06 Ιουνίου 2021

Δυο ποιήματα του Abu Nuwas

Τον ποιητή Abu Nuwas δεν τον ήξερα. Τυχαία είδα μια αναφορά εδώ: powergame.gr/the-economist. και ψάχνοντας στο διαδίκτυο, εδώ: dariyakeuspaar.wordpress.com, βρήκα, μεταφρασμένα στα αγγλικά, δυο ποιήματά του, τα οποία μεταφέρω στο παρόν με μια απόπειρα απόδοσής μου. Πέρα από το ποιητικό μέρος, που είναι τουλάχιστον εξαιρετικό, υπάρχει και αυτό της αποδόμησης στερεότυπων και η τέχνη παντού και πάντα ξέρει να συνεισφέρει. Εξάλλου όπως πάντα τονίζουμε εδώ, η τέχνη, η πραγματική τέχνη, είναι πράξη πολιτική και μάλιστα πράξη αμφισβήτησης τής εξουσιαστικής αυθεντίας. Αλλιώς είναι απλά δεξιοτεχνία.      

In the Bath House

In the bath-house, the mysteries hidden by trousers
Are revealed to you.
All becomes radiantly manifest.
Feast your eyes without restraint!
You see handsome buttocks, shapely trim torsos,
You hear the guys whispering pious formulas
to one another
(“God is Great!” “Praise be to God!”)
Ah, what a palace of pleasure is the bath-house!
Even when the towel-bearers come in
And spoil the fun a bit.


Στο χαμάμ

Στο χαμάμ, τα κρυμμένα στα εσώρουχα μυστήρια
Σε σένα αποκαλύπτονται.
Ξεκάθαρα: όλα γίνονται φανερά.
Των ματιών σας απόλαυση με συγκράτηση χωρίς!
Ωραίους πισινούς βλέπετε, καλλίγραμμα κορμιά,
Τους άντρες να ψιθυρίζουν ακούς, ευλαβικούς ρυθμούς,
Ο ένας στον άλλο
(«Ο Θεός είναι Μεγάλος!» «Δόξα τω Θεώ!»)
Α! τι ευχαρίστησης παλάτι είναι το χαμάμ!
Ακόμα κι όταν το προσωπικό με τις πετσέτες μπαίνει
Και χαλάει λιγάκι τη χαρά.        

Love in Bloom

I die of love for him, perfect in every way,
Lost in the strains of wafting music.
My eyes are fixed upon his delightful body
And I do not wonder at his beauty.
His waist is a sapling, his face a moon,
And loveliness rolls off his rosy cheek
I die of love for you, but keep this secret:
The tie that binds us is an unbreakable rope.
How much time did your creation take, O angel?
So what! All I want is to sing your praises.


Αγάπη σ’ Άνθιση

Πεθαίνω απ’ την αγάπη μου για αυτόν, από κάθε πλευρά ιδανικής,
Στην ένταση χαμένη μιας πλανεύτρας μουσικής.
Τα μάτια μου καρφωμένα στο γοητευτικό του κορμί
Και δεν για την ομορφιά του αναρωτιέμαι.
Η μέση του είναι κορμός δενδρυλλίου, φεγγάρι το πρόσωπό του,
Και ξετυλίγεται το κάλλος στα ρόδινά του μάγουλα
Πεθαίνω απ’ την αγάπη μου για αυτόν, αλλά μυστικό το κρατώ:
Ο δεσμός που μας ενώνει άσπαστο ‘ναι σκοινί.
Πόσος χρόνος για να πλαστείς, Ω! άγγελε, χρειάστηκε;
Ε, και; Ό,τι θέλω είναι για σένα να μιλώ με ενθουσιασμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια: