ΒΙΝΕΤΑ
Aπ’ τo βάθος του γιαλού το μυστικό
Βραδινή χτυπά καμπάνα κουρασμένη·
Κάποιο μήνυμα μάς φέρνει μαγικό
Για την πόλη την παλιά την βουλιαγμένη.
Τα κατάβαθα, μα διάφανα νερά
Τα συντρίμμια της στον πάτο ακόμη δείχνουν·
Και τα βράδια στον κατρέφτη καθαρά
Χρυσό οι πύργοι τ’ αντιφέγγισμά τους ρίχνουν.
Κι όποιος ναύτης από κει ποτέ περνά
Και τη λάμψη στη χρυσή βραδιά αντικρύζει,
Στο ίδιο μέρος πάντα του άθελα γυρνά,
Γύρω του όσο κι αν η ξέρα φοβερίζει.
Απ’ το βάθος της καρδιάς μου, μυστικά,
Σαν ν’ ακούω, θαρρώ, καμπάνα κουρασμένη
Κάποιο μήνυμα να φέρνει μαγικά
Μιας αγάπης, που ‘ταν μια φορά αναμμένη.
Ένας κόσμος βούλιαξε όμορφος εκεί,
Τα συντρίμμια είναι στο βάθος όμως πέφτει
Κάποια αντιφεγγιά τ’ αργά μαγευτική
Στων ονείρων μου τον γελαστό κατρέφτη.
Κ’ ήθελα βαθιά να πέσω στο νερό,
Στη χρυσή τ’ αντιφεγγίσματος αγκάλη,
Κι άγγελοι με προσκαλούν να μπω, θαρρώ,
Στον παλιό, τον όμορφο μου κόσμο πάλι.
Vineta: Περίφημη βενδική (σλαβική) πόλη (πάνω στο νησί Βολλίν, βορειότερα από το Στεττίνο), που βούλιαξε το 1183 μ.X. στη Βαλτική θάλασσα. Κατά τη ναυτική παράδοση του τραγουδιού ακούγουνται ακόμη τα βράδια από τα πλοία, που περνούν, οι καμπάνες των εκκλησιών της και αντιφεγγίζουν πάνω στα κύματα, στις φλόγες του λιοβασιλέματος, οι πύργοι των τειχών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου