αυτό που Είμαι, Ήμουν, και Θα Είμαι:
Αργά ν’ πλημμυρίζω το ψηλότερο Πεπρωμένο,
Και πλαταίνοντας, διαρκώς, στον ευρύτερο Σκοπό.
Η Πέτρα Είμαι που κοιμήθηκε• πολύ μέσα μου βαθιά
Τόσο παλιός, ύπνος παλιός που ‘χει αφήσει το αιώνιο ίχνος του•
Είμαι το φυτό που ονειρευόταν• και να! βλέπω ακόμα
Την ονειρική εκείνη ζωή που στην Ανθρώπινη είναι Φυλή εστιασμένη.
Κοιμήθηκα, Ονειρεύτηκα, Ξύπνησα: Άνθρωπος Είμαι!
Η καλύβα φτιάχνει Παλάτια• τα βάθη γεννάνε φως•
Ζωντανή ακόμα! Οι Φόρμες περνούν• αλλά οι Φόρμες μεγαλοπρέπεια παράγουν
Μπορεί!
Ο τραγουδιστής, εκεί που το τραγούδι του ξεκινά, πεθαίνει,
Μέσα Μου ζει ακόμα• κι ακόμα αυτός
Τα χείλη του θα ξεσφραγίσει για το μεγαλύτερο ποτέ τραγούδι•
Για μένα τις χίλιες γλώσσες της Αθανασίας.
Και αυτό που Είμαι, Ήμουν, και Θα Είμαι:
Αργά ν’ πλημμυρίζω το ψηλότερο Πεπρωμένο,
Και πλαταίνοντας, διαρκώς, στον ευρύτερο Σκοπό.
Η Πέτρα Είμαι που κοιμήθηκε• πολύ μέσα μου βαθιά
Τόσο παλιός, ύπνος παλιός που ‘χει αφήσει το αιώνιο ίχνος του•
Είμαι το φυτό που ονειρευόταν• και να! βλέπω ακόμα
Την ονειρική εκείνη ζωή που στην Ανθρώπινη είναι Φυλή εστιασμένη.
Κοιμήθηκα, Ονειρεύτηκα, Ξύπνησα: Άνθρωπος Είμαι!
Η καλύβα φτιάχνει Παλάτια• τα βάθη γεννάνε φως•
Ζωντανή ακόμα! Οι Φόρμες περνούν• αλλά οι Φόρμες μεγαλοπρέπεια παράγουν
Μπορεί!
Ο τραγουδιστής, εκεί που το τραγούδι του ξεκινά, πεθαίνει,
Μέσα Μου ζει ακόμα• κι ακόμα αυτός
Τα χείλη του θα ξεσφραγίσει για το μεγαλύτερο ποτέ τραγούδι•
Για μένα τις χίλιες γλώσσες της Αθανασίας.
I Am
I am! The ages on the ages roll:
And what I am, I was, and I shall be:
by slow growth filling higher Destiny,
And Widening, ever, to the widening Goal.
I am the Stone that slept; down deep in me
That old, old sleep has left its centurine trace;
I am the plant that dreamed; and lo! still see
That dream-life dwelling on the Human Face.
I slept, I dreamed, I wakened: I am Man!
The hut grows Palaces; the depths breed light;
Still on! Forms pass; but Form yields kinglier
Might!
The singer, dying where his song began,
In Me yet lives; and yet again shall he
Unseal the lips of greater songs To Be;
For mine the thousand tongues of Immortality.
Με την εξαιρετική αμερικανίδα ποιήτρια Voltairine de Cleyre (17.11.1866 - 20.06.1912) και εμβληματική μορφή τού αναρχικού κινήματος στις ΗΠΑ, το μόνο βιβλίο που εκδόθηκε στα ελληνικά (σήμερα εξαντλημένο) ήταν το με τίτλο "Γιατί είμαι Αναρχική", που κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις "Σοφίτα" και περιέχει και έξι ποιήματά της, σε μετάφραση Γιάννη Μπάζου.
Δεν έχω άποψη για τη συγκεκριμένη έκδοση, αλλά έτσι κι αλλιώς η ποιητική αξία τής Voltairine de Cleyre θα άξιζε περισσότερες εκδόσεις στη γλώσσα μας.
Θα επανέλθουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου