Στο παρόν παρουσιάζουμε εικόνες από το νοτιότερο από τους τέσσερις λόφους (Λαθούριζα, Πευκωτό, Ξερόχαβος και Φασκομηλιά) που βρίσκονται μεταξύ Βουλιαγμένης, Βάρης, Βάρκιζας και Σαρωνικού κόλπου.
Ο εν λόγω λόφος, η Φασκομηλιά, φιλοξενεί την υπέροχη λίμνη Βουλιαγμένης με υπόγειες σπηλιές, το βάθος των οποίων δεν έχει ακόμα εξερευνηθεί και είναι αρκετών χιλιομέτρων μήκος, που πρακτικά είναι μια δολίνη από πτώση, στα προϊστορικά χρόνια, οροφής σπηλαίου, αλλά, επίσης, παρουσιάζει, πέρα από την εξαιρετική θέα, και άλλα ενδιαφέροντα σημεία, μερικά από τα οποία θα δούμε στο παρόν. Ενδιαφέροντα σημεία, τα οποία συναντήσαμε κατά μήκος τής διαδρομής πεζή, όπως έχει σημειωθεί στο χάρτη από τη wikimapia που ακολουθεί.
Ξεκινήσαμε από το Νεκροταφείο Βουλιαγμένης και κινηθήκαμε νότια κυρίως στους δασικούς χωματόδρομους αλλά και μονοπάτια. Ο χώρος είναι εξαιρετικά προσεγμένος, καλαίσθητα ξύλινα παγκάκια υπάρχουνε παντού καθώς και κάδοι για σκουπίδια και τα χορτάρια κομμένα. Φυσικά ο νεοέλληνας δεν θα χαλάσει τη συνήθειά του και σε κάποια, λίγα ευτυχώς, σημεία διάφορα σκουπίδια (χαρτιά και μπουκάλια νερού ή αναψυκτικών) βρίσκονται διάσπαρτα ή δίπλα στους κάδους.
Στη θέση 37°48’35’’N 23°47’45’’E, συναντήσαμε την ψηλότερη κορυφή, την ανατολικότερη, με την πέτρινη στήλη και το τετράγωνο όρυγμα / παρατηρητήριο, κατά πάσα πιθανότητα αρχαίων χρόνων. Δίπλα στη στήλη σε μια πέτρα υπάρχει χαραγμένη επιγραφή. Θα έπρεπε να μελετηθεί.
Κατόπιν κινηθήκαμε δυτικά ...
... προς τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή, που βρίσκεται στη θέση 37°48’38’’N 23°47’29’’E, στην οποία το κολονάκι τής ΓΥΣ είναι χτισμένο πάνω σε πέτρα στην οποία επίσης υπάρχει χαραγμένη επιγραφή. Έλεος! Στην τρίτη εικόνα, διακρίνεται και το βύθισμα στο βάθος τού οποίου βρίσκεται η λίμνη Βουλιαγμένης.
Στη συνέχεια κινηθήκαμε νότια ...
... προς τη ρεματιά στη θέση 37°48’14’’N 23°47’20’’E, η οποία προς την έξοδό της, στη λεωφόρο Ποσειδώνος, μας επιφύλαξε εκπλήξεις.
Οι πλαγιές τής ρεματιάς είναι γεμάτες με κοιλώματα...
... στα οποία διαβιούν άγρια ζώα. Να σημειώσω πως κάποια στιγμή, περνώντας δίπλα από μια μικρή ελιά, 4-5 καρακάξες αρχίσανε να φωνάζουνε τρομαγμένες. Σχεδόν αμέσως μια αλεπού έφυγε και σε κλάσμα τού χρόνου χάθηκε γρήγορα στη βλάστηση έχοντας αρπάξει μια με το στόμα της.
Φτάνοντας στο τέλος τής ρεματιάς...
... ανέβηκα στο έντονα επικλινές βραχώδες ύψωμα αριστερά.
Εκεί, πέρα από τα μικρά κοιλώματα / σπηλίτσες που φιλοξενούν άγρια ζώα...
... διακρίνεται μια πρόσφατη αναβαθμίδα να συγκρατεί το χώμα, στο οποίο έχουνε φυτευτεί ελιές και έχουν αφεθεί δοχεία και μπουκάλια γεμάτα νερό, για να το πότισμά τους.
Στην κορυφή του, πάνω σε ένα σχεδόν ενιαίο βράχο, που θα μπορούσε να είναι αρχαίο μικρό λατομείο ή χώρος που είχε διαμορφωθεί για να φιλοξενεί κάποιο παρατηρητήριο, ίχνη από το οποίο δεν υπάρχουν (πια), έχουνε γίνει πρόσφατες εικαστικές παρεμβάσεις. Well done!
Στην επόμενη η υπόψη ρεματιά από την ανωτέρω κορυφή.
Επιστρέψαμε ακολουθώντας το δασικό χωματόδρομο, από την κορυφή αυτή.
Θα επανέλθουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου